Na vele kilometers was het gedaan met wandelen. Neen, het lag niet aan pijnlijke kuiten, er waren geen blaren te bespeuren, niks van dit allen. Ik zat met een vestimentair probleem.
Vijftien jaar waren ze mijn beste vrienden. We maakten samen lange tochten, berg op en berg af, door weer en wind.
Bedankt lieve schoenen voor al die mooie momenten!
(en als jullie nu denken dat ik de rest van het verlof stilgezeten heb, dan is dat fout gedacht)
Die waren hun geld waard. Ik heb er ondertussen 2 paar: 1 paar voor het lichte werk en 1 paar voor het zware werk. Zou ik nu 30 jaar verder kunnen? :-)
BeantwoordenVerwijderenHeb ik ook eens voorgehad. Zool eraf tijdens de wandeling en dat stapt dan ineens niet zo vlot meer ;)
BeantwoordenVerwijderenOp naar een nieuw paar voor de volgende vijftien jaar.
Amai, vijftien jaar maar liefst! De mijne hebben na 5 jaar oncomfortabele boebels ontwikkeld waardoor mijn tenen constant gekneld zitten, dus die heb ik afgedankt. Van welk merk zijn (of liever: waren, RIP stapschoenen!) de jouwe?
BeantwoordenVerwijderenMeindl, ze kostten toen redelijk wat geld, maar het was het echt waard.
VerwijderenDie hebben goed gediend!
BeantwoordenVerwijderenAls schoenen konden praten :)
BeantwoordenVerwijderenOoh de mijn beginnen na 15 jaar ook hun eerste barsten te vertonen. Maar ze zullen doorgaan! we geven nog niet op! Ik kan ze nog niet loslaten!
BeantwoordenVerwijderen