Doorgaan naar hoofdcontent

Sew Challenge Drie

Ik hoorde 'Sew Challenge' en deed weer van dat: inschrijven. Na mijn twee vorige deelnames besefte ik dat deadlineflirten meestal niet voor voldoening zorgt. Integendeel. Maar toch won de impulsiviteit het van mijn gezond verstand. Ik gaf me op als kandidaat voor de derde sew challenge die Davina organiseerde.
Deze keer kreeg ik drie criteria van Davina zelf:  Maak iets voor je moeder, met het opgestuurde stofje en combineer. Piece of cake, dacht ik. Tot ik het stofje in de brievenbus vond.
 
 
Voor diegenen die mijn moeder niet kennen: zestig jaar oud, best wel een hippe vogel, huis ingericht in Engelse stijl, kledij eerder Cora Kemperman-type. Kortom: dit project is wel 'way out of my comfortzone!'

Ik bekeek het stofje, liet het een paar dagen open op de naaitafel liggen, en wachtte, en wachtte, in de hoop dat de inspiratie vanzelf kwam. Maar neen dus, ik geraakte niet verder dan 'strijkplankovertrek'.
Kledij was geen optie, accessoires zouden zeker in de kast belanden, ik zat dus een beetje in zak en as. Blogvriendinnekes stuurden wel wat aanmoedigingen en mogelijkheden, maar toch was ik er niet mee in het reine.




Tot vorige week. Ik rommelde nog eens in een restjesbak, vond een to-dolijstje van een paar jaar geleden, lachtte me eerst een breuk omdat daar nog steeds dingen opstaan die niet afgewerkt raakten, en toen .... stond het daar. Eureka! Een hoes voor de overlock! Vriend Google bracht me op de blog van Mamadammeke, ik dook in mijn voorraad en ging aan de slag.



Er is wel plaats voor verbetering, in mijn hoofd zag het er allemaal iets professioneler uit, maar al bij al ben ik wel tevreden met het resultaat. En ne speekmedaille voor mezelf dat ik voor een keertje tijdig klaar geraakte!

Merci, Cas en Nina, voor een stofje dat ik nooit ofte nooit zelf zou kiezen.
Merci Davina voor alweer een prachtige versie van een SewChallenge!





Reacties

  1. Oh dit was ook een uitdaging šŸ˜€ Die strijkplankovertrek vond ik best nog origineel hoor. Maar uiteraard is het resultaat nog beter

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wel straf dat die klaprozen je blijven achtervolgen. Maar mooi gedaan!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. oh jee hier had ik ook niet snel iets mee kunnen bedenken, zeker niet voor ons mama. Maar je hebt het prima opgelost!!
    Erg leuk geworden.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Maar dat heb je super gedaan, Hanne! Ik word trotser en trotser! <3

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hahaha! Ik had zelf niks beter kunnen bedenken. Goed gedaan!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Toch merci voor uwen inbreng. Heb nog een stukske over als ge wilt ....

      Verwijderen
  6. Heel erg mooi opgelost vind ik! Hahaha, die stofjes, 't was toch iets precies :D

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat een fleurige overlock heeft je mama nu ;-). Is zij trouwens ook zo'n fervent naaister?

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Goed opgelost! Dat zou ik eigenlijk ook eens moeten maken, een hoes voor de overlock ...

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Waw, knap gedaan! Davina kent er wat van he, van ons zooooo uit te dagen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Die overlock staat te blinken in zijn nieuw jasje! Knap gedaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Geweldig goed gevonden! Ik zou ook niet meteen geweten hebben wat ik met dat stofje zou moeten aanvangen....

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Oh boy wat een vreselijk stofje - correctie; niet vreselijk op zich, maar helaas wel in mijn ogen ;)!! Ik ging in zak en as gezeten hebben, ik zweer het je. Maar hƩ, je pakte het zo goed aan dat ik er zelfs wel iets in zie ondertussen, in dat stofje!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Kvind het alsnog een jaren '80 look hebben, maar kan er wel mee leven.

      Verwijderen
  13. Ik vind het een heel vrolijke hoes. Leuk gedaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Knap verwerkt ik zou ook niet direct geweten hebben wat te doen. Maar super!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, Ć©Ć©n intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn Ć¼berschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Marcia

 Terwijl mijn kinderen de voorbije jaren groeiden, deden mijn stoffen dat niet. Enter langgekoesterde lappen, die intussen grandioos te klein zijn om kledingstukken uit te fabriceren. Neem daarbij nog dat de dames een eigen mening hebben over kledij en er al eens geroloogd wordt als ik iets tevoorschijn tover, ... u begrijpt dat het naaien voor de pubers op een laag pitje staat. Toch trok ik onlangs mijn stoute schoenen aan en trok een knuffelzacht pelsje uit de voorraad. Ik daagde mezelf uit om uit de70cm stof een FibremoodMarcia te maken, zonder medeweten van de dochter. Welke koukleum zou er kunnen weerstaan aan een superaaibaar mouwloos vestje, om op kille avonden bij aan te trekken? Alles verliep volgens plan (als je niet meetelt dat mijn huis, na het knippen van de stof, eruitzag alsof er een konijn gestroopt werd). Het voeren van het vestje zorgde voor wat hersengekraak, maar verliep zonder het gebruik van mijn tornmes. Applaus voor mezelf.  De eerste sneakpeek leverde niet echt