Doorgaan naar hoofdcontent

Een beestige verjaardag!

Jarige dochters verrassen, elk jaar wordt het moeilijker en moeilijker. Niet dat de speelgoedkasten hier uitpuilen (hier geldt de regel: als het niet meer in de kast past, moet er eerst iets anders verdwijnen), maar eigenlijk hebben onze meisjes alles wat ze nodig hebben.
En toen was er *ping* Urban Jungle Dolls en *ping* het Sewnaaizweekend. Khoef hier niet veel woorden aan vuil te maken. Alles viel gewoon in de plooi.

Een week voor Ella haar verjaardag vertrok ik op naaiweekend. Met veel stof en patronen, en vooral een lijstje met daarop mijn prioriteiten. Niet dat er iets 'moet' op zo'n weekend, het is eerder een kwestie van dat er iets 'kan' en 'mag'. Een weekend waarin er tijd en rust is, om te doen waar je dat moment zin in hebt.  In mijn tas stak ook alles om een pop te maken voor Ella. Zij werd dan al wel tien jaar, mijn kleinste meid is een echte knuffelbeer. En zot van alles wat zacht en schattig is. Een zelfgemaakt kado ontbrak nog in haar assortiment. Makkelijk punten scoren dus.

Het maakproces verliep van een leien dakje, werd enkel onderbroken voor veel Oooh's, Aaah's en een slokje cava en nam slechts een avondje in beslag. Bijpassende kledij werd de ochtend nadien gefabriceerd uit restjes van mijn collega-naaisters.
Ik ging voldaan naar huis. Een week voor een verjaardag al een geweldig kado in huis. Dat is me nog nooit overkomen.





Dat er hier eentje blij was, hoef ik jullie ook niet te vertellen waarschijnlijk. De eenhoorn werd prompt 'Liana' gedoopt (omdat die er uitziet als een Liana, mama, roloog) en volgt de dochter sindsdien overal.

Patroon: Urban Jungle Dolls van Petit Ć  Petit + Family, (het patroon bestaat uit 5 afzonderlijke crews, met telkens drie varianten. Ik koos de Eenhoorn uit crew 3)
Stof: uit de restjesbak van de Stoffenstraat en uit de restjesbak van ons naaiweekend.

Stof: 6 in, 12 uit

Reacties

  1. Zie ze knuffelen! Het blijft een geweldig beest, die zelfgemaakte eenhoorn. Ondanks (dankzij?) de cava is dat toch allemaal goed gekomen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Goh, ik moet die hier dringend ook maken, en gij weet wel voor wie! :-D

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, Ć©Ć©n intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn Ć¼berschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Marcia

 Terwijl mijn kinderen de voorbije jaren groeiden, deden mijn stoffen dat niet. Enter langgekoesterde lappen, die intussen grandioos te klein zijn om kledingstukken uit te fabriceren. Neem daarbij nog dat de dames een eigen mening hebben over kledij en er al eens geroloogd wordt als ik iets tevoorschijn tover, ... u begrijpt dat het naaien voor de pubers op een laag pitje staat. Toch trok ik onlangs mijn stoute schoenen aan en trok een knuffelzacht pelsje uit de voorraad. Ik daagde mezelf uit om uit de70cm stof een FibremoodMarcia te maken, zonder medeweten van de dochter. Welke koukleum zou er kunnen weerstaan aan een superaaibaar mouwloos vestje, om op kille avonden bij aan te trekken? Alles verliep volgens plan (als je niet meetelt dat mijn huis, na het knippen van de stof, eruitzag alsof er een konijn gestroopt werd). Het voeren van het vestje zorgde voor wat hersengekraak, maar verliep zonder het gebruik van mijn tornmes. Applaus voor mezelf.  De eerste sneakpeek leverde niet echt