Doorgaan naar hoofdcontent

#meiplasticvrij

Al langer proberen we met ons huishouden een steentje bij te dragen tot een beter leven. Jong geleerd, oud gedaan. En ik sta soms versteld van de mooie manieren die ik mijn kinderen bijbracht (echt waar). Opruimen hier in huis is niet de sterkste kant van mijn kinderen, maar als ze zich luidop afvragen wie er hier in de berm afval durft achter te laten, dit oprapen en zelf in de vuilbak gooien, ben ik stilletjes wel heel fier op hen. De actie Mei Plasticvrij hoefde geen uitleg.
Op zich leven we al vrij bewust, weekmenuutjes opstellen, winkelen met eigen tasjes, zelf prikwater maken, koekendozen vullen met zelfgebakken koeken, drinkbussen met kraantjeswater, .... niets nieuws voor ons.  Al langer worden we geïnspireerd door Lies, vanaf deze maand willen we onszelf een spiegel voorhouden en kijken wat we nog kunnen verbeteren.
De dochters zijn er klaar voor en deelden dit met jeugdig Vlaanderen!
Dankzij hun kritische blik ben ik overtuigd dat we deze maand zeker zullen bijleren!
Meer info op www.meiplasticvrij.be
Wordt vervolgd ....


Reacties

  1. Wat doen die dames dat super! (en ik doe mee!)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Als je stil staat bij de hoeveelheid plastic die we tegenkomen in het dagelijks leven... Gelukkig worden we ons daar steeds meer bewust van. Je meiden zijn goed bezig! En met hen als enthousiaste gidsen weet ik zeker dat de plastic-vermindering bij jullie thuis succesvol wordt.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat goed van je kinderen dat ze zo met afval omgaan. Zo jammer hoe mensen zo makkelijk hun rommel van zich afgooien buiten. Goede actie plasticvrij. Als uitdaging nog leuk ook. Succes!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Marcia

 Terwijl mijn kinderen de voorbije jaren groeiden, deden mijn stoffen dat niet. Enter langgekoesterde lappen, die intussen grandioos te klein zijn om kledingstukken uit te fabriceren. Neem daarbij nog dat de dames een eigen mening hebben over kledij en er al eens geroloogd wordt als ik iets tevoorschijn tover, ... u begrijpt dat het naaien voor de pubers op een laag pitje staat. Toch trok ik onlangs mijn stoute schoenen aan en trok een knuffelzacht pelsje uit de voorraad. Ik daagde mezelf uit om uit de70cm stof een FibremoodMarcia te maken, zonder medeweten van de dochter. Welke koukleum zou er kunnen weerstaan aan een superaaibaar mouwloos vestje, om op kille avonden bij aan te trekken? Alles verliep volgens plan (als je niet meetelt dat mijn huis, na het knippen van de stof, eruitzag alsof er een konijn gestroopt werd). Het voeren van het vestje zorgde voor wat hersengekraak, maar verliep zonder het gebruik van mijn tornmes. Applaus voor mezelf.  De eerste sneakpeek leverde niet echt