Doorgaan naar hoofdcontent

To pyama or not to pyama, that's the question!

 Laat me beginnen bij het feit dat ik geen pyamadrager ben. Al zolang ik me herinner eigenlijk. Ik heb er niks mee. Het is een zaligheid om frisse lakens op uw pasgewassen lijf te voelen. Of ik het dan nooit koud heb? Beter nog: mijn raam staat dag en nacht open. Dus neen, koude is geen argument. 

Waarom ik dan besloot een pyama te maken? Soms heb je dat ne keer vandoen. Uitstapjes met vrienden of collega's. Of als er niet-eigen kinderen in de buurt zijn. Niet dat ik zo preuts ben, maar ik wil anderen niet affronteren met naakte lichamen op momenten dat ze er niet aan toe zijn.


Dus bestelde ik vorig jaar 2.6m french terry. En zo belandde er een stapeltje stof in mijn voorraadkast. Want plannen maken, dat kan ik. Uitvoeren daarentegen, daar heeft mijn uitstelgedrag de bovenhand. 

Begin januari nam ik mijn naaitafel onder handen. Alle onafgewerkte spullen werden bekeken en afgewerkt. Niks om over te bloggen. Een knop hier, een losse naad daar, je kent dat wel. En zo kwam ik ertoe om ook onuitgevoerde plannen af te werken. Enter de pyama.

Er valt niet veel te vertellen. Het bovenstuk is een trui uit Fibremood. Het onderste een broek uit La Maison Victor. Beiden werden afgewerkt naar mijn goesting (dwz trui kreeg een ronde hals en mouwboorden, de broek kreeg een touwtje en een omslag onderaan) De boordstof en veter lagen nog ergens in mijn voorraad, dus win-win.



Stoffenstand 2023: 0 in, 1 uit

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding
265 reacties
Meer lezen

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!
21 reacties
Meer lezen

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo
1 reactie
Meer lezen