Naadjes en draadjes

 Dat mijn petekindje zot is van apen, kon je eerder al zien. Dat zijn verjaardagskadootje in hetzelfde thema zou zijn, was dus geen moeilijke keuze. Wat wel moeilijker was, was de zoektocht naar stof. Stof met apen op is, geloof me, onvindbaar. Geen enkele bakstenen of online winkel kon me verderhelpen.  Dus zorgde ik zelf voor de aap op de stof.  patroon blauwe trui: Vesper van Bel'etoile techniek opdruk gevonden bij Vanmiek patroon beige trui: Teddy van Wisj De enige stof die ik tijdens mijn zoektocht tegenkwam, was deze superzachte fleece. Aangezien de kleine jarige vandaag op kampeervakantie vertrok, naaide ik ook nog een toepasselijk dekentje.  Stof 2023: 12 in, 9 uit

 Zomer, dat voelde ik toen ik dit stofje vastnam. Ik ben nog zo een old-school naaisters die het niet over haar hart krijgt om stofjes online te bestellen. Voelen moet ik ze, om te laten doorsijpelen wat ik ermee wil maken. Een bezoek aan een stoffenwinkel gebeurt bijna op den tast. Stofjes worden geaaid tot ik er een klik mee heb. (hoogsensitief? Ikke?) Dit stofje onderging hetzelfde lot. Het werd geaaid, en meteen wist ik dat het een bloesje zou worden. Een #fibremoodelisa meer bepaald. Niet alleen omdat het patroon al uitgeknipt in de kast lag, eerder omdat de vorige versie tot op de draad versleten is.  Ondanks dat het naaien op een lager pitje staat (later meer daarover), geniet ik nog met volle teugen van het maakproces. Van knippen, puzzelen, stikken, passen, afwerken, elk deel zorgt ervoor dat mijn hersenen zich volledig focussen op mijn naaisel en even niks anders te doen hebben. Elisa dus, een tijdloos bloesje. Iets wat ik waardeer aan Fibremood. Bij mijn zoektocht naar het j

 De lente is in aantocht. Dat werd meteen duidelijk toen ik de nieuwe Fibremood doorbladerde. Twaalf nieuwe patronen met tal van variaties zorgden ervoor dat ik nog meer dan anders snak naar een streepje zon.  Tijdens mijn laatste bezoekje aan de kringwinkel vond ik een restjes stof, iets wat ik oorspronkelijk teruglegde, maar net voor ik buitenging toch weer uit de stapel viste. Want hoewel mijn hoofd al snakt naar zon, is de rest van mijn lijf nog niet klaar voor de nieuwe zomerkleuren.  De twijfel bleef het hele maakproces bestaan, tot ik bij de laatste pasbeurt van de oudste dochter een goedkeurende glimlach toegeworpen kreeg.  Over dat maakproces valt niet veel te vermelden. Een polopad en kraag, iets wat ik nog nooit maakte, ontstonden gaandeweg door netjes de werkbeschrijving te volgen. En voor een keertje wilde de knoopsgatenfunctie van mijn naaimachine ook eens meewerken. En zo zit er dus een nieuw bovenstuk in mijn kleerkast. Hoera voor Amber, een vlotte top die zowel in rekb

 Een voorraad stof en een stapel Fibremoods, meer moet dat niet zijn! Je ziet hier inderdaad voornamelijk patronen uit Fibremood passeren, maar telkens er een nieuw tijdschrift uitkomt, wordt mijn to-do-lijstje langer. En als je dan (bijna) alles in huis hebt, maak ik het mezelf gemakkelijk.  Deze keer maakte ik het mezelf bijzonder gemakkelijk. Ik herbruikte een patroon, het allereerste patroon van Fibremood, dat je trouwens gratis kan downloaden op hun website. Een klein lapje stof en voor je het weet is je naaiwerk klaar. Echt wel, een voorpand, een achterpand, omzomen, rekker door de mouwen en de halsboord afwerken. Veel is er niet aan.  Waar zit je nog op te wachten? Stof 2023: 5 in, 4 uit Stof uit mijn voorraad patroon: Frances, gratis te downloaden op de website van Fibremood

 Soms verlopen dingen in mijn hoofd anders dan in de realiteit. Enter, Elba uit de Special van Fibremood. Toen deze uitkwam, viel mijn oog meteen de mouwloze mantel, de musthave deze winter. Uit ervaring weet ik dat een mantel naaien geen ééndagsproject is, dus ging ik niet overhaast te werk.  Het hele proces nam een aantal niet aanéénsluitende momenten in beslag, van overtekenen van patroon, kiezen van gepaste stofjes, knippen en naaien. En ik genoot van elke stap...Tot ik bij één van de laatste acties in de werkbeschrijving tot de conclusie kwam dat er een fout in het hele proces sloop. Ik naaide de belegdelen gespiegeld aan de voering, wat ervoor zorgde dat de ondernaad voor geen meter aansloot. Net nu ik voor een keer alles tot in detail doorstikt had. Veel gepieker bracht geen raad, de moed zakte in mijn schoenen en zo verdween mijn Elba op de achtergrond.  Vorige week besloot ik dat alle gedane moeite en de mooie stof een tweede kans verdienden.  Er werd gepuzzeld met patroondele

 Laat me beginnen bij het feit dat ik geen pyamadrager ben. Al zolang ik me herinner eigenlijk. Ik heb er niks mee. Het is een zaligheid om frisse lakens op uw pasgewassen lijf te voelen. Of ik het dan nooit koud heb? Beter nog: mijn raam staat dag en nacht open. Dus neen, koude is geen argument.  Waarom ik dan besloot een pyama te maken? Soms heb je dat ne keer vandoen. Uitstapjes met vrienden of collega's. Of als er niet-eigen kinderen in de buurt zijn. Niet dat ik zo preuts ben, maar ik wil anderen niet affronteren met naakte lichamen op momenten dat ze er niet aan toe zijn. Dus bestelde ik vorig jaar 2.6m french terry. En zo belandde er een stapeltje stof in mijn voorraadkast. Want plannen maken, dat kan ik. Uitvoeren daarentegen, daar heeft mijn uitstelgedrag de bovenhand.  Begin januari nam ik mijn naaitafel onder handen. Alle onafgewerkte spullen werden bekeken en afgewerkt. Niks om over te bloggen. Een knop hier, een losse naad daar, je kent dat wel. En zo kwam ik ertoe om