Bijna zes jaar geleden (oh jee, wat gaat de tijd toch snel) zat ik achter mijn naaimachien een trouwkleed te maken, en niet zomaar één, mijn eigen trouwkleed, dat was het doel. Na uren surfen op het net, gaan passen in duizend winkels, fronsende wenkbrauwen van jan en alleman (Hoe? Gij trouwt in juni en gij hebt nog geen trouwkleed?) besloot ik er zelf aan te beginnen.
Ik wist precies wat ik wou: geen wit, geen sleep, geen tralala. En zo zag het er ook uit.
In totaal zes dagen patronen aaneengepuzzeld, genaaid int klad, en dan met de nodige aanpassingen int goe. En ik ben er nog altijd fier op.
Let ook op de bloemekee en de mooie ketting (beiden ook zelfgemaakt) die ik zomaar kado kreeg.
Amai, zelf uw trouwkleed maken, ik zou er nooit aan durven beginnen! Echt sjiek gedaan!
BeantwoordenVerwijderenJa 't is een schoontje! Heb het al eens in 't echt bewonderd. Knap!
BeantwoordenVerwijderenKnap hoor! Ik durfde niet verder gaan dan het maken van mijn juwelen en een bloem voor in mijn haar :-)
BeantwoordenVerwijderenChapeau! Dat getuigt van lef en creativiteit! Nu ben ik ook benieuwd naar deel 2! :-)
BeantwoordenVerwijderenEn terecht fier! Heel erg mooi zeg! :)
BeantwoordenVerwijderenIk wist toen ik trouwde nog niet dat ik vijf jaar later zot ging zijn van naaien.
BeantwoordenVerwijderenKnap werk van jou!
wauw zo mooi, mijn tante heeft nde mijne gemaakt, ik had te veel faalangst ervoor.
BeantwoordenVerwijderenen hing dat later bij je ouders in 't restaurant? op zo'n oude paspop? heb 't zien hangen enkele jaren geleden, peis ik:)
BeantwoordenVerwijderenknap!!
respect! mooi resultaat.
BeantwoordenVerwijderen