Doorgaan naar hoofdcontent

Ik zeg je geen vaarwel, ...

Meer dan twintig jaar vriendschap, dat veeg je niet zomaar uit.
Alles begon op de schoolbanken, kaften en boeken werden uitgewisseld en volgekribbeld met pubermopjes en gelijkaardige tekeningen. Een fuif her en der, de Rome-reis, picknicken in het Riet, pintjes in de Phoenix in plaats van braaf naar de markt te gaan ...  Dat pakken ze ons nooit meer af.
Na zes jaar gingen we elk onze eigen weg. Toevallig kozen we dezelfde richting, zaten we op dezelfde school en weer in dezelfde klas. We kozen wel andere vrienden, leefden elk ons eigen leven, maar hadden aan een paar blikken of woorden genoeg om te voelen dat de vriendschap nog steeds in ons lijf genesteld zat.
Het lot zorgde ervoor dat we uiteindelijk op dezelfde afdeling begonnen te werken. Acht jaar lang was je één van mijn collega's, uit de grote groep. Onze wegen scheidden zich toen ik in bevallingsverlof ging en nadien in een ander ziekenhuis zou gaan werken. De zwangerschapshormonen zorgden er waarschijnlijk voor dat ik toen niet besefte dat ik je achterliet. Tot ik de uurlijst in mijn handen kreeg. Jouw naam stond midden in het lijstje. Mijn hart maakte een klein sprongetje. Vijf jaar lang waren we weer werkmakkers. Uren kan ik praten over dingen die we samen meemaakten, over fratsen die jij uithaalde, ...
Een lange weg, met verschillende zijwegetjes, splitst zich nu.

Bertje, ik ga je missen. Bedankt voor alle leuke momenten. Ik zal steeds met een glimlach op mijn gezicht aan jou terugdenken.
Doe dat goed ginderachter. Je nieuwe collega's zullen hopelijk snel doorhebben dat jij van goud bent.

Kus
(en stiekem hoop ik dat het lot nog eens verrassend uit de hoek gaat komen)

 
Picknickdeken
 
fleece uit de stoffenkast
kabouterstofje: www.klijntje.be
 

Reacties

  1. Misschien komen jullie mekaar later in het leven weer opnieuw tegen.En dan kunnen jullie verhalen vertellen op het picknickdeken,in het zonnetje met ene hapje en een drankje.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. het lot bracht jullie toch 20 jaar bij elkaar!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Super kado, zo zal ie nog vaak aan je denken!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een toevalligheden, of was het dat het zo moest zijn? In elk geval een heel tof cadeautje voor een ongetwijfeld heel tof mens!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. super leuk gemaakt ... liefs biefrul

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mooie vriendengeschiedenis, mooi geschreven, mooi cadeautje.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik ben er zeker van dat het dekentje even hard gekoesterd zal worden als jullie vriendschap!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo