Doorgaan naar hoofdcontent

Zanussi en Finish

In den beginne deed ik gewoon of hij er niet was, de Zanussi. Hij stond mooi verscholen in de kast, en die afwas deed ik gewoon netjes zelf. Ongeveer 2 maanden (jawel, de volle twee maanden) heb ik het volgehouden. Tot de buren eens kwamen eten en de berg te groot werd. Sindsdien is de Zanussi onze beste vriend. Na elke maaltijd verdwijnt alles netjes in de machine, zodat de keuken er steeds een beetje ordelijk uitziet (aheum, aheum) en 's nachts wordt er door hem afgewassen. (het stukje dat er steeds ruzie gemaakt wordt om het uit te laden, laat ik achterwege)

Tot een paar weken geleden. Ik zette de Zanussi op, hij begon vrolijk te draaien en ineens ... niks meer.
Op de bodem stond een plakes vettig water, de vaat was koud en nat, allesbehalve leuk.
De MDH checkte elke afvoer, haalde het machien leeg (dankudankudanku), zorgde dat de plas water verdween, maar kreeg hem niet aan de praat.  Na twee weken vond een deskundige de oorzaak: een rood velletje van rond de boterhamworst had het nodig gevonden om zich rond de motor te draaien, zodat deze blokkeerde.
Een half uurtje en 103 euro later was de Zanussi weer de oude. Gedaan met zelf afwassen. Joehoe.

Sindsdien worden alle borden en tassen steeds netjes afgespoeld voor ze in het machien gaan. Een kleine moeite, en hopelijk beter voor de Zanussi.

Onlangs werd ik geselecteerd om de nieuwe Finish Power & Pure afwasblokjes te testen. Ik was voordien niet echt gehecht aan een bepaald merk, ik kocht steeds blokjes als ik ze nodig had, in de winkel waar ik op dat ogenblik passeerde. Reclame heeft op mij niet zo'n vat. Eerst zien en dan geloven, is mijn motto. En ik moet zeggen dat ik tot op heden niet echt te klagen had. De vaat is steeds proper, ruikt fris en vooral belangrijk, ik moet er zelf geen moeite voor doen.

Eerlijk gezegd: ik merk niet veel verschil. De vaat komt nog steeds netjes uit de Zanussi, het ruikt ook fris, al is de reuk iets zachter dan bij sommige andere vaatwasblokjes en ik vind geen onopgeloste blokjes terug. Over het milieuvriendelijke aspect, kan ik niet oordelen, daar zullen we gewoon in moeten geloven. Al vind ik het wel tof dat niet elk blokje apart verpakt is.
Maar of ik volgende keer de Finish Power & Pure ga meenemen in de supermarkt, daar ben ik nog niet uit. Met mijn huidig voorraadje kom ik nog even toe, en tegen ik terug moet gaan inkopen doen, ben ik zeker vergeten welk merk blokjes er nu weer in de kast liggen.

Reacties

  1. ik was ook tester voor de finish maar bij mij komen de glazen toch regelmatig met een 'waas' uit de machine. Meestal wanneer er veel in de machine zit, maar dan nog zit de machine niet overvol. Dus ik ben ook niet ontevreden want meestal is de vaat helemaal schoon maar toch is er soms die waas... Ik denk niet dat ik nog de tabletten ga kopen en blijf wisselen tussen de andere soorten finish tabletten en sun tabletten (hangt af van wat er in de reclame staat op het moment van aankoop)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lang leve de vaatwasmachine! Joehoe!
    Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  3. ik ben ook tester, was in het begin heel erg tevreden, maar begin meer en meer te merken dat er veel tassen en soepkommen zijn waar er wat 'aanslag' in blijft hangen. dus ik ga ook terug afwisselen met andere soorten/merken.
    maar ik zou onze vaatwas niet meer kunnen missen!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Een afwasmachine hebben en toch nog zelf afwassen? Ik verklaar je bij deze gek ;)
    Moest er hier plaats voor zijn, er stond er direct eentje. Altijd de afwas uit het zicht vind ik op zich al Ć©Ć©n van de grootste voordelen van zo'n ding :)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, Ć©Ć©n intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn Ć¼berschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo