Doorgaan naar hoofdcontent

Meet Mara de Mantel!

Compagnie M, een gevestigde waarde in de patronenwereld. Ik testte en keurde reeds langer geleden en kan, net als de rest van blogland, alleen maar beamen dat de patronen van Marthe geweldig zijn.
Mara is mijn favoriet, al sinds de testversie. Er volgden nog een aantal stuks, niet altijd op het www gepost, en nog steeds blijft het patroon mij boeien.

Voor de grote Compagnie M Contest 2015, koos ik dus weer voor Mara. Om toch nog een keertje uit mijn comfortzone te komen, hackte ik het patroon. En eigenlijk niet alleen het patroon. Ik hackte ook mijn dochter.

Noor, de oudste dochter, kan je helemaal vergelijken met Pippi Langkous. Niet alleen omwille van de haarkleur. Neen, omwille van de energie en creativiteit dat die meid bevat. Haar hoofd draait steeds op volle toeren, ze hangt graag in bomen, haalt allerlei fratsen uit, zingt de hele dag door, en dat is nog niet alles. Ga je met Noor naar de winkel, dan heeft ze steevast de meest kleurrijke kledij bij.
De Mara die ik in gedachten had, was sober, elegant en verfijnd. Niet echt iets dat bij Noor past. Toch kreeg zij de Mara die ik in gedachten had. En nog meer: ik ging voor een grijze versie. Een kleur die niet in de kast van dochterlief voorkomt (met dank aan het lenen van de overige kledij door dochter 2).

Bij het bekijken van Marthe's aanbod, viel me op dat er geen patroon voor een jas tussen de collectie zit. Ik hoorde de stripfiguurlijke 'ping' en ging aan de slag.






Om van Mara een mantel te maken, moet het patroon niet spectaculair gewijzigd worden. Ik knipte het voorpand middendoor en stak er een rits in. Ik twijfelde over de kraag, maar ook hier veranderde weinig. om het iets beter te laten afsluiten, liet ik de halsbies een stukje overlappen en bevestigde een knoop, zodat het bij koude mooi kan afgesloten worden. (klitteband was een andere optie, maar dat levert garantie ruzie op met een sjaal).


Bij een jasje horen zakjes, liefst zakjes waar meisjes hun handen en andere rommel in kwijtkunnen. Ver moest ik niet zoeken. Marthe bied op haar website een duidelijke (gratis) tutorial aan, waarvoor dank.
De mouwen werden voorzien van een versiering.


Voeringgewijs moest er niet veel nagedacht worden, van de grijze stof schoot te weinig over om een beleg te maken. Het jasje werd dus op een onorthodoxe manier (lees: zonder beleg) gevoerd met een roze stof uit mijn voorraad.


Er werd getwijfeld om met het rugpand nog iets te doen, maar om het helemaal niet-Noor te maken, liet ik het gewoon zoals het was.


De hack geslaagd: zowel Noor als ikzelf zijn tevreden met het resultaat.

U vraag zich waarschijnlijk wel af wat dat gekke ding op haar hoofd is.
Last-minute besloot ik om een buff te maken in zachte witte pels. Iets te last-minute bleek dat deze te smal was om deftig over het hoofd te kunnen. Noor trok het zich niet aan, en gebruikt hem als hoofddeksel. Lekker warm en ideaal voor een badhairday.

En in het slechtste geval, kunnen handjes er ook in warm gehouden worden.


Stofjes: beiden uit mijn (grote) voorraad.
Grijze mantelstof: kringloopwinkel
Roze voering: Stoffenstraat, een jaar geleden
Fournituren: het Stoffenwinkeltje Westerlo
Witte pels: Strass

Reacties

  1. Ah, nu krijg ik hem te zien! Die Mara jas! We hadden hetzelfde idee en toch ook zo leuk om te zien dat een Mara jas toch anders is dan een Louisa mantel! Ik vind het heel geslaagd. Is dat kant dat je gebruikt heb? Zou je je foto's groter kunnen zetten? Ik denk dat je details heel mooi zijn...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ok door te klikken op de foto's zie ik ze wat groter! Ik ben fan van dat roze gecombineerd met zwarte kant! En dat Buffke, past perfect als muts! Zalig aan de oortjes moet dat zijn!

      Verwijderen
    2. Ik gebruikte een roze paspel en een zwart kantje. Ben zelf ook tevreden van het resultaat.

      Verwijderen
  2. Ik vind de jas heel mooi gemaakt!
    Leuk ook die buff, zal nog lekker warm zijn voor de komende winter ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, Ć©Ć©n intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn Ć¼berschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo