Doorgaan naar hoofdcontent

Uitstelgedrag

Onlangs deed Miss Pixie een oproep. Of er iemand zin had in een uitdaging. Eentje die de volledige vakantie zou duren, elke week een ander thema. Een challenge die onze muizenissen uit ons hoofd haalt en zo zorgt dat we in september helemaal fris het najaar ingaan (of hopelijk helemaal fris kunnen genieten van een op en top nazomer).


Als ik het woord Challenge hoor, steek ik al mijn hand in de lucht. In mijn hoofd is het altijd haalbaar om deel te nemen. Maar ik ken mezelf, mijn chaotische, onregelmatige leventje zorgt ervoor dat dit niet altijd in praktijk om te zetten is.
Toch doe ik deze keer mee. Er valt immers niets te verliezen, je kan zelfs een beetje foeteren met de wekelijkse opdrachten. En laat dat net één van mijn specialiteiten zijn.

De eerste twee weken van het verlof liet ik de Challenge aan mij voorbij gaan. Vakantie met het hele gezin, rust tot in de toppen van mijn tenen, daar kan geen uitdaging tegenop.
In de maand juni deed ik ook nog een beetje van decluttering, dus kon ik gerust de eerste uitdaging voorbij laten gaan. Ook week twee passeerde, ik teerde nog voort op de rust die ik had gedurende mijn verlof, zodoende was yoga niet één van mijn prioriteiten.

Uitstelgedrag dus, de grote noemer voor uitdaging drie. Moest er een top tien bestaan van mensen met uitstelgedrag, zou je me daar zeker in terugvinden. Ik ben een lijstjesmadam, regelmatig vind ik papiertjes terug met taakjes, die nog langs geen kanten uitgevoerd werden. Tijd om een nieuw lijstje te maken en ervoor te zorgen dat ik deze keer wel zou slagen in mijn opzet.
Wat gebeurde er deze week dan wel (en werd met een dikke streep van mijn lijstje gehaald?)

- De ramen werden gepoetst, langs binnen en langs buiten. Niet dat dat anders niet gebeurd, maar er zijn twee vensters hier in huis waarvoor ik de ladder nodig heb, en die worden regelmatig overgeslagen. Niet deze week dus.

- Ondanks mijn grote opruimactie in de maand juni, stond mijn inkomhal nog vol met spullen die moesten verdwijnen. Dozen voor de kringloop, zakjes voor de ene of andere, ... Ik laadde mijn koffer vol en toerde een middagje rond om alles op de juiste plaats achter te laten. En hoezee, je kan weer door de voordeur binnenkomen.

- Het jaarlijks papierwerk, een taakje dat ik hier thuis in handen neem. De belastingsaangifte is binnen, maar alle documenten van 2016 liggen nog in de kast. Hoog tijd om alles te sorteren en te klasseren.

- Mijn auto kreeg nog eens een opruimbeurt en werd gestofzuigd. Geen groot werk, maar af en toe wel hoognodig, aangezien ik eerder een chaotisch, rommelig type ben, waardoor het soms lijkt dat ik in een woonwagen rondrij in plaats van in een personenwagen.

En dan vragen jullie je nu af: wat werd er dan niet doorstreept op mijn lijstje?
Ik kwam niet toe aan de grote berg herstelwerk dat hier al geruime tijd ligt te wachten. Maar geen paniek. Ik heb de smaak te pakken en ga ervoor zorgen dat hieraan gewerkt wordt (tenzij ik weer herval in mijn uitstelgedrag).

Reacties

  1. Goed bezig! Ik heb de smaak ook te pakken en denk ook volgende week nog wat verder te werken. Geeft een geruster gemoed zo vind ik wel ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat zou een challenge voor mij zijn, ik heb wel wat last van uitstelgedrag. Zo leuk dat je de smaak te pakken hebt!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Goed gedaan!
    Mijn auto uitkuisen had ik ook beter eens op mijn lijstje gezet ��

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo