Doorgaan naar hoofdcontent

Stingerliefde

Twee jaar geleden printte ik het patroon van de Stinger uit, maar ik geraakte niet vertrokken.  Ik nam het patroon mee op naaiweekend, maar sukkelde met wat knipvrees. Bij een patroon dat iets ingewikkelder lijkt, heb ik een duwtje in de rug nodig. En alhoewel er op naaiweekend veel getalenteerde naaisters zitten, vind ik het veel fijner om rustig te naaien, niet te hard na te denken en vooral veel te tetteren. (en eten en drinken, aheum) Dus sukkelde mijn patroondelen ongebruikt terug in de kast. 

Het duwtje dat ik nodig had, kwam er onlangs, toen Lieve een huiswerkgroep aanmaakte. Samen met vele anderen maakten we in enkele weken tijd, stap voor stap, een tas. Aan de hand van foto's en filmpjes en aangemoedigd door andere dames, lukte het me om zonder problemen een mooie Stinger te fabriceren. 



Er werd wat gezucht, het leek af en toe wel fitness, al dat keren en draaien, vele lagen stof en stylevil samen. Maar de moment dat de tas geboren werd, (echt letterlijk, zo voorzichtig mogelijk alles door het keergat en hup, daar is hij dan) kon ik alleen maar glunderen. I did it!

De Stinger is een handige tas, groot en stevig genoeg om een laptop mee te nemen. De binnenkant kan je volledig naar wens indelen met handige opbergzakjes en sleutelkoord. De buitenkant kan je voorzien van steekvak of ritsvak. Er is een optie om een draaglint te maken en handvaten.



Ik ging voor een basic versie. Binnenin is er één klein opbergzakje, buiten koos ik voor ritsvak en steekvak, en ik liet het draaglint achterwege. De handvaten werden iets verlengd, waardoor hij makkelijk onder mijn schouder kan hangen.  Verder verlengde ik het ritsdeel, zodat de tas iets verder openkan, en gebruikte hiervoor een deelbare rits. Perfect gerief om te gaan werken.


Patroon: Stinger van Girlsinuniforms.blog en dat gewoon gratis en al!

Stof en toebehoren: Huis van Katoen


Stoffenstand 2021: 20 in, 15 uit









Reacties

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo