Naadjes en draadjes

Een tijdje geleden werden ook wij uitgenodigd om de nieuwe 'Lego voor meisjes' te gaan testen. Ideaal, want Lego is leuk, maar Lego is voor jongens: veel donkerblauw en wit, hoekige mannetjes en dito auto's.  Daarom dat wij onze toevlucht zochten tot Playmobil. Tot nu dus, want nu bestaat er ook Lego in leuke kleurtjes, vergezeld van allerlei toffe accessoires, om te bouwen en te spelen. Jammer genoeg gooide het lot roet in het eten en konden we niet aanwezig zijn om de nieuwe Lego te testen. Spijtig, want het leek daar zo leuk. En ik had ook heel graag kennis gemaakt met de andere genodigden . Gelukkig waren de mensen die dit organiseerden zo lief om ons een pakketje op te sturen. Ik liet het leveren op mijn werk. De leverancier was niet de enige die verwonderd opkeken. Ook mijn collega's waren supernieuwsgierig. Ik denk dat het de eerste keer was dat er ooit iemand een pak Lego moest gaan afgeven op een Spoedgevallendienst. Niet alleen daar werd het pakje onth...

Eind augustus besloot ik weer naailessen te gaan volgen, met het goede voornemen alleen dingen voor mezelf te maken. Goed geprobeerd natuurlijk. De teller staat nog steeds op nul. Er ligt hier zo wel iets dat van ver op een rok lijkt, maar verder dan 'lijken op' doet hij niet. Er rolden wel kleine rokjes en kleedjes, een zeemeerminkostuum, ridderpakjes enzovoort vanonder het machien vandaan. Maar voor mezelf raakte nog niets klaar. Eind augustus vroeg ik mijn schoonzus of ik voor mijn petekindje een hemdje mocht maken. Ze kwam hier na een week terug aan met enkele meters stof. Of ik voor Thieu en zijn papa hetzelfde hemd wou maken tegen Kerstmis? Komt in orde. Voila, het is eindelijk in orde gekomen. Niet voor Kerst, wel voor Pasen. Na veel geprul, getreuzel, kortom veel uitstelgedrag ben ik er eindelijk in geslaagd twee hemden te maken, een groot en een klein. Eerlijk gezegd ben ik wel blij met het resultaat. Zelf zou ik nooit zo'n stof gekozen hebben, wij houden...

Ik heb stof genoeg om te schrijven. De afgelopen weken zaten knotsvol: werken, een huishouden, goei weer, jarige dochters, een sportieve uitdaging, ... Ik kan de hele gazet wel volschrijven. Liefst van al zou ik aan de berg stofjes, die hier braaf liggen te wachten, beginnen. Het ondertussen wereldberoemde boek van Madame Zsazsa ligt hier ook te lachen. En mijn vingers kriebelen. Spijtig genoeg ligt er hier in huis ook een berg stof, dus ga ik eerst, gewapend met nen emmer water en de opneemvod dit probleem aanpakken en toon ik de rest een volgende keer.

Een tijdje geleden kreeg u al de eerste versie van dit ondertussen wereldwijd bekende kleedje te zien, ondertussen is het tweede kleedje al enkele keren gewassen en gestreken. En liggen er al stofjes klaar om nog twee stuks te maken. Nu nog tijd zoeken.

Klaas is jarig. Om zijn klasgenootjes te verrassen, krijgt Jules, de klaspop, een nieuwe outfit. Een zomers tenueke en een werkbroek. Hip, hip, hoera voor Klaas. En hopelijk vindt Jules zijn kleedjes mooi. Speciaal voor Nienke: Ik gebruikte het patroontje van destikdoos.blogspot.com . Ik knipte ook twee vierkantjes van 14 op 12cm (nog geen naad bijgeteld) en twee schouderbandjes van ongeveer 15 cm op 3cm. De vierkanten stik je middenvoor- en achteraan de broek. In de resterende zijnaden stak ik een elastiekje, zodat de broek schoon rond dat lelijke, dikke achterwerk van Jules blijft zitten. De schouderbandjes worden gemaakt volgens het principe van 'linten keren': Je plooit het lapje dubbel, stikt het toe en keert het om. Je mag me geloven: dit is het vervelendste stukje van de hele broek. Het ene uiteinde stik je vast bovenaan de achterkant, op het andere uiteinde naai je een knopje. Ik gebruikte klittenband om de bandjes open en dicht te doen, lijkt me iets makkelijker voor...

Lieve Bas, moest ik 30 jaar jonger zijn, zou ik ook met jou willen trouwen.

Zaterdag was het feest, groot feest, want mijn kleinste meisje werd vier. En daar hoort taart bij. En waar houden kleine meisjes van? Ja, van prinsessen en van roze. Een prinsessentaart werd gauw gemaakt. Cliché, olé, maar het werd gesmaakt. De prinsessentaart was snel op (de marsepein en chocolaatjes toch) en de schoenen werden niet meer uitgedaan. Zondag ging het feest verder met een roze plattekaastaart, die eveneens snel verdwenen was. Op naar het volgende feestje.