Maar geen tranen van verdriet deze keer.
Voor de tweede keer namen wij met onze spoedgevallendienst deel aan de 1000km voor Kom op tegen Kanker. Enkele jaren geleden verloor een van onze collega's zijn zoon, en momenteel is een andere collega voor de tweede maal herstellende van deze vreselijke ziekte.
Gedurende vier dagen wordt er in totaal 1000km gefietst, elke rit vertrekt vanuit Mechelen, om daar 's avonds weer toe te komen. Elke ploeg moet 5000 euro inzamelen dat dan geschonken wordt aan KOTK.
Dit jaar waren er niet één maar twee kersen op de taart:
Onze collega Jules werd uitgenodigd om samen met Koningin Mathilde het hele gebeuren in te huldigen.
En Geel, onze thuishaven was een middagstop, die middag kleurde het hele centrum ook even geel.
Zondagnamiddag was het mijn beurt om de slotrit te fietsen.
We vertrokken in Evergem,
en enkele uren (vijf en half uur, jawel) later werden we hartelijk verwelkomd in Mechelen.
En ik kan jullie verzekeren, het heeft me wat tranen gekost. Al die supporters die langs de kant staan om iedereen aan te moedigen, leuke spandoeken, schouderklopjes, verhalen van andere fietsers, het samenhorigheidsgevoel van het hele peleton, ik heb meer dan eens een krop moeten wegslikken.
Ondanks mijn slechte voorbereiding (ik had niet meer dan 60km gereden), werd ik meegezogen door de groep en was de namiddag zo voorbij.
De echte helden zijn natuurlijk de mensen die heel moedig tegen deze vreselijke ziekte vechten, zij beginnen ook onvoorbereid aan een lange rit. En natuurlijk de fietsers die helemaal alleen de 1000km fietsen, dikke chapeau.
Maar ik ben stiekem ook wel fier op mijn prestatie, 125 km op een fiets, daar zou ik ooit eens ferm mee gelachen hebben
bravo ... mijn schoonbroer en -zus deden ook mee als de snorrebende
BeantwoordenVerwijderenOh, die ben ik ook tegengekomen onderweg!
VerwijderenMooi initiatief!
BeantwoordenVerwijderenProficiat!
Groetjes
Wauw, knap. En superinitiatief! Mijn vader is ook gestorven aan kanker (al 31 jaar geleden) dus ik vind dit een keigoede actie!!
BeantwoordenVerwijderenBravo! Ik denk dat het ook al een hele klus is om met een koersfiets en zo'n speciale schoenen te fietsen (al zie ik dat je die op de laatste foto niet meer aan hebt). Dat zou voor mij al een hele beproeving zijn, laat staan 125 km fietsen!
BeantwoordenVerwijderenZus 1
Bravo!! En wat ik mij afvraag: deed uw g*t geen zeer na 125km?
BeantwoordenVerwijderenHahahaha, neen, een goei zeemvel doet wonderen. Mijn ruggeske daarentegen ...
Verwijderenchapeau jongske!
BeantwoordenVerwijderenMooi!
BeantwoordenVerwijderen