Doorgaan naar hoofdcontent

Mara voor Ella

Ik ben één van de gelukkigen die mocht meedoen aan de Mara Blog Tour.



Denk tijdens het lezen van mijn guest-post aan keersukkel, goede voornemens die weer uitgesteld werden tot de avond voor de deadline en 'doe ne keer gewoon wat er in het patroon staat'. 
Reken daar nog twee dochters bij, die andere plannen hadden.
En denk ook vloeken, doorzetten en glimlach als je mijn resultaat bekijkt.




Het voeren van het bloesje liep niet van een leien dakje (vandaar de keersukkel en het gevloek), maar het stofje is iets te dun om zo te gebruiken. Na wat gefrul, gezucht en geblaas, kwam het toch tot een goed einde.

De volgende Mara (en die is al onderweg) zal zonder voering zijn, net zoals het patroon aangeeft.

Ook zin gekregen bij het zien van dit prachtige patroontje? Als je de code MARA-ACTION ingeeft, krijg je 10% korting. En stuur zeker je foto door naar de website, er zijn mooie prijzen te winnen.



Met dank aan Elke voor het lenen van het fototoestel.


Reacties

  1. Schoon jong! Ik vind de Mara als jurk echt heel schoon, maar mijn dochters zijn er wat te groot voor. Het bloesje wordt hier wel veel gedragen.
    Dit is echt een tof exemplaar!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heel mooi! Was het vloeken waard!
    Zus 1

    BeantwoordenVerwijderen
  3. heel mooi! En toevallig: ik denk dat ik net dezelfde knoopjes gebruikt heb voor één van mijn versies (ik doe mee aan de tour op zondag, misschien moet je dan ook maar eens kijken).

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een super leuke mara blouse, ik vind vooral de mouwen met het bandje erg mooi.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zalig mooi! Niet alleen dit kleedje maar ook je volgende blogpost! Misschien toch eens zo'n kleedje voor vrouwen tekenen? Bedankt om mee te doen aan de toer! M

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo