Doorgaan naar hoofdcontent

Liefde voor muziek, deel drie!

Ik vertelde jullie al een beetje over mijn muzikale verleden. Maar er werd niet alleen gezongen, eigenlijk begon alles met vioolspelen. Jarenlang reed ik elke woensdag en elke zaterdag met het fietske tot in Geel, om daar naar de notenleer en de vioolles te gaan. Niet altijd met evenveel goesting, als kind is dat nog leuk, maar als puber heb je wel andere bezigheden op die dagen. Gelukkig konden mijn ouders me overtuigen en hield ik het al die jaren vol.
Wat ook hielp, was de bende jongens die mij in het jeugdhuis wisten te overtuigen om bij hen in een groepke te komen spelen. Elke week doken we de kelder in om samen muziek te maken. Cantar, doopten we onszelf, en zoals de naam al doet vermoeden waren we geen alledaags popgroepje. Ga zitten (zo kunt ge niet achterover vallen) en luister mee! Er volgden verschillende optredens en opnames in studio's.
Tot .... de plicht riep: werken in ploegen, een nieuwe vriendenkring en andere prioriteiten in het leven zorgden ervoor dat ik mijn viool netjes opbergde en in een hoekje liet staan.

Een half jaar geleden werd een aanstaande bruidegom verrast met een eenmalig reunie-concert en werd ik weer gebeten door het vioolspelen. Sindsdien maakt muziek weer een belangrijk deel van mijn leven uit.
Om een lang verhaal kort te maken: violiste zocht band, band zocht violiste, ...
Volgende week sta ik opnieuw op het podium met The Searching, en volgende optredens staan al op de agenda.
Zin om te komen luisteren: zaterdag 13 december in de Rex in Mol. Allemaal welkom.

Reacties

  1. Wauw, jij speelt viool! Ik heb nooit begrepen hoe mensen dat doen, dat lijkt mij zo ongelooflijk moeilijk.
    Veel succes met de band!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb ook viool gespeeld. Netjes heel de muziekschool doorgelopen, maar thuis oefenen deed ik amper (ik vond de lessen wel leuk, het oefenen niet) dus mijn niveau was zielig. Mijn viool heb ik na mijn openbaar examen nooit meer aangeraakt, maar wie weet, ooit? Leuk dat je opnieuw gebeten bent!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ga je super goed doen zaterdag!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Miljaar ik ben zo fan van die muziek (en vooral de zanger!). En gij mioet dus vlak bij mij wonen hƩ. Ik ben van Mol afkomstig en woon nu in Bel.
    Misschien kom ik wel luisteren...
    Groetjes,
    Fabienne

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Aha, ne fan. Mol is voor mij onbekend, maar Bel helemaal niet. Ik ken trouwens uwe bomenman van vroeger.

      Verwijderen
    2. Ik denk dat het eerder aiai is als hij ontdekt wie ik ben!

      Verwijderen
  5. Hoe cool is dat zeg, een rockende moeder! ;-)
    Veel succes met je optreden!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Oh God, ik kwam Ć©Ć©n keer naar een Cantar optreden, de Brother een plezier doen. Wat een gebrul, ik moet nog lachen als ik er aan terugdenk! Succes daar in Mol!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, Ć©Ć©n intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn Ć¼berschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo