Doorgaan naar hoofdcontent

week 1 #boostyourpositivity

Bijna twee weken en retard. Typisch ik. Een hoofd vol plannen en steeds tijd te kort, levend van deadline naar deadline, om af en toe even op adem te komen en, ondanks vele goede voornemens, toch weer tegen die deadline aan te zitten.
Een cursus Didactiek (For/Op voor mensen die thuis zijn in de brandweerwereld) zorgt ervoor dat ik de afgelopen twee weken al een paar keer uit mijn comfortzone gekomen ben.
En deze blogpost brengt me weer zover.
Het zoeken naar een lievelingsfoto is onbegonnen werk. Veel foto's zijn er niet beschikbaar, daar ik meestal de kodak meezeul. En als er al zijn, kan ik daar moeilijk 'lievelings' aan vasthangen.
Selfies moet je hier evenmin verwachten, ik ben nog zo'n ouderwets type dat haar gsm alleen gebruikt om te bellen en te sms'en, dus foto's maken kan ie niet.
Zie ik mezelf dan niet graag? Jawel, ik heb de laatste jaren geleerd gelukkig te zijn met kleine dingen. Ik leerde blij te zijn met de koude wind in mijn gezicht als ik fiets, ook al heb ik dan nog drie dagen rode kaken, met mijn verkleumde vingers na een wandeling met de hond omdat ik weer maar eens vergat handschoenen mee te nemen, met fijne berichtjes van nog lievere mensen die ik feliciteer met hun verjaardag op een dag dat ze niet jarig zijn, met de glimlach op het gezicht van de dochters als ze van school komen en ze vertellen dat ik hun brooddozen weer maar eens verwisselde. En door die kleine dingen weet ik het leven, en ook mezelf dus, te waarderen.
Ik ben blij dat ik de titel 'gietewollensok' kreeg van een collega, niet dat ik zo geitewollensok ben, maar gewoon omdat ik anders ben dan de doorsnee mensen. Gewoon omdat ik kan genieten van het leven, op andere manieren dat sommige mensen dat doen. En jawel, daar ben ik fier op. Fier op het feit dat ik niet tot de VTM en Dag Allemaal-generatie hoor. Fier omdat ik durf afwijken van de norm, en fier omdat ik zo kan zijn.



Reacties

  1. Genieten van kleine dingen en gewoon simpel weg genieten van het leven; groot gelijk heb je als je het mij vraagt! Lieve groet, V.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zeer belangrijk om gewoon jezelf te blijven en je te aanvaarden zoals je bent. Gelijk heb je!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Die rode wangen staan je goed. En die koude handen matchen goed met je tas warme choco. De term 'geitewollensok' doet je oneer aan. Want is niet verfijnd genoeg. Aan standaardnormen heb je inderdaad nooit meegedaan. Terecht fier op wie je bent. Want zo ken ik er maar Ć©Ć©n.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, Ć©Ć©n intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn Ć¼berschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo