Onze verbouwingen zijn al een hele tijd geleden, de afwerking daarentegen laat nog op zich wachten. Tijd, geld, goesting, allemaal factoren dat het voltooien van de meeste kamers onderworpen zijn aan uitstelgedrag.
Onlangs schoot ik toch in actie. Plaats voor plaats ga ik proberen verder te werken, in de hoop dat het hier ooit volledig klaargeraakt.
Ik begon met de gemakkelijkste, lees: kleinste, kamer, het toilet.
Manlief is een grote muziekfan en om te voorkomen dat mijn huis er gaat uitzien als de jeugdkamers uit het Joepie-tijdperk, plezierde ik hem door het kleinste kamertje in te richten naar zijn interesses.
Veel woorden hoef ik daar niet aan vuil te maken. De muren waren snel geverfd, dankzij de grote tegelpartijen. De accessoires waren al langer in huis, ze moesten alleen nog een stamp onder mijn kont krijgen om definitief te worden wat ze zijn. De finishing toutch had dus eigenlijk niet zoveel tijd nodig.
Een afgedankte kader, zwarte verf en een stukje kant zorgen dat het wc-papier in stijl wordt aangeboden.
Het idee van de wc-papierhouder stal ik bij Lies. Een rondvraag op Facebook later kreeg deze dino een nieuw leven bij ons.
Het tafeltje/boekenrekje kreeg een zwart laagje om assorti te zijn met de rest van het interieur.
Het vinden van deze poster was het grootste werk. Blijkbaar is hij niet voorradig in Europa, dus zocht ik mijn heil in een ander continent. Gelukkig bespaarde mijn Amerikaanse vriend ons de hoge verzendingskosten. (In het echt zijn de blaren onderaan de kader niet te zien, slechte lichtinval)
Een Ikea-bezoekje leverde ons een bijpassend matje op.
En last but nog least, en voor diegenen die het nog niet wisten: Manlief is grote Frank Zappafan, de oudste dochter erfde deze microbe intussen ook al. Een qoute van zijn hand kon dus niet ontbreken.
Op naar de volgende kamers.
zo herkenbaar...het verbouwen en hier zou het kleinste kamertje ook de eerste zijn die eindelijk af geraakt. Dat dino-ideetje steel ik even als't niet geeft :)
BeantwoordenVerwijderen