Doorgaan naar hoofdcontent

Sew Challenge again

Na de laatste Sew Challenge van Davina hield ik een goed gevoel over. Voordien zorgde keuzestress en deadline-naaien steeds voor een ongemakkelijk gevoel, maar de laatste keer vertrok ik met een andere ingesteldheid. Bij het krijgen van mijn criteria, wist ik meteen wat ik zou maken.
Het feit dat mijn stoffenkast opgeruimd werd de weken voordien, zal zeker meegespeeld hebben.

Ik kreeg drie criteria van Anske:

1. Gebruik enkel materiaal dat je in huis hebt. (Enkel bij hoge nood mag er iets aangekocht worden)
2. Gebruik een patroon dat je nog nooit hebt gebruikt. (Maar dus wel al in huis hebt, geen aankopen he )
3. Betrek je dochter(s): laat ze stof kiezen of naaien, gebruik ze als inspiratie, laat ze de foto's nemen of,... Zie maar hoe.


Mijn eerste gedacht was de bomber zonder sluiting, die ik jullie intussen al toonde. In mijn hoofd maakte ik een bijpassende handtas, ideaal voor deze challenge.
In mijn archief zitten een aantal uitgeprintte, oude patronen. Deze sprong onmiddellijk in het oog.
Dus ik tekende en knipte.
En toen liep het mis. De deadline van de communie haalde ik niet.
Toen ik afgelopen dagen opnieuw naar het patroon keek, lukte het me niet om te starten. Toch deadlinestress?

Ik besloot opnieuw in mijn archief te duiken en meteen kwam er een pareltje boven. Een pareltje van in mijn allereerste blogdagen. Toen bestond blogland nog maar uit een paar enkelingen, waaronder deze topper! Zij toverde allerhande (gratis) patronen tevoorschijn, waardoor ik mijn naaiskills deftig liet groeien.
Uit haar patronenarchief printte ik ooit de Menina af, een patroon voor een klein schattig tasje. En laat dat net zijn wat ik ook kan gebruiken. Perfect om mijn eten mee te zeulen naar het werk.
(criteria 2: check!)


Een paar reststofjes en perfect matchende handvaten, meer waren er niet nodig om dit naaiwerk te doen slagen. (criteria 1: check!) Ik moet toegeven, de Menina is geschikt voor beginnende naaisters, het grootste werk zat in het aannaaien van de handvaten (in het patroon zijn andere voorzien)

Criteria 3 kwam in het oorspronkelijk idee helemaal uit, maar deze moet ik nu hierzien. Misschien telt het dat ik de reststof gebruikte van het jasje van op de communie van Noor?


Bij Margot, Isabelle, Ivy en Nele lezen jullie vandaag ook over hun sew challenge.
En Anske,  zij maakte met mijn criteria de coolste tas ever!


Stof 2018: 8 in, 25 uit

Reacties

  1. Een uitdaging... het doet wat met een mens! In mijn ogen echter dik geslaagd hoor.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Normaal vind ik dat patroontje echt iets voor (kleine) kinderen, maar hé, ik herzie mijn mening bij dit exemplaar!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wauw, wat een leuk tasje! Echt eentje om mee te pronken! Dank je wel voor je lieve comment op mijn blogpost.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo