Doorgaan naar hoofdcontent

Never change a winning team

Ella en haar jurkjes, het blijft een moeilijk topic.Want het kind heeft karakter. Ik kan me geen makkelijkere dochter voorstellen dan Ella, maar als madam neen zegt, dan is het ook neen. Compromissen kent ze niet. Zo ook niet als het over haar kledij gaat.
Gelukkig is er één patroon dat hier al meermaals uit de kast kwam, en waar ze nog steeds zotcontent van is. Tijdens het naaiweekend plande ik een versie in een allernieuwste SYAS. Bijna moest ik mijn plannen staken, in alle hevigheid had ik het verkeerde patroon meegenomen. Maar zoals in elk sprookje, is er steeds wel een reddende engel, zo ook op ons naaiweekend.
Veel hoef ik er niet over kwijt. Het patroon werd hier en daar wat vergroot (wegens een groeiende dochter en patroon dat maar tot 10 jaar gaat). En intussen ben ik ook verliefd op de kwaliteit van de stof (als allerlaatste op de wereld waarschijnlijk), wat een zaligheid om te verwerken, en nog meer een zaligheid om te dragen.
Ella deed zelf de choreografie van de fotoshoot. Zalig toch, kinderen met een eigen wil!






Patroon: Lena jurk uit 'Zelfgemaakte kleertjes' van Catharine Deweerdt
Stof: Twill Noise van SYAS, gekocht bij Huis van Katoen

Stof 2018: 21 in, 51 uit

Reacties

  1. Keimooi, en een patroon dat echt flatteert. I like!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Attitude of niet, ze komt er verdraaid goed mee weg! Heel tof!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat zijn er die stevig op hun benen staan, die kinderen met een eigen wil ;)
    Staat haar mooi, deze jurk
    --haha, je bent niet de laatste, ik doe nog steeds een poging om de stof te weerstaan--

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Superleuk seg, en meiden met karakter en pit, dat heeft de wereld nodig!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ella heeft gelijk datzelfde dit jurkje vroeg want ze staat er super mee. Haar choreografie voor de foto's kan ik ook al wel smaken

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Heel mooi!! En heerlijk als ze zelf de regie in handen nemen... allez, soms toch ;)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo