Doorgaan naar hoofdcontent

Ida en Betsy

Soms heb ik een idee, maar blijf ik twijfelen. Zo ging het ook weer deze keer. Ik viel als een blok voor Ida en Betsy uit de nieuwste Fibremood. Apart draagbaar, maar samen ook een topstuk.
Ik vistte een lap uit de kast en begon te tekenen en knippen. En te twijfelen. Ik draag meestal basisstuks, zonder prints. Was dit niet teveel van het goede? Geen idee waarom ik deze stof ooit kocht. Waarschijnlijk wou ik wat kleur in de kleerkast, maar dit is u precies wel veel kleur!
Gisterenavond hakte ik dan toch de knoop door en naaide. Zowel de top als de rok zaten op een mum van tijd in elkaar. Een pasbeurt leverde positieve commentaren op van het thuisfront, dus wil ik jullie ook laten meegenieten.




Ida is een ruimere basistop met een mooie ruguitsnijding. Betsy herken je aan de gebogen onderkant, waardoor de lengte vooraan iets korter is dan achteraan. Maak je ze in dezelfde stof, zal niemand je geloven dat je niet Ć©Ć©n maar twee stuks aanhebt. Prachtig combo dus.


Om het geheel wat te doorbreken, voegde ik een koordje toe in de taille, al ben ik nog aan het twijfelen aan de meerwaarde hiervan.


Intussen draag ik de outfit al de hele dag, en kan alleen maar besluiten dat mijn kleerkast blij mag zijn met de uitbreiding. Dat dit combo de binnenkant van de kast veel gaat zien, daar twijfel ik aan.


Stof: voorraad
Patroon: Ida en Betsy, beiden uit Fibremood 10

Stoffenstand 2020: 8 in, 27 uit

Reacties

  1. een mooie combinatie en als je eens wat anders wilt dan kan je ze perfect anders combineren ook, dragen dus!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zeer mooi ! Die stof, ik zou zo ook zooo willen...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, Ć©Ć©n intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn Ć¼berschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo