Doorgaan naar hoofdcontent

Piep piep piep HoeRaar!

Om de dochters toch een klein beetje cultuur bij te brengen, trokken we afgelopen dinsdag naar Leuven, de studentenstad bij uitstek, die ook drie jaar mijn thuisbasis was. Jammer genoeg had ik toen niet echt aandacht voor de stad zelf, ik herinner me vooral de verpleegstersschool, mijn kot, de binnenkant van enkele café's en natuurlijk de Gasthuisberg. Maar Cultuur? Niet tegengekomen.

We parkeerden de auto aan het station, dat voor kinderen ook al een bezoekje waard is, en wandelden zo het centrum in. De winkelstraat werd genegeerd, we kozen voor een alternatieve route (lees: ik moest voorbij  Hexagoon) om zo tot op het Ladeuzeplein terecht te komen. Het kunstwerk van Jan Fabre werd bewonderd en goedgekeurd door de dochters. Het zonnetje scheen,  de meisjes hadden plaats om rond te lopen en wij slenterden achterna.


Ik ontdekte dat het voor mij altijd bewegende Leuven toch ook zijn rustige plekjes heeft. 


Op het Hogeschoolplein werd even gepauzeerd en genoten van een warme choco.
 Bij lekker weer is het terras van De Werf een echte aanrader.





Natuurlijk konden we niet voorbij de Kotmadam gaan. 







De Piepkes, drie topmuzikanten ( Frederik Sioen, Roland Van Campenhout en Pieter-Jan De Smet) die de zaal vulden met heerlijke kindermuziek, zorgden ervoor dat onze dag nog leuker werd afgesloten.
 Dit trio brengen muziek voor de iets oudere kinderen. Hun liedjes zitten muzikaal heel goed in elkaar en de teksten gaan iets verder dan de gewone kindermuziek. 

Wie denkt een Kapitein Winokio-variant te ontmoeten, heeft het grondig mis. Jammer genoeg zaten er in de zaal heel wat kinderen die net te klein waren, waardoor iets rustigere nummers niet tot hun recht kwamen.
Maar wij genoten van de voorstelling. 

















 Zoek de dochter!

Reacties

  1. Allé, die twee gele jasjes ben ik niet tegengekomen in de Werf dinsdag! Maar ik ben akkoord wat de prachtige-en-zalige-stad betreft: wat ben ik graag student in Leuven! En zelfs eentje mét aandacht voor de gebouwen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Reacties
    1. Ah, gij wilt er voor de zoon ook eentje? Neen, de ene is gewoon een A-lijntje.

      Verwijderen
  3. De werf was vorig jaar mijn favoriete plaats in Leuven! en ja Leuven kent veel prachtige rustgevende plaatsen! :D

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zalig seg, ben nog nooit in Leuven gweest,een schande ik weet het.
    En die jasjes,hm hm,zooooo mooi !

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo