Doorgaan naar hoofdcontent

Gitannekes!


Het is weer voorbij, we kunnen weer vrolijk terugkijken op een geslaagde editie.
Gitannekesfoor, het zegt jullie waarschijnlijk niet veel, maar voor ons is het 'het' weekend van het jaar. Een weekend vol lachende gezichten, muziek, circus en plezier.
Een weekend waar wij allemaal een heel jaar naar uitkijken. 

Vele vrijwilligers zorgen ervoor dat het hele gebeuren kan plaatsvinden, zonder sponsoring of reclame.

Er wordt aan de ecologische voetafdruk gedacht. Het hele festival is opgebouwd uit sloopafval, alle bekers en bordjes worden gerecycleerd, er is zelfs een heus kaka-team aanwezig om ervoor te zorgen dat de inhoud van de toiletten bij de boer op het veld belanden. Voor sommigen een stap te ver, maar op Gitannekesfoor kan het allemaal. En dat maakt het net zo leuk.




Drie kilometer hier vandaan rijden we een andere wereld binnen.

Een wereld voor groot en klein, waar iedereen familie van elkaar lijkt, een wereld waar het gezellig toeven is (en waar ik de rest van mijn leven wel zou kunnen verblijven).
We genieten nu nog een tijdje na en tellen binnenkort weer af naar de volgende editie!




 

(de foto's komen van hun website,
enkel op volgende foto ziet u mijn twee bloedjes ergens op een vorige editie)



Reacties

  1. Fijn dat het zo geslaagd was! De foto's zien er ook erg leuk uit!

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoop er toch ooit eens te geraken. Ga dit weekend naar Trezart. Iets minder ecologisch, maar ook wel met een kwinkslag. Heel benieuwd.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Aftellen maar weer, hoop volgend jaar ook weer van de partij te zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. wat tof! Hier vlakbij.. maar helaas verbouw-plannen. Ik hoop volgend jaar!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ooh dat ziet er super uit. Toch eens onthouden voor het volgende jaar ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wij hebben altijd opendeurdagen op school op dat moment…helaas kan ik daar niet onderuit, zou het toch ook eens graag beleven, ook van hieruit vlakbij

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, Ć©Ć©n intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn Ć¼berschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Marcia

 Terwijl mijn kinderen de voorbije jaren groeiden, deden mijn stoffen dat niet. Enter langgekoesterde lappen, die intussen grandioos te klein zijn om kledingstukken uit te fabriceren. Neem daarbij nog dat de dames een eigen mening hebben over kledij en er al eens geroloogd wordt als ik iets tevoorschijn tover, ... u begrijpt dat het naaien voor de pubers op een laag pitje staat. Toch trok ik onlangs mijn stoute schoenen aan en trok een knuffelzacht pelsje uit de voorraad. Ik daagde mezelf uit om uit de70cm stof een FibremoodMarcia te maken, zonder medeweten van de dochter. Welke koukleum zou er kunnen weerstaan aan een superaaibaar mouwloos vestje, om op kille avonden bij aan te trekken? Alles verliep volgens plan (als je niet meetelt dat mijn huis, na het knippen van de stof, eruitzag alsof er een konijn gestroopt werd). Het voeren van het vestje zorgde voor wat hersengekraak, maar verliep zonder het gebruik van mijn tornmes. Applaus voor mezelf.  De eerste sneakpeek leverde niet echt