Doorgaan naar hoofdcontent

Ik ging op naaiweekend en nam mee ... de mama!

Jawel, jullie lezen het goed, ik ging op naaiweekend en ons moeder ging mee.
In mijn kindertijd werd ik verwend door zelfgemaakte kleertjes, ik werd letterlijk grootgebracht met een naaimachine in de buurt. Toch werd de microbe pas later doorgegeven. Zo ergens rond mijn huwelijk kreeg ik het idee om mijn trouwjurk zelf te maken. Een nieuwe naaimachine en overlock zorgenden toen voor een resultaat waar ik nog steeds fier op ben. En zo werd mijn nieuwe hobby geboren.
Ook moederlief liet haar machine niet stilstaan. Met ups en downs werd er genaaid, zowel voor kleinkinderen als voor zichzelf. Zeker nu ze mag genieten van haar pensioen.
Toen Davina liet weten dat ze een naaiweekend organiseerde, hoorde ik mijn moeder tegen de moeder van een vriendin zeggen dat ze dat ook wou doen. Niet veel later werden er dus twee moeders ingeschreven.

Vorig weekend was het zo ver, we trokken naar Westmalle. Het hele weekend hoorde ik zoemende machines, zag ik kledij tevoorschijn getoverd worden, en ik genoot. Van de rust, van de tijd die ik ongestoord kon indelen (ik ontsnapte zaterdagavond even voor een optreden van Vive La Fête, hemels gewoon) en de toffe babbels aan de naaitafel.
Ik plande een aantal projectjes, begon aan alles, maar spijtig genoeg raakte er niets volledig klaar. Er is dus nog werk aan de winkel.

Wat wel klaar raakte, waren de ritstasjes die we als verrassing voor elkaar maakten. Naar goeder gewoonte uit restjes stof. We speelden een beetje vals, mijn moeder en ik. Want zij maakte nog nooit zo een tasje. Ik maakte de twee ritstasjes vooraf. En ik leerde haar ter plaatse hoe ze er nog ééntje moest maken. 



De titel van mijn blogpost deed jullie misschien denken dat ik nog het een en ander te vertellen had over mijn moeder. Dat is eigenlijk nie zo. Ik kan alleen maar zeggen dat zij wel haar naaisels afkreeg. En dat het zeker voor herhaling vatbaar is, zo moeders meenemen. Quality-time voor allebei.

Bedankt Davina voor het organiseren van dit fijne weekend. En om ons te voorzien van een rijkelijk gevulde goodiebag.

Ook dikke merci voor alle gulle gevers!
Babarum - Bel'etoile - Braspenninckx naaimachinekliniek - Coffee and thread - Costur Art - De Banier - Eef Theys - Fabricated - Fairytailors - Feeërieke - Iris May - La Maison Victor - Lannoo - Miss Pixie - Olive - Pieke Wieke - Poppy - Lotte Martens - Sansahash - See you at six - Spoonflower - Stoffengalerij - Stoffenkamer - Stoffenstraat - Thread Theory - Waffle patterns

Stof 2018: 20 in, 50 uit

Reacties

  1. Dat je zelf je trouwkleed maakte als allereerste project ooit, dat vind ik ronduit indrukwekkend! Het weekend was leuk hé, en fijn dat jullie erbij waren.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Moh kijk, ik vind dat eigenlijk een geweldig idee, uw moeder meenemen, gegarendeerd tijd voor elkaar op zo'n moment. Plezant ritstasjes trouwens, zo'n model in huis is altijd handig.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lijkt me heel leuk om je mama mee te nemen. Ik nam mijn mama ooit eens mee naar een workshop mannenhemd, het was gezellig maar al snel bleek dat haar manier van naairn die ze op de avondschool leerde teveel verschilde van de hedendaagse manier van sneller iets willen kunnen en naaien

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat leuk dat je dit met je mama kan delen!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik vond het ook geweldig dat jullie er allebei waren! Zeker voor herhaling vatbaar :)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo