Doorgaan naar hoofdcontent

Lila

Het iets minder warme weer deed me verlangen naar een warme trui. Zo eentje waar je in kan verdrinken, die knuffelzacht is en die je nooit meer wil uitdoen.
Wel, zo een trui lag er hier te wachten, netjes gebreid, een klein beetje avontuurlijk geëindig en daardoor weggelegd, wachtend op de finishing touch! Wat een winterwerkje ging worden (jaja, voorgaande dateert van ergens in november), werd dus een lente-opdracht.
Vandaag presenteer ik jullie mijn Lila, uit de tweede editie van Fibremood.



Ik leerde breien in het vierde leerjaar, bij juf Mariette. Je weet wel, rechts en averechts, met veel steken die vielen en dan door de juf met veel geduld weer opgehaald werden. Een lap met veel wit een rood, en vooral veel gebroddel. Veel verder dan dat raakte mijn opleiding (in breien dan) niet.
Er werd de laatste jaren wel meer gebreid hier thuis, maar veel verder dan een sjaal of een dekentje geraakte ik niet.
Fibremood bracht daar verandering in. De grote wolzolder bij ons mama en wat lef, meer was er niet nodig om aan hun breipatronen te beginnen. Afgelopen zomer toverde ik een mini-Tara uit mijn priemen. En het resultaat gaf zoveel voldoening dat de breimicrobe mij te pakken kreeg.
In tegenstelling tot het naaien, waarbij je meestal toch wel snel resultaat ziet, is breien eerder een zen-moment. Het ritmisch tikken van de priemen, het zien onstaan van een patroon in je werk (vooral bij deze trui, wonderbaarlijk mooi), naald voor naald je werk zien groeien, echt relaxerend.



Lila is een oversized model. Laat u vooral niet afschrikken door het motief aan de voorkant, de uitleg in het boekje is zo helder dat je zonder problemen na een paar naalden doorhebt hoe de volledige trui gemaakt wordt.
Bedankt Fibremood, om me een breiboost te geven.


 

Wol: Zolder van de mama
Patroon: Lila uit Fibremood 2/2018

Reacties

  1. Moh, zo mooi! Eentje die ik ook met veel plezier zou dragen. Goe bezig, gij!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oh hij is echt zalig mooi! Jaloers!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wauw zeg, wat een breiskills! Ik begin altijd aan zulke projecten maar heb te weinig geduld om tot het zen-effect te komen, dus liggen hier een paar onafgewerkte breiprojecten in de schuif. Maar als ik truien als deze zie, gaat het toch altijd weer even kriebelen. Voor drie rijtjes ofzo ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zo mooi hoe je het omschrijft; dat stukje over je breiskills... zelf terroriseerde ik juf Frieda. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat ik in haar geheugen gegrift sta dankzij mijn complete onwil en onkunde om ook maar iets met een stokje te presteren. Na al die jaren krijg ik nog steeds de rillingen van een haakpen of breipriemen en zijn de bijhorende gedachten alles behalve 'zen'. Ik vrees dat ik er eenvoudig niet voor in de wieg gelegd ben, voor die prachtige breisels, maar oh, wat ben ik er (gezond) jaloers op!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo