Doorgaan naar hoofdcontent

Ik breide een trui!

Jawel, ik herhaal: Ik breide een trui!
Niet zomaar een trui. Ik breide de Tara-mini, een breipatroon te vinden in de allereerste Fibre Mood. Onlangs schitterden ze met het (gratis) Frances-patroon, nu maken ze iedereen blij met hun nieuwe magazine, waar twaalf naai- en vier breipatronen in te vinden zijn.


Ik werd instant verliefd op de Tara, perfect gerief voor de oudste dochter.
Een beetje rechts, een beetje averechts, dat lukt nog wel. Maar verder dan een sjaal ben ik eigenlijk nog nooit geraakt. Tot nu dus. Het patroon wordt fijn beschreven en het lukte me dus werkelijk om een trui tevoorschijn te toveren. Breien met priemen nr 8 gaat vooruit als een trein. Ideale vakantiebezigheid.  
Wol zocht ik op zolder bij mijn moeder (daar ligt trouwens wol om mijn dochters tot hun achtiende verjaardag van truien te voorzien).
Ik gebruikte als basis Malou Light van Lang Yarns, een baby alpaca, een superzacht wolletje.
Om niet meteen aan een groot werkstuk te beginnen, maakte ik dus de Tara-mini. En Noor werd het gelukkige slachtoffer.


Omdat haar lijf hier en daar al een groeischeut vertoonde, verwacht ik binnenkort nog een groeispurtje. Zodoende verlengde ik de mouwen van het oorspronkelijk patroon wat, zodat de trui zeker niet ongedragen blijft. De trui is verre van perfect, mijn breiskills kunnen zeker nog wat bijgeschaafd worden. Maar ik ben fier op mijn breisel.
En de dochter zelf is in haar nopjes, ze wil in de trui blijven wonen!


Hoera voor Fibre Mood, hoera voor mezelf!

Meer inspiratie nodig? Kijk dan even op de Linkparty!

Reacties

  1. Jaloers is het niet, ik zoek een overtreffende trap want ik vind dit patroon ge-wel-dig schoon. Helaas vrees ik dat meneer Khadetjes me aan de deur zet als ik me verlies in nog een hobby ;). Werk die wol van de zolder maar op, je doet er mooie dingen mee!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik kan anders wel een paar redenen geven om toch te beginnen breien: je kan het op verplaatsing, je kan ook gezellig bij de rest van het huishouden plaatsnemen ipv in een hoekje achter je naaimachine, je kan intussen vrolijk mee film kijken of babbelen (wat ook niet kan met een naaimachine, dan eindigt bij ons meestal elke conversatie op: 'Laat maar!', en het is superverslavend!
    Dus ik denk dat je meneer niet gaat klagen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Chapeau, je mag hier terecht fier op zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Prachtige kleurencombinatie!!! Wat zou ik toch graag zo kunnen breien, maar het zit er niet in vrees ik... echt supermooi!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pud...

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, Ć©Ć©n intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn Ć¼berschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Marcia

 Terwijl mijn kinderen de voorbije jaren groeiden, deden mijn stoffen dat niet. Enter langgekoesterde lappen, die intussen grandioos te klein zijn om kledingstukken uit te fabriceren. Neem daarbij nog dat de dames een eigen mening hebben over kledij en er al eens geroloogd wordt als ik iets tevoorschijn tover, ... u begrijpt dat het naaien voor de pubers op een laag pitje staat. Toch trok ik onlangs mijn stoute schoenen aan en trok een knuffelzacht pelsje uit de voorraad. Ik daagde mezelf uit om uit de70cm stof een FibremoodMarcia te maken, zonder medeweten van de dochter. Welke koukleum zou er kunnen weerstaan aan een superaaibaar mouwloos vestje, om op kille avonden bij aan te trekken? Alles verliep volgens plan (als je niet meetelt dat mijn huis, na het knippen van de stof, eruitzag alsof er een konijn gestroopt werd). Het voeren van het vestje zorgde voor wat hersengekraak, maar verliep zonder het gebruik van mijn tornmes. Applaus voor mezelf.  De eerste sneakpeek leverde ...