Naadjes en draadjes

                                             Dank u wel juf Liesbeth, juf Lien en juf Griet.                                           Geniet van jullie vakantie en tot volgend schooljaar!   Patroon: Syrië-tas Stofje: gewonnen bij haar  en restjes     Patroon: zakdoekenhuisje    

Naaien kreeg ik met de paplepel ingegoten. Urenlang zat moederlief achter het naaimachien. Toen interesseerde het me zo niet, maar de laatste tien jaar is naaien een deel van mijn leven geworden. Het naaimachien van moederlief werd regelmatig gestolen om dan te vergeten het weer terug te brengen. Vorig jaar  heb ik zelf een naaimachien gekocht en het geleende machien netjes teruggebracht. Intussen zijn wij dus groter en wordt er door moederlief nog wel genaaid. Vorige week kreeg Noor nog een nieuw jurkje van haar grootmoe (jaja, zo noemen wij mijn moeder) kado. Het stofje komt van bij Klijntje , een superleuke webshop. Toevallig woont Klijntje bij grootmoe in de straat. En ben ik daar al meerdere keren daar gestopt (en zal dat in de toekomst zeker nog vaak doen). Zo makkelijk. Bestellen, afhalen en naaien maar. Het idee van het kleedje leende grootmoe ook uit haar collectie. Want bij Klijntje kan je ook terecht voor zelfgemaakte kledij. En wat de keuz...

Sinds vrijdag wordt ons huis omsingeld door slakken. Een echte invasie is het. Niks om u zorgen om te maken, het is gewoon de moment van het jaar. De beestjes komen uit de voortuin, kruipen wat rond tussen de bodembedekkers, en zoeken wat verkoeling tegen de voorgevel. Zolang ze mijn ruiten gerust laten, laat ik hen ook gerust.   Wat ik me wel afvraag is, waar die beestjes naartoe kruipen. Zouden ze een doel hebben?  Of kruipen die gewoon wat rond?                                        Gelukkig hebben ze nog niet door waar de sla staat.                               Of zou deze stiekem toch op weg zijn naar de andere kant van het hui...

Stipjesstof, in alle kleuren, ontbreekt waarschijnlijk niemand zijn voorraad. Ik maakte uit twee restjes omkeerbare zonnehoedjes. En ik testte de siersteken van mijn machien ook ne keer.                                   Vanaf nu kan je me trouwens ook volgen via Bloglovin'.                                      Je duwt gewoon op de stip in de rechterkolom!

Meer dan twintig jaar vriendschap, dat veeg je niet zomaar uit. Alles begon op de schoolbanken, kaften en boeken werden uitgewisseld en volgekribbeld met pubermopjes en gelijkaardige tekeningen. Een fuif her en der, de Rome-reis, picknicken in het Riet, pintjes in de Phoenix in plaats van braaf naar de markt te gaan ...  Dat pakken ze ons nooit meer af. Na zes jaar gingen we elk onze eigen weg. Toevallig kozen we dezelfde richting, zaten we op dezelfde school en weer in dezelfde klas. We kozen wel andere vrienden, leefden elk ons eigen leven, maar hadden aan een paar blikken of woorden genoeg om te voelen dat de vriendschap nog steeds in ons lijf genesteld zat. Het lot zorgde ervoor dat we uiteindelijk op dezelfde afdeling begonnen te werken. Acht jaar lang was je één van mijn collega's, uit de grote groep. Onze wegen scheidden zich toen ik in bevallingsverlof ging en nadien in een ander ziekenhuis zou gaan werken. De zwangerschapshormonen zorgden er waarschi...