Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit september, 2017 tonen

Stik Belgique, deel 1

Stik Belgique , een prachtig initiatief van Marjolein. Zo schoon dat ik dacht: 'Waarom ben ik daar nu niet zelf opgekomen?' En nog meer schoon omdat ze groot gelijk heeft. In ons Belgenlandje zitten geweldige patroonontwerpsters, die met hart en ziel een kindje op papier zetten en ons van A tot Z verwennen met stappenplannen zodat we zelf de mooiste naaisels tevoorschijn kunnen toveren. Om hen allen in de verf te zetten, wordt er deze maand alleen maar met Belgische ontwerpen genaaid. Onlangs bracht Wensje haar tweede gratis patroon uit. Ik bewonderde alle mooie resultaten, maar liet het patroon aan me voorbijgaan wegens te grote dochters. Vrijdagavond moest ik op zoek naar een lastminute verjaardagskadootje voor de inmiddels zesjarige Imme. Terwijl de kroost naar The Voice keek, zette ik de printer aan, knipte en plakte het patroon, zocht stofjes bij elkaar en sloeg aan het naaien. Nog voor het einde van de uitzending lag er een mooie sweater klaar. Foto's met model

Creatief met Atelier Veritas!

Creatief zijn, het zit in de genen. Ik erfde het van mijn moeder, en gaf het onbewust ook door aan de dochters. Hun creativiteit kent geen grenzen, die stel ik af en toe wel, om ruzies achteraf te vermijden. Ik kan u garanderen dat gekleurd slijm maken eindigt in een blauwe keuken, een knuffel geknipt en genaaid wordt uit een lang gekoesterd stofje, en blote voetenpad met zowel een binnen- als buitentraject nefast is voor de feestvreugde. Grenzen stellen dus. Oftwel: samen creatief zijn, zodat je tijdig kan ingrijpen. Atelier Veritas weet daar mooi op in te spelen. Zij bieden kant en klaar concepten aan, die je kado kan doen, of gewoon zelf kan gebruiken. Ik koos om samen met mijn dochters tote bags om te toveren tot leuke tassen.  Een kant en klaar pakket werd thuisgebracht. Het verven van textiel was nieuw voor mij. De gebruiksaanwijzing loodste me probleemloos doorheen het traject. Om beginners te helpen met borduren, zijn er voorgedrukte kleefblaadjes, die je helpen om o

Twee maal prijs!

En toen .... werden mijn dochters tieners. Ik negeer het al een tijdje, maar kan er nu niet meer omheen. De oudste zweert bij broeken en liet haar haar kortknippen. De jongste wil nog graag kleertjes aan van een klein meisje, maar haar groeispurt zette al in. Chanceke voor mij, de twee meisjes met dezelfde maten. Zodoende hooide ik in mijn patronenkast, bye bye aan alles kleiner dan maatje 146. Het aanbod is dus redelijk beperkt, maar misschien is dat net goed voor mijn brein dat altijd overuren maakt. In de voorraad vond ik twee lapjes tricot en huppekee! Twee jurkjes rijker! Patroon: Loes uit Zelfgemaakte Kleertjes 3 van Catharina Deweerdt Stof: uit de voorraad Patches: Veritas Oja, merkten jullie mijn nieuwe achtergronden al op? In 2010 werd ons huis grondig verbouwd. Recent begonnen we aan de afwerking. Er kwam een nieuwe muur in steigerhout en de aanbouw werd gevoegd. Mijn hart maakte al tienduizend sprongetjes, zo blij ben ik elke keer als ik bu

Koning, Keizer, ...

Lang, heel lang geleden, pakweg dertig jaar geleden, was Nathalie mijn beste vriendinneke. We woonden in hetzelfde dorp, een boerengat, twee straten groot, en deelden lief en leed. Elke verjaardag maakten we voor elkaar een kadootje. Nathalie kon tekenen als de besten, toveren met potloden en kleurtjes. Ik knutselde voor haar. Iets met doorgekregen genen. En zo werden we groot. In de middelbare school verloren we elkaar uit het oog. Tot ik op spoed haar mama als collega kreeg. En toen haar mama op pensioen ging, was er Facebook en Instagram. Nathalie hield van jongsaf van dieren, vooral van katten. Daarom begon ik ooit aan een lapje met kruisjessteek. Een huzarenwerkje, niet zo'n voorgedrukt ding, maar wel een witte lap en een gedrukt papiertje met telraam. Uren en uren werkte ik eraan. Met veel geduld en veel liefde. Onlangs deed ik grote kuis op de zolder bij mijn ouders. En daar tussen allerhande stofjes vond ik het lapjes terug. Helemaal klaar, en nooit afgegeven. Het la

Sew Challenge Drie

Ik hoorde 'Sew Challenge' en deed weer van dat: inschrijven. Na mijn twee v orige deelnames besefte ik dat deadlineflirten meestal niet voor voldoening zorgt. Integendeel. Maar toch won de impulsiviteit het van mijn gezond verstand. Ik gaf me op als kandidaat voor de derde sew challenge die Davina organiseerde. Deze keer kreeg ik drie criteria van Davina zelf:  Maak iets voor je moeder, met het opgestuurde stofje en combineer. Piece of cake, dacht ik. Tot ik het stofje in de brievenbus vond.     Voor diegenen die mijn moeder niet kennen: zestig jaar oud, best wel een hippe vogel, huis ingericht in Engelse stijl , kledij eerder Cora Kemperman-type. Kortom: dit project is wel 'way out of my comfortzone!' Ik bekeek het stofje, liet het een paar dagen open op de naaitafel liggen, en wachtte, en wachtte, in de hoop dat de inspiratie vanzelf kwam. Maar neen dus, ik geraakte niet verder dan 'strijkplankovertrek'. Kledij was geen optie, accessoires zouden zeke