Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit december, 2015 tonen

Nieuwjaarke zoete ...

Nieuwjaarszingen, pure nostalgie. Ik herinner me nog hoe ik de dagen vooraf een plannetje maakte met de route die we op oudjaarsdag zouden aanvatten, om zo geen enkel huis uit het dorp te missen en ervoor te zorgen dat onze buit zo groot mogelijk was. Ik herinner me ook nog koude voeten en verkleumde vingers, al konden die het niet winnen van zakken vol snoepgoed en centjes. Vorig jaar maakten de dochters voor de eerste keer kennis met de Kempense tradities , op papier dan nog wel, want met de feestdagen vertoeven wij naar goede gewoonte aan zee. Dit jaar maakten we een uitzondering. Morgen mogen mijn meisjes voor de eerste keer in hun leven gaan zingen. Ik hoef jullie niet te vertellen dat er deze avond twee dames met kriebels in de buik in hun bed kropen. Om ze niet zomaar op straat te sturen, ligt er voor hen nog een pakje onder de kerstboom. Vanaf nu zijn er geen excuses meer om geen fluojasjes aan te doen.

Kadootjestijd!

Buitenhuiswerkende ouders, Ć©Ć©n daarvan in een ploegensysteem, kinders met allerhande hobby's, ouders met een een aantal vrijetijdinnemende bezigheden, ... onze agenda is een redelijke puzzel. Regelmatig komt er iemand babysitten. Gelukkig zijn we gezegend met een grote familie. Grootouders staan steeds klaar om kleinkinderen te vertroetelen, en intussen zijn er ook nichtjes groot genoeg om hier een oogje in het zeil te houden. Loes, het oudste nichtje, komt regelmatig een avondje met de meisjes spelen en krijgt ze zonder problemen netjes op tijd in bed. Om haar te bedanken, mocht Loes iets op haar verlanglijstje schrijven. Ze liet met twee dingen maken, die gek genoeg nog nooit vanonder mijn machien vandaan kwamen: slabbetjes voor een pasgeboren babyvriendje en een toiletzak. Ik zocht in de kast en vond nog een verdwaalde slab, tekende die na en dook in de restjeskast. Klaar. Een dankbaar projectje, dat zeker voor herhaling vatbaar is. Wat iets meer tijd en moeite nodig

Kerstkindje

Hij werd verwacht de tweede helft van december. Nogal vaag voor iemand met extreem uitstelgedrag. De feestdagen in het achterhoofd zorgden ervoor dat het kadootje netjes op tijd klaar was, net voor de tweede helft van december. Kon ik toen weten dat meneer tot vandaag zou wachten om tevoorschijn te komen. Babykadootjes maken, het blijft plezant. Kadootjes op vraag voor onbekenden, het blijft spannend. Hopelijk koos ik deze keer weer het juiste stofje en kon ik de ouders van kleine Viktor toch blijmaken.

Daarom!

Slapeloze nachten, een slechte gewoonte van de laatste weken. Soms is het leven geen glitter en glamour. Ik ben een wrak, mentaal en fysiek. Zou me willen opsluiten voor een paar weken, in een eigen veilige cocon. Proberen uit mijn hoofd te zetten dat ik een slechte moeder ben, dat ik mijn kind de laatste weken niet geholpen heb, ondanks haar vraag naar hulp. Maar dit zal niet zo snel te fiksen zijn. Ik ben blij met de mensen om me heen, zij die me doen inzien dat het niet zo is, die alle tijden haar blijven geloven en vertrouwen zijn en ervoor zorgen dat we niet ten onder gaan. Men krijgt je klein, als ze je kind raken. En kinderen zijn zo hard voor elkaar. Mijn hart is gebroken toen bleek dat al die pesterijen al meer dan een jaar aan de gang zijn. Al lang zoeken we de oorzaak van haar frustraties elders. Omdat we blijven geloven in het goede van de mensen. Er werd getwijfeld aan hobby's, aan invulling van de agenda, er werd gepraat, geroepen, gelachen, verweten, geweend,