Soms zitten er ideeën in mijn hoofd, maar zit de tijd niet mee. Zo gebeurde het dat ik voor Nieuwjaar een hele lap babyvelours verknipte. Her en der werden er al dingen aan elkaar genaaid. Niet volgens de chronologische stappen van de werkbeschrijving, want zo zit ik dan weer niet in elkaar. Neen, ik bekijk alles een keer, en begin dan hier en daar wat te naaien. En meestal loopt het wel goed af. Meestal. Maar de tijd zat dus niet mee. De goesting ook niet. Dus bleef er een stapeltje knipsels ergens in een hoekje liggen. Tot afgelopen vrijdag. Ik raapte de moed bij elkaar, legde de werkbeschrijving naast me en begon aan een puzzel. Patroondeel per patroondeel, zoekend naar wat welk stuk zou zijn, en welke stap van de werkbeschrijving ik al voltooide. Niet echt motiverend, er kwam wel wat gesakker aan te pas, dus laat het een les zijn voor de toekomst. Volg het patroon, vrouw, gewoon volgen! Maar wat ben ik blij dat ik doorzette. En de dochter nog meer. Want ergens daar voor Nieuwjaar b