Twee maal prijs!

En toen .... werden mijn dochters tieners. Ik negeer het al een tijdje, maar kan er nu niet meer omheen. De oudste zweert bij broeken en liet haar haar kortknippen. De jongste wil nog graag kleertjes aan van een klein meisje, maar haar groeispurt zette al in. Chanceke voor mij, de twee meisjes met dezelfde maten. Zodoende hooide ik in mijn patronenkast, bye bye aan alles kleiner dan maatje 146. Het aanbod is dus redelijk beperkt, maar misschien is dat net goed voor mijn brein dat altijd overuren maakt.
In de voorraad vond ik twee lapjes tricot en huppekee! Twee jurkjes rijker!

Patroon: Loes uit Zelfgemaakte Kleertjes 3 van Catharina Deweerdt
Stof: uit de voorraad
Patches: Veritas

Oja, merkten jullie mijn nieuwe achtergronden al op? In 2010 werd ons huis grondig verbouwd. Recent begonnen we aan de afwerking. Er kwam een nieuwe muur in steigerhout en de aanbouw werd gevoegd. Mijn hart maakte al tienduizend sprongetjes, zo blij ben ik elke keer als ik buitenkom.

Koning, Keizer, ...

Lang, heel lang geleden, pakweg dertig jaar geleden, was Nathalie mijn beste vriendinneke. We woonden in hetzelfde dorp, een boerengat, twee straten groot, en deelden lief en leed. Elke verjaardag maakten we voor elkaar een kadootje. Nathalie kon tekenen als de besten, toveren met potloden en kleurtjes. Ik knutselde voor haar. Iets met doorgekregen genen. En zo werden we groot.
In de middelbare school verloren we elkaar uit het oog. Tot ik op spoed haar mama als collega kreeg. En toen haar mama op pensioen ging, was er Facebook en Instagram.

Nathalie hield van jongsaf van dieren, vooral van katten. Daarom begon ik ooit aan een lapje met kruisjessteek. Een huzarenwerkje, niet zo'n voorgedrukt ding, maar wel een witte lap en een gedrukt papiertje met telraam. Uren en uren werkte ik eraan. Met veel geduld en veel liefde.

Onlangs deed ik grote kuis op de zolder bij mijn ouders. En daar tussen allerhande stofjes vond ik het lapjes terug. Helemaal klaar, en nooit afgegeven.

Het lapje werd gewassen en deze keer was het mij om te toveren.
Het www liet me weten dat er bij Nathalie twee katten rondlopen, Koning en Keizer. Ik zorg voor haar voor Admiraal!

Nathalie, merci voor alle vriendschap, hopelijk krijgt dit kussen een mooi plaatsje in je huis.

Sew Challenge Drie

Ik hoorde 'Sew Challenge' en deed weer van dat: inschrijven. Na mijn twee vorige deelnames besefte ik dat deadlineflirten meestal niet voor voldoening zorgt. Integendeel. Maar toch won de impulsiviteit het van mijn gezond verstand. Ik gaf me op als kandidaat voor de derde sew challenge die Davina organiseerde.
Deze keer kreeg ik drie criteria van Davina zelf:  Maak iets voor je moeder, met het opgestuurde stofje en combineer. Piece of cake, dacht ik. Tot ik het stofje in de brievenbus vond.
 

 
Voor diegenen die mijn moeder niet kennen: zestig jaar oud, best wel een hippe vogel, huis ingericht in Engelse stijl, kledij eerder Cora Kemperman-type. Kortom: dit project is wel 'way out of my comfortzone!'

Ik bekeek het stofje, liet het een paar dagen open op de naaitafel liggen, en wachtte, en wachtte, in de hoop dat de inspiratie vanzelf kwam. Maar neen dus, ik geraakte niet verder dan 'strijkplankovertrek'.
Kledij was geen optie, accessoires zouden zeker in de kast belanden, ik zat dus een beetje in zak en as. Blogvriendinnekes stuurden wel wat aanmoedigingen en mogelijkheden, maar toch was ik er niet mee in het reine.




Tot vorige week. Ik rommelde nog eens in een restjesbak, vond een to-dolijstje van een paar jaar geleden, lachtte me eerst een breuk omdat daar nog steeds dingen opstaan die niet afgewerkt raakten, en toen .... stond het daar. Eureka! Een hoes voor de overlock! Vriend Google bracht me op de blog van Mamadammeke, ik dook in mijn voorraad en ging aan de slag.

Er is wel plaats voor verbetering, in mijn hoofd zag het er allemaal iets professioneler uit, maar al bij al ben ik wel tevreden met het resultaat. En ne speekmedaille voor mezelf dat ik voor een keertje tijdig klaar geraakte!

Merci, Cas en Nina, voor een stofje dat ik nooit ofte nooit zelf zou kiezen.
Merci Davina voor alweer een prachtige versie van een SewChallenge!

Een 1septemberjurk

Net als haar deed ik deze zomer een beetje grote kuis. Niet alleen mijn stoffenstapel werd omgegooid, alle UFO's werden aan een keuring onderworpen en zo mogelijk afgewerkt (voor alle gelijkgestemden: er verdween een deel in de vuilbak en een ander deel verhuisde naar andere ijverige zielen wegens intussen te klein)  Ik hooide ook in de grote stapel naaiboekskes, met wat post-its in de hand, om hier en daar wat aanwijzingen te maken, in de hoop dat ik in de toekomst niet teveel tijd verspil aan bladeren en verzinnen wat ik zou willen maken. Want zo gaat dat dan, ik wil iets naaien, weet niet goed wat, begin te zoeken en te twijfelen, en eindig dan in de zetel zonder mijn naaimachine van dichtbij gezien te hebben.

Ik liet mijn ijver niet koud worden en naaide voor de dochter een kleedje uit de selectie die ik maakte.
Ondanks de twijfel over het patroon, knipte ik toch in de stof en dat eindigde in een leuke jurk. In tegenstelling tot vorige foto's, kan ik jullie een lachend gezicht tonen, want deze jurk werd prompt gepromoveerd tot favoriet. Een tweede versie werd al besteld.

Stof: een Petit Panneke, meegekomen vanuit het restjeshoekje van het SewNaaizweekend
Patroon: Lena jurk uit 'Zelfgemaakte kleertjes' van Catharine Deweerdt

Selfish Sewing

Mijn favoriete vest is aan vervanging toe. Een winterprojectje, leek me, tot ik bij het opruimen op een lapje stof stootte dat perfect past bij het patroon. Het wordt dus een nazomervestje, ideaal om frisse ochtenden en leuke nazomeravonden te voorzien van een beetje warmte.
Veel hoef ik er niet over kwijt. Een snelklaar-projectje (enkel en alleen met de overlock genaaid) en weer een lap stof uit mijn voorraad: win-win.
Voor de foto's moest ik weer even uit mijn comfortzone, toch niet zo mijn ding, model spelen.
Fotograaf van dienst had niet zoveel tijd, dus sorry voor de ermbarmelijke plaatjes.

Patroon: Carrie Cardigan van Delia Creates
Stofje: ooit gekocht in de Stoffenstraat

Perfect?-blogchallenge: een terugblik

Deze vakantie nam ik deel aan de blogchallenge van Miss Pixie. Een challenge die ons elke week uitdaagde, en probeerde om ons leven perfect te maken. Neen, ik ben niet naief, het perfecte leven bestaat niet (tenzij je vijfentwintig jaar geleden in Beverly Hills woonde, grinnik).
Toch deed ik mee, omdat het me nuttig leek om af en toe stil te staan bij bepaalde vastgeroeste gewoontes en om een klein beetje uit mijn comfortzone te komen. Ik heb meestal veel goede voornemens, deze keer probeerde ik ze niet allemaal uit te oefenen, dat leidt toch alleen maar tot mislukkingen. Ik werkte ze mooi volgens het lijstje van de Challenge af.
Het bloggen stond op een laag pitje, maar dat wilde dus niet zeggen dat ik niet meedeed.

Het miniminsgame en elke dag yoga sloeg ik wel over. Tijdens onze boerderijvakantie met het gezin waren die twee challenges geen optie (alhoewel de yoga tussen de koeien en geiten, ... 'k Zie de boer zijn gezicht al voor me)
Terug thuis werden lastige klusjes opgelijst en aangepakt. Meer nog, na een weekje werd het lijstje nog uitgebreid en kan ik tevreden terugkijken op een vakantie waarin heel wat dingen werden afgewerkt (en een lijstje waar ik heel erg veel kon op doorstrepen, dat luchte misschien nog het meeste op).
Het weekje zonder ging compleet de mist in, suiker is mijn vriend en vijand, ik hoop binnenkort een nieuwe poging te wagen, maar momenteel geniet ik vooral van de laatste daagjes verlof met mijn meisjes (en sla ik een hapje en drankje niet af)
Tijdens de productiviteitschallenge werkte ik aan één goed voornemen: voldoende nachtrust.
Ik ben geen ochtendmens, eerder een nachtraaf, en met mijn wisselende uren kamp ik regelmatig met slaaptekort. Dus probeerde ik een weekje om 'op tijd' (als in: voor twaalf uur 's nachts) te gaan slapen. En ik moet toegeven, uitgeslapen ben je een compleet andere mens. Jammer genoeg zijn mijn dagen dikwijls te kort en lukt het me niet om vol te houden.
Een hele week elke dag lezen leek me leuk, en al kwam ik niet verder dan de stapel Libelle's, het verzette mijn gedachte na een drukke werkdag.
De grattitude-challenge liet ik een beetje aan me voorbijgaan, al volgde ik wel de posts van de andere deelnemers, meestal met een glimlach als gevolg.

Veranderde deze challenge mijn leven? Het is nog verre van perfect, maar ik ben wel tevreden met hoe mijn leven momenteel loopt. Ik ben blij dat ik mezelf kan zijn, en hoop dat de rust die ik deze vakantie ervaarde nog lang voelbaar zal zijn.

Dank u Miss Pixie, dank u mede-challengers, om deze zomers vele leuke dingen met me te delen!

Simpel

Het lievelingsjurkje van Ella kende al verschillende versies. Intussen zijn we weer een maatje opgeschoven. In de stoffenstapel (die eindelijk, na twee jaar stashbushing zichtbaar begint te zakken) lag nog een stofje dat zich perfect leende voor de Simple Dress van Kaatjenaaisels. Ideaal om een beetje terug op dreef te komen na mijn naaidipje. En een blije dochter als resultaat.

Patroon: De Simpel Dress, het gratis patroon van Kaatjenaaisels
Stof: een paneeltje uit een vorige collectie van Finchfabrics