Rea dress

Hoera, er is een nieuw patroontje in het land! Isabel trakteert ons op een gratis patroon, de Rea dress!
Enthousiast als ik ben, mocht ik mee testen. De jurk is klaar op de tijd dat je met je ogen knippert, echtig waar. Ik besteedde volgens mij de meeste tijd aan het keren van het striklint. Dus rep je naar een online stoffenwinkel of beter nog, duik in je voorraad en start!
Het is een patroon dat iedereen staat, met aangeknipte mouwen, keuze tussen een ronde of v-hals en een fijne afgeronde zoom onderaan. In de blogpost van Bel'Etoile vind je vele voorbeelden.
Waar wachten jullie nog op?
Een koude wind zorgde ervoor dat mijn jurk veranderde in een vleesetend kleed. Maar ik wil jullie dit prachtpatroon niet laten mislopen. 

Dus, Isabel, deze kus is speciaal voor jou!

Stof: Stoffenstraat
Patroon: Rea Dress van Bel'Etoile

Stoffenstand 2020: 8 in, 17 uit

Zomerwerk

Een nieuwe traditie is geboren. Voor hun verjaardag krijgen mijn dochters van hun grootmoe een zelfgemaakt kledingstuk.
Na Noor haar prachtige Drew verscheen er een nieuwe versie, deze keer voor Ella. Gelukkig dragen de dames dezelfde maat, dat scheelde al een beetje werk. 
Er werd een jeansstof gekozen, wat het jasje meteen een heel andere look geeft. Omdat de jeansjas een beetje sober oogde, kwam er ook nog wat borduurwerk aan te pas.
Hoera voor moeders die alles kunnen! En hoera voor nieuwe tradities!

Patroon: Drew uit Fibremood
Stof: uit de voorraad

Stoffenstand 2020: 8 in, 16 uit

Karlene

De achtste editie van Fibremood ligt in de winkel. Ook deze keer worden we weer verwend met prachtige patronen.
De halslijn van Karlene liet me niet los. De jurk is niet meteen mijn stijl, dus ik gebruikte het patroon om een mooie blouse te maken. Een sober stofje uit mijn voorraad zorgt voor een tijdloos kledingstuk.

De blouse zat snel in elkaar, iets waar ik niet echt op gerekend had. De moeilijkheidsgraad zat voornamelijk in mijn glibberig en ontembare stofje. 
Het patroon valt eigenlijk wel helemaal binnen mijn comfortzone. Misschien dat ik me toch nog waag aan een jurkversie.

Meer inspiratie vinden jullie hier!

Stofje uit mijn voorraad
Patroon: Karlene uit Fibremood 8

Stoffenstand 2020: 2 in, 7 uit

Mijn laatste winternaaisel

Deze week komt er een nieuwe editie van Fibremood uit. Ik kan al niet wachten om te beginnen dromen van de lente- en zomercollectie.
Maar voorlopig zullen we onze wintergarderobe nog kunnen gebruiken. En gelukkig maar. Ik maakte een tijdje terug een winterjas voor mezelf. En deze wordt nog elke daggebruikt.
Net na het uitkomen van de 7de Fibremood zag ik allerlei leuke Frida's passeren. Dus kwam hij op mijn lijstje terecht.
Een mooi ribfluweeltje werd verknipt. Omdat ik een winterversie wou, diepte ik uit mijn voorraad een mooi lapje dat als voering mocht dienen op. Een lapje dat al twee generaties lag te wachten. Er hing zelfs nog een prijskaartje aan, wel 218 Belgische Frank had het ooit gekost. Om het geheel nog iets warmer te maken, werd er nog een extra laagje fleece aan de voering toegevoegd. En daar heb ik al superveel geniet van gehad.

Een contrasterende paspel maakt de binnenkant net dat tikkeltje mooier. Niet mijn idee, ik stal het van op het www, maar geen idee meer waar.

Supercontent ben ik met mijn Frida. 

Moeders kunsten!

Eén van de moeilijkste vragen van het jaar: waarmee kunnen we de dochter verrassen onder de kerstboom? Veel gepeins hoefde er deze keer niet aan te pas te komen. Ik plande al langer om die mooie Drew uit Fibremood te maken, maar het alom vertegenwoordigde tijdsgebrek liet dit nog niet toe.  Gelukkig kan de vraagsteller in kwestie geweldig goed naaien. Dus stoef ik hier even met haar kunsten!

Ik hoorde geen horrorverhalen, er werd niet gezeurd over de vele patroondelen, mijn huis bleef pluisvrij,  kortom, een aanrader, zo'n compromis. En Noor, die is supercontent!
Dank u wel, moeder!

Een kadootjesherkansing

Traditiegetrouw tover ik de laatste maand van het jaar een pyama tevoorschijn voor het petekindje. Zo ook afgelopen december. Ik deed navraag naar zijn maat en maakte een maatje groter dan vorige keer. Een lapje waar ik al jaren niet in durfde knippen werd eindelijk uit de kast gehaald. Ook  het wolfpatroon werd opgediept en iets later lag er een prachtige pyama te blinken. Natuurlijk kon een matching outfit voor pop niet ontbreken.

Zelden zie ik een kind zo blij als Jules die zijn pakje opent. Fier als een gieter wordt zijn pyama aangetrokken, om dan de rest van het feest aan te blijven. Fijn dat zelfgemaakte kadootjes zo geapprecieerd worden!
Dit jaar viel dat een beetje tegen. Niet voor hem, wel voor mij. Zijn setje bleek namelijk redelijk nipt te zijn. Te klein als in een broek die net een legging lijkt, en een truitje waarvan het lijfje net niet alles bedekt. Lieve Jules liet het niet aan zijn hart komen, en speelde verder in zijn pyama. Maar mijn meterhart kon het niet verkroppen.
Ik dook deze week opnieuw in mijn voorraad en knipte een nieuw exemplaar, ditmaal twee maatjes groter. Hopelijk past deze nog een tijdje.

Stof: Voorraad
Patroon: Wolf van Zonen09

Stoffenstand 2020: 1 in, 6 uit

Hoe gaat het?

Hoe zit het daar met die burn out? Een vraag die ik op vele lippen zie branden, maar tot nu toe nog maar weinig gesteld kreeg. Vandaar deze blogpost!
Eind mei trok ik aan een alarmbel, begin juni liep ik tegen een muur. Ik vegeteerde 2 maanden in de zetel, huilde liters tranen, had bergen schuldgevoelens. Mijn concentratievermogen lag mijlenver onder dat van Dory, tijdens gesprekken dwaalde ik steevast af, ver weg van het onderwerp, om dan te moeten toegeven dat ik niet meer wist waarover het ging, tv kijken lukte niet, een halve bladzijde lezen voelde als het beklimmen van een berg, ..... Als ik er nu op terugkijk, zat ik gevaarlijk diep. Ik was vooral bang, twijfelde aan mezelf en snapte niet waar ik, die altijd jongleerde met 7 balletjes gelijk, naartoe was. En ik zag ook helemaal niet hoe ik het weer kon rechttrekken.
Dankzij een begrijpend huishouden en een  paar goede vrienden stond ik weer recht, amper een schim van wie ik ooit was. Zij gaven me tijd.  Zij namen dingen uit handen, namen beslissingen, zodat mijn hoofd kon leeggemaakt worden. Ik onderging.

De zomer ging voorbij. Na 3 maanden rust besloot ik terug te gaan werken. Langer thuiszitten zou me meer en meer doen wegkwijnen, het leek me ook de beste oplossing om dingen te doen die ik altijd deed, stilaan terug wat routine opbouwen.  Er kon niet veel gebeuren, ik kon alleen maar opnieuw die muur tegenkomen.  Ik ging voor 40% aan de slag, zodat er voldoende vrije momenten overbleven. Ondanks alle twijfels, was dit een goede oplossing.
Ik las boeken, voerde urenlange gesprekken, ging wandelen, luisterde naar mijn lichaam.  En ik leerde veel over mezelf. Over vele verwachtingen die ik stelde, over terugkerende frustraties die energie vraten. Agenda's werden bekeken, overdaad werd geschrapt. Niks verplichtingen meer, enkel dingen waar we ons goed bij voelden vonden nog plaats.  En zo keerde er een soort van rust terug. En leerde ik weer genieten van kleine dingen.
Intussen ben ik weer 80% aan het werk. Het blijft een evenwichtsoefening, dat luisteren naar je lijf, bewaken van grenzen en de dagdagelijkse rush. Maar hé, sinds een week of twee heb ik het gevoel dat ik de goede weg uitga. En ik ben tevreden, niet alleen voor mezelf, ook met mezelf!