Twee jaar geleden printte ik het patroon van de Stinger uit, maar ik geraakte niet vertrokken. Ik nam het patroon mee op naaiweekend, maar sukkelde met wat knipvrees. Bij een patroon dat iets ingewikkelder lijkt, heb ik een duwtje in de rug nodig. En alhoewel er op naaiweekend veel getalenteerde naaisters zitten, vind ik het veel fijner om rustig te naaien, niet te hard na te denken en vooral veel te tetteren. (en eten en drinken, aheum) Dus sukkelde mijn patroondelen ongebruikt terug in de kast. Het duwtje dat ik nodig had, kwam er onlangs, toen Lieve een huiswerkgroep aanmaakte. Samen met vele anderen maakten we in enkele weken tijd, stap voor stap, een tas. Aan de hand van foto's en filmpjes en aangemoedigd door andere dames, lukte het me om zonder problemen een mooie Stinger te fabriceren. Er werd wat gezucht, het leek af en toe wel fitness, al dat keren en draaien, vele lagen stof en stylevil samen. Maar de moment dat de tas geboren werd, (echt letterlijk, zo voorzichtig
Soms zitten er ideeƫn in mijn hoofd, maar zit de tijd niet mee. Zo gebeurde het dat ik voor Nieuwjaar een hele lap babyvelours verknipte. Her en der werden er al dingen aan elkaar genaaid. Niet volgens de chronologische stappen van de werkbeschrijving, want zo zit ik dan weer niet in elkaar. Neen, ik bekijk alles een keer, en begin dan hier en daar wat te naaien. En meestal loopt het wel goed af. Meestal. Maar de tijd zat dus niet mee. De goesting ook niet. Dus bleef er een stapeltje knipsels ergens in een hoekje liggen. Tot afgelopen vrijdag. Ik raapte de moed bij elkaar, legde de werkbeschrijving naast me en begon aan een puzzel. Patroondeel per patroondeel, zoekend naar wat welk stuk zou zijn, en welke stap van de werkbeschrijving ik al voltooide. Niet echt motiverend, er kwam wel wat gesakker aan te pas, dus laat het een les zijn voor de toekomst. Volg het patroon, vrouw, gewoon volgen! Maar wat ben ik blij dat ik doorzette. En de dochter nog meer. Want ergens daar voor Nieuwjaar b