#meiplasticvrij, week twee

Afgelopen week werd onze badkamer onderworpen aan een kritisch oog. Sinds we proberen plastic uit ons leven te bannen, zie ik overal echt alleen nog maar plastic. Echt overal. Gelukkig droom ik er nog niet van. Gek dat ik daar niet eerder bij stilstond en gewoon alles kocht en weggooide.

Ik ben iemand die grote aantallen voorraad koopt, zodat er steeds reserve staat. En dus ook een grote hoeveelheid verpakkingen. De huidige voorraad wordt gewoon opgewerkt (weggooien is ook zonde natuurlijk), maar voor alles wat opgeraakt, zoeken we een alternatief, liefst verpakkingsvrij.

 

Zo wassen we ons sinds een paar weken, niet meer met doucheschuim uit een wegwerpverpakking, maar met oldschool zeep. Ook de shampoo werd vervangen door haarzeep. Ik volgde het hele Low poo/No poo verhaal van Annelyse al langer en ging op zoek naar een waardige vervanger. Tot vorige maand werd mijn haar elke dag gewassen, gedroogd en gestijld, wegens snel vet en ontembaar. Iets dat ik met mijn ochtendhumeur liever zou overslaan. En kijk: vandaag zit er al drie dagen tussen een wasbeurt (alleen van mijn kapsel hé, of wat dachten jullie nu?), daar had ik nooit van kunnen dromen. Geen jeuk, vettig gevoel of schilfers, van een vooruitgang gesproken. Hoera!

In het boek van Kelly vond ik een recept voor wasmiddel. De voorbije week werd dit getest en goedgekeurd, zelfs door de hoogsensitieve dochter. Ik viste nog twee lege verpakkingen uit de pmd-zak en gebruikte deze als tijdelijk recipient. Proper wasgoed, fijn geurtje, en veel goedkoper dan hoe ik vroeger deed. Win-win!

Tandpasta is nog iets dat veel voorkomt in onze badkamer, ieder heeft zo zijn voorkeur, wat leidt tot veel tubetjes aan de wasbak. Het recept voor tandpasta werd ook bovengehaald en gemaakt, maar het testen moet nog gebeuren.  De meisjes schaften zich al wel een bamboe tandenborstel aan.
Ook over deo werd nagedacht, maar wegens vele allergieën blijven we voorlopig trouw aan ons huidig merk.

Ik hoorde onlangs dat het leek alsof ik terug in de tijd ging, door alles zelf te maken. En wat een tijdsbesteding dat dat moet zijn. Ik kan jullie met een gerust hart toevertrouwen dat dat behoorlijk meevalt.  De auto nemen, naar de winkel rijden, producten kiezen, aan de kassa wachten, .... tegen die tijd zijn mijn producten ook klaar.

Hetgene wat ik nog moet uitzoeken is hoe het zit met toiletpapier. Dit koop ik ook ééns per seizoen in het groot, met natuurlijk een berg plastic verpakking rond. Voorlopig vind ik in de regio nergens een alternatief. Iemand tips?

De eerste week #Meiplasticvrij

Ons tv-optreden ging niet onopgemerkt voorbij. Langs alle kanten krijgen we reacties. De meeste positief, sommigen ook negatief, maar voor een Belg is muggeziften makkelijker dan complimentjes geven, dus daar lig ik niet wakker van.

Voor we verder gaan met deze post, wil ik even nuanceren dat plasticvrij leven niet haalbaar is. Plasticarm is eerder de juiste term. En met die ideologie willen wij deze maand werken.
Ik sta ervan versteld hoeveel plastic wij zomaar verzamelen. En dat zonder er bij stil te staan. Winkelkar volladen, thuis uitladen en meteen al een berg plastic verpakking in de vuilbak gooien. Vanaf vorige week is dit verleden tijd hier ten huize.
Niet dat onze vuilbak de komende week niet vol gaat zitten, onze kasten zitten nog vol producten waarrond een wegwerpverpakking zit, hopelijk vinden we verpakkingsvrije alternatieven.

Wat deden we de voorbije week dan wel:

We gingen winkelen en namen onze eigen verpakkingen mee. Ondanks dat ik gedacht had dat we gingen nagekeken worden, viel dit best mee. Er was ook geen enkele handelaar die onze eigen potjes weigerde.  Zo kochten we vlees bij de mobiele slager Vleesweelde, onze zuivel werd bij hoeve De Ploeg gehaald, groenten en fruit vonden we bij een plaatselijke boer, op de zaterdagse markt in Geel en bij de Aspergehoeve. 

Onze keuken werd onderworpen aan een keuring. Elke kast werd geopend en er werd opgelijst voor welke producten we een alternatief moeten zoeken. En dat zijn er best een aantal. Het enige wat er nog in twijfel getrokken wordt, is de cornflakes, volgens de dochters is er geen alternatief.

We bakten zelf onze koeken en wraps. Meteen een schot in de roos. Quality-time met de dochters, die letterlijk gesmaakt werd.

Koekendozen, brooddozen en drinkbussen met kraantjeswater zijn al langer ingeburgerd, maar Noor kon haar klasgenootjes overtuigen om haar voorbeeld te volgen.

Tijdens een bib-bezoekje botste ik op Art d'Eco, het boek van Kelly. Een boek vol recyclage en diy-tips. Ideaal dus.


De komende weken wil ik opzoeken hoe ik verpakkingsvrije basisproducten kan inslaan zonder 36 winkels te moeten doen en honderden kilometers moet rijden. En de badkamer gaat ook grondig geïnspecteerd worden om te kijken hoe we daar kunnen verbeteren.

Tips zijn zeker welkom!

Zomer in mijn kleerkast

Goede patronen hoeven niet veel uitleg. Het derde boek van Stof voor Durf-het-zelvers ook niet.
Ik maakte voor mezelf de elegante top met rimpeltjes. Een tweede versie ligt geknipt klaar. Dat zegt ook genoeg!

Stof 2018: 11 in, 28 uit

#meiplasticvrij

Al langer proberen we met ons huishouden een steentje bij te dragen tot een beter leven. Jong geleerd, oud gedaan. En ik sta soms versteld van de mooie manieren die ik mijn kinderen bijbracht (echt waar). Opruimen hier in huis is niet de sterkste kant van mijn kinderen, maar als ze zich luidop afvragen wie er hier in de berm afval durft achter te laten, dit oprapen en zelf in de vuilbak gooien, ben ik stilletjes wel heel fier op hen. De actie Mei Plasticvrij hoefde geen uitleg.
Op zich leven we al vrij bewust, weekmenuutjes opstellen, winkelen met eigen tasjes, zelf prikwater maken, koekendozen vullen met zelfgebakken koeken, drinkbussen met kraantjeswater, .... niets nieuws voor ons.  Al langer worden we geïnspireerd door Lies, vanaf deze maand willen we onszelf een spiegel voorhouden en kijken wat we nog kunnen verbeteren.
De dochters zijn er klaar voor en deelden dit met jeugdig Vlaanderen!
Dankzij hun kritische blik ben ik overtuigd dat we deze maand zeker zullen bijleren!
Meer info op www.meiplasticvrij.be
Wordt vervolgd ....

Hocus Pocus!

Ondanks mijn voornemen om mijn stoffenvoorraad te doen slinken, wordt er af en toe toch nog iets gekocht. Zonder schuldgevoel, want ik ben al heel blij met het resultaat na mijn opruimactie. Er werden stofjes weggegeven, geruild en verkocht, waardoor mijn kastinhoud al bijna halveerde.
Dus is er plaats voor iets nieuws. Al is de (door mezelf opgelegde) regel: kopen is verwerken, niet stockeren!
Toen ik vorige week in De Stoffenstraat passeerde, waren ze net tricootjes aan het aanvullen. Zwartwitte tricootjes, zo leek het. Niets was minder waar. Deze stof is de nieuwste hype in naailand. Bij aanraking met UV-stralen verandert de stof van kleur.
Ik twijfelde heel even, maar nam toch een lapje mee. Noor zou hiervoor haar neus wel ophalen, maar Ella, die kan ik daar nog heel blij mee maken.

Leuke stofjes hoeven geen ingewikkelde patronen. Ik greep terug naar de Simple Dress van Katrien, een toppertje (zowel het kleed als Katrien natuurlijk). De panden werden in twee geknipt, om toch een beetje contrast te creëren en het pyamagevoel te doen verdwijnen. En ik liet de twee elastiekjes in de taille achterwege om het motief niet te doorbreken.
Dat er eentje blij was, hoef ik jullie waarschijnlijk niet uit te leggen.

 

Stof 2018: 10 in 27 uit

It's gonna be May Blogtour

De laatste tijd wordt hier heel veel van selfish sewing gedaan. Ne mens moet af en toe eens uit zijn comfortzone kruipen. (en zichzelf laten fotograferen, misschien is dat nog wel het meest confronterende gedeelte!)

Er bestaan genoeg patronen voor dames, toch wil ik me af en toe eens laten verrassen door nieuwigheden. De allereerste blogtour van Petite Stitchery and Co op Facebook komt dus net op tijd. Ik was razend benieuwd naar hun patronen en snuisterde in de webshop. Je vindt er niet alleen damespatronen, ook voor kinderen en baby's zit er allerlei in hun assortiment. Naaien is dus iets van alle tijden en van werelddelen (al kan ik niet nalaten om te denken dat wij in ons Belgenlandje toch verwend worden als het op stofontwerpers aankomt!)

Deze keer koos ik niks voor mijn dames, het zou iets voor mezelf worden. De Emerson-top kon me meteen bekoren. Ik vond in De Stoffenstraat een perfect stofje, zacht, licht en met een beetje glitter. Perfect voor mijn nieuwe capsule wardrobe.

De top heeft een V-hals voor en achter. Ik koos voor uitwaaierende mouwen, iets dat nog niet in mijn collectie voorkwam. Ook van de lijn van de ondernaad ben ik zeer tevreden. Een klein detail dat de top toch net dat meer geeft.

Dankzij de fotohandleiding is dit patroon zeer geschikt voor beginners.

Alle naadjes werden doorstikt met de tweelingnaald, iets wat ik achteraf gezien beter niet gedaan had, omwille van de luchtigheid van het stofje. Maar de top zal daarom niet minder uit de kast komen.

Nieuwsgierig naar meer patronen van Petite Stitchery and Co? Check dan zeker deze andere deelnemers van de blogtour.


Kathy’s Kwilts
Diskordia’s Curvy Sewing
Sewing Adventures in the Attick
Sewing Southern Belle
Margarita on the Ross
Our Play Palace
The Scatty Sewer
Rebel and Malice
My Heart Will Sew On
Sewing With D
Sea of Estrogen
Seams Like Style
That’s Sew Amy
Mahlica Designs
Miss Marah Sewn
Liviality
Lime Leaves
My Sewing Roots
Tales From a Southern Mom
Seams Sew Lo
The Needle and The Belle
Candi Couture Designs
Momma Sew Savvy
Stitched By Jennie
Sewing Ambi




Stof 2018: 9 in, 26 uit

Sew Challenge again

Na de laatste Sew Challenge van Davina hield ik een goed gevoel over. Voordien zorgde keuzestress en deadline-naaien steeds voor een ongemakkelijk gevoel, maar de laatste keer vertrok ik met een andere ingesteldheid. Bij het krijgen van mijn criteria, wist ik meteen wat ik zou maken.
Het feit dat mijn stoffenkast opgeruimd werd de weken voordien, zal zeker meegespeeld hebben.

Ik kreeg drie criteria van Anske:

1. Gebruik enkel materiaal dat je in huis hebt. (Enkel bij hoge nood mag er iets aangekocht worden)
2. Gebruik een patroon dat je nog nooit hebt gebruikt. (Maar dus wel al in huis hebt, geen aankopen he )
3. Betrek je dochter(s): laat ze stof kiezen of naaien, gebruik ze als inspiratie, laat ze de foto's nemen of,... Zie maar hoe.

Mijn eerste gedacht was de bomber zonder sluiting, die ik jullie intussen al toonde. In mijn hoofd maakte ik een bijpassende handtas, ideaal voor deze challenge.
In mijn archief zitten een aantal uitgeprintte, oude patronen. Deze sprong onmiddellijk in het oog.
Dus ik tekende en knipte.
En toen liep het mis. De deadline van de communie haalde ik niet.
Toen ik afgelopen dagen opnieuw naar het patroon keek, lukte het me niet om te starten. Toch deadlinestress?

Ik besloot opnieuw in mijn archief te duiken en meteen kwam er een pareltje boven. Een pareltje van in mijn allereerste blogdagen. Toen bestond blogland nog maar uit een paar enkelingen, waaronder deze topper! Zij toverde allerhande (gratis) patronen tevoorschijn, waardoor ik mijn naaiskills deftig liet groeien.
Uit haar patronenarchief printte ik ooit de Menina af, een patroon voor een klein schattig tasje. En laat dat net zijn wat ik ook kan gebruiken. Perfect om mijn eten mee te zeulen naar het werk.
(criteria 2: check!)

Een paar reststofjes en perfect matchende handvaten, meer waren er niet nodig om dit naaiwerk te doen slagen. (criteria 1: check!) Ik moet toegeven, de Menina is geschikt voor beginnende naaisters, het grootste werk zat in het aannaaien van de handvaten (in het patroon zijn andere voorzien)

Criteria 3 kwam in het oorspronkelijk idee helemaal uit, maar deze moet ik nu hierzien. Misschien telt het dat ik de reststof gebruikte van het jasje van op de communie van Noor?

Bij Margot, Isabelle, Ivy en Nele lezen jullie vandaag ook over hun sew challenge.
En Anske,  zij maakte met mijn criteria de coolste tas ever!


Stof 2018: 8 in, 25 uit