Naadjes en draadjes

Soms zitten er ideeën in mijn hoofd, maar zit de tijd niet mee. Zo gebeurde het dat ik voor Nieuwjaar een hele lap babyvelours verknipte. Her en der werden er al dingen aan elkaar genaaid. Niet volgens de chronologische stappen van de werkbeschrijving, want zo zit ik dan weer niet in elkaar. Neen, ik bekijk alles een keer, en begin dan hier en daar wat te naaien. En meestal loopt het wel goed af. Meestal. Maar de tijd zat dus niet mee. De goesting ook niet. Dus bleef er een stapeltje knipsels ergens in een hoekje liggen. Tot afgelopen vrijdag. Ik raapte de moed bij elkaar, legde de werkbeschrijving naast me en begon aan een puzzel. Patroondeel per patroondeel, zoekend naar wat welk stuk zou zijn, en welke stap van de werkbeschrijving ik al voltooide. Niet echt motiverend, er kwam wel wat gesakker aan te pas, dus laat het een les zijn voor de toekomst. Volg het patroon, vrouw, gewoon volgen! Maar wat ben ik blij dat ik doorzette. En de dochter nog meer. Want ergens daar voor Nieuwjaar b

Het bloggen staat hier op een laag pitje. Corona brengt hier wat rust in alle hobby's. Zo ook in het naaien. Ik geniet van de vrije momenten thuis, ik kan zelfs comfortabel om met mijn eigen getreuzel, nooit gedacht dat ik dat ooit zou zeggen. Maar de nieuwe Fibremood gaf me terug een zetje. Ik twijfelde wat ik zou maken, er staat zoveel moois in de laatste editie. Omdat ik nog nooit eerder een broek met rits en gulp maakte, besloot ik deze kans te grijpen, ik daagde mezelf uit.  Stof werd gekozen, gewassen en ... bleef liggen. Het patroon werd meermaals bekeken, ik nam mijn maten, en twijfelde. Mijn gek lijf blijkt heupen te hebben in maat 40 en een taille in maat 44.  Echt he, ik ben geen appel, geen peer, maar een boulet! Iemand ooit al eens een broek gezien die naar boven toe breder wordt? Mijn hoofd snapt er nog steeds niks van.  Her en der werd er advies ingewonnen, maar de twijfel bleef. Dus werd het patroon aan de kant geschoven en maakte ik het me gemakkelijk. De broekplan

 Voila, het eerste naaisel van 2021 is een feit.  Eigenlijk lieg ik een beetje. De stof werd in december gekocht, het patroon lag overgetekend en uitgeknipt klaar. Ik moest dus enkel mijn goesting een beetje afstoffen om dit truitje in elkaar te zetten. Het is niet de eerste Frikka, dus het was een snel klaar projectje. De vorige sweater viel bijna uit elkaar, dus ik ben er zeker van dat deze ook niet veel in de kast zal liggen.  Stof: Huis van Katoen Patroon: Frikka van Fibremood De applicatie werd door dochterlief zelf op internet besteld.  Stoffenstand 2021:  2 in, 4 uit

En ineens was 2021 daar. Sneller dan verwacht, ondanks de traagheid in 2020.  Een overzicht 'de 10 van 2020' volgt achteraan deze post. Er is niet veel bewijsmateriaal. Maar neem aan dat 2020 vooral bestond uit tijd, ruimte en rust.  Wat ik hier eerst wou meedelen, is mijn stoffenstand. Iets waar ik toch wel een klein beetje fier op ben. Zoals bij vele naaisters, puilde de stoffenkast hier werkelijk uit. Dus sinds 3 jaar verschijnt er onder elk blogpostje een extra regeltje. 2020 was geen topjaar. Ik kocht 45 stofjes aan, en verbruikte er 78, wat op zich wel een mooi resultaat is, maar wacht even. Onlangs haalde ik de stoffenkast leeg, plooide alles netjes op en installeerde het op de strijkplank. En weten jullie wat? Alles geraakte er netjes op, er viel niks af. Dus op die drie jaar tijd, maakte ik heel wat plaats vrij. Ik raadpleegde mijn archieven. Om het in cijfertjes uit te drukken: er werden in totaal 130 stofjes gekocht, en 249 verbruikt. 249 mannekes! Daar mag ik to

Er ligt alweer een nieuwe Fibremood in de rekken. En dat terwijl ik al mijn naaiplannen van de vorige editie nog niet kon uitvoeren. Daarom koos ik deze keer voor een simpeler projectje, een trui. Alice is een klassiek patroon waar je veel kanten mee uitkan. De V-hals kan zowel voor als achter gedragen worden, mouwen met of zonder boord, je kiest dus zelf de look van je trui. Ik maakte een maatje kleiner dan de maattabel me voorschreef, oversized is niet echt mijn stijl. In de werkbeschrijving staan de afmetingen van het afgewerkte product, zodat je steeds een idee krijgt van de maat het kledingsstuk, en zelf niet te hard moet nameten. Verder volgde ik gewoon de werkbeschrijving, enkel het beleg liet ik achterwege. De hals werd afgewerkt met dezelfde boordstof als de mouwen en de onderkant. En oh, wat ben ik blij, mijn V-tje lukte van de eerste keer. De stofkeuze bepaalt mee de stijl van je trui. En dan sta je daar in de winkel, overdonderd door het aanbod, en zijn keuze

Ik laste een stop in, een stop op mijn to do lijst. Want hoe meer ik rondneus op internet, hoe langer deze wordt. En dat creëert voornamelijk veel chaos in mijn hoofd. Dus ik stopte met dingen toe te voegen en maak nu eerst het lijstje af. Ergens bovenaan stond een jas, die dochterlief heel graag zou willen. Gemakkelijkshalve zou ze kunnen gaan shoppen en met een soortgelijk kledingsstuk kunnen thuiskomen, ware het niet dat mijn stoffenvoorraad perfect voorzien was voor dit naaiwerk. Tot knopen toe zelfs. Haar eerste Drew werd bijna dagelijks gedragen, dus toen madam thuiskwam met een printscreen van een gevoerde jeansjas, moest ik niet nadenken. Al was het voeren van het jasje in mijn hoofd iets makkelijker dan in realiteit, er werd niet gevloekt, hooguit een keertje gezucht. Het lijkt een heel werkje, al die patroondelen, en dat doorstikken. Maar eigenlijk genoot ik er van. Zeker nu ik de dochter zie stralen in haar jasje. En het werkt ongelooflijk bevrijdend om iets van mi