Naadjes en draadjes

Kanker, een vreselijk woord, een vreselijke ziekte. Onze lieve collega Jules ondergaat momenteel voor de tweede maal een loodzware behandeling, waarvoor hij ook drie weken in isolatie moet. Om hem te laten weten dat wij elke dag aan hem denken, vertrekt er iedere ochtend een gevulde enveloppe naar zijn kamertje in het UZA. Net deze week vond ons jaarlijks midweekje Dardennen plaats. Wij reserveren een huisje en onze uurrooster word zo bijeengepuzzeld, dat elke collega de kans krijgt om daar te komen ontstressen. (en je kan je voorstellen dat er serieus moet gepuzzeld worden, want het werk op een spoedgevallendienst kan je niet zomaar stilleggen.) Vorige week knutselde ik een broertje van het Stressmannetje in elkaar. Samen met ons genoot hij volop van ons uitje in Dardennen. Als de fotoreportage klaar is, mag het stressmannetje zijn verhaal in onze Jules zijn oor gaan fluisteren, zodat hij ook kan meegenieten van onze avonturen.

Jawel, wij ondergingen vorig weekend de ultieme relatie-test. Dan heb ik het niet over een wild weekend op Temptation Eiland, neen, ik heb het over een Pax-kast uit het gamma van de grote geel-blauwe Zweedse meubelgigant. Terwijl ik in een bevlieging onze slaapkamer leeghaalde, de muren een nieuw kleurtje gaf en een streepje behang tegen de muren plakte, rijpte het plan om ook een nieuwe kast te voorzien. Een nieuw bed was voorzien, maar bij de kast, die niet meer bij de kamer zou passen, had ik niet stilgestaan. Nu moet je weten dat in ons huis nog geen enkele kamer afgewerkt is. Ons meubelwaar bestaat uit oude, tweedehandse, soms echt aan vervanging-toe-zijnde dingen. En regelmatig krijg ik de kriebels en verhuist er al eens iets van plaats. Na wat puzzel-, denk- en rekenwerk besloot ik de Pax-kast van de dochters in onze kamer te placeren. Zo gezegd, zo gedaan. Er werd wat volk opgetrommeld om mee kasten te verhuizen voordat manlief weer thuiswas. En ik was content. Of toch bi