Naadjes en draadjes

Voor de derde keer neem ik deel aan de Sew Challenge van Davina .  Deze keer werd ik gekoppeld aan Johanna , een tot op dat moment voor mij nog een onbekende. Ik  haar speurde heel haar blog na en daagde haar uit. Haar creatie kon je vorige week al bewonderen. En ik kan alleen maar zeggen: dubbel en dik geslaagd, Johanna! Mijn drie criteria die ik van haar kreeg, vond ik superorigineel: 1. Gebruik het oudste of toch bijna het oudste stofje van je collectie  2. Gebruik iets gerecycleerd. Een rits, knopen,... 3. Zorg voor een link met muziek! In de stof, in het patroon of het doel van het voorwerp of kledingstuk,... Over het eerste criteria moest ik niet lang nadenken. Onlangs deed ik grote kuis in mijn stoffenvoorraad, en toen hield ik mijn oudste stofje nog in mijn handen. Twijfelend of ik het ooit nog zou gebruiken. Toen ik het kocht op de uitverkoop bij Strass, was ik op slag verliefd en sloeg ik meteen twee meter in. Het stofje is superzacht, en dat is ook de reden dat het

Carnaval, een feestdag voor mijn dames. Op deze dag mogen zij zich niet alleen helemaal omtoveren tot een ander personage, op deze dag mogen ze zich ook zo openbaar vertonen. Andere momenten is het enkel binnenshuis dat verkleedpartijtjes getolereerd worden. Zeker als er tonnen make-up aan te pas komen (en probeer dat maar eens deftig last-minute te verwijderen, ruzie gegarandeerd) Onze verkleedkoffer zit overvol, genoeg om een halve school mee te kleden. Toch is het hier een ongeschreven wet dat ze met carnaval zelf mogen kiezen wat ze worden, en dat ik dit tevoorschijn tover.  De voorbije jaren zagen jullie al vanalles passeren, het ene al gekker dan het andere. Ik was dus ook geen seconde verwonderd toen beide dames hun wensen opdroegen, met bijhorende tekeningetjes en al. Uitstelgedrag (en het plaatsen van een nieuwe keuken, hoera voor het afvalkarton) zorgden ervoor dat ik woensdagavond rond 20u achter mijn naaimachine kroop en donderdagvoormiddag nog stof ging bijhalen (lap, d

De Norino, nog voor ik hem zou maken, wist ik al dat deze favoriet kledingsstuk zou worden. Omdat sweaterstof niet standaard in mijn stoffenstapel zit, verbrak ik mijn goede voornemen en zette Noor achter de computer om een lapje te kiezen. Ze scrolde en scrolde, tot ik Astrid Bryan-gewijs OMG hoorde. Ze had gekozen. En als je dingen belooft, kan je natuurlijk niet anders dan deze belofte nakomen. Ik maakte dus voor mijn puber in spe, mijn dochter die enkel skinny jeans en zwarte slobbertruien wil dragen (OMG, wat herken ik mezelf daar nu ineens in), een roze sweater. Jawel, roze. En om het geheel nog wat erger te maken, een roze sweater met unicorns. Hoera voor Norino, hoera voor het streepje kleur in de saaie kleerkast. Foto's werden genomen in de afgebroken keuken. De ideale plaats om radslag en handstand te oefenen. En rond te hangen met bergen knuffels. Puberkinderen.OMG Stof: Bambiblauw Patroon: Norino Stof 2018: 1 in, 6 uit