Ik laste een stop in, een stop op mijn to do lijst. Want hoe meer ik rondneus op internet, hoe langer deze wordt. En dat creƫert voornamelijk veel chaos in mijn hoofd. Dus ik stopte met dingen toe te voegen en maak nu eerst het lijstje af. Ergens bovenaan stond een jas, die dochterlief heel graag zou willen. Gemakkelijkshalve zou ze kunnen gaan shoppen en met een soortgelijk kledingsstuk kunnen thuiskomen, ware het niet dat mijn stoffenvoorraad perfect voorzien was voor dit naaiwerk. Tot knopen toe zelfs. Haar eerste Drew werd bijna dagelijks gedragen, dus toen madam thuiskwam met een printscreen van een gevoerde jeansjas, moest ik niet nadenken. Al was het voeren van het jasje in mijn hoofd iets makkelijker dan in realiteit, er werd niet gevloekt, hooguit een keertje gezucht. Het lijkt een heel werkje, al die patroondelen, en dat doorstikken. Maar eigenlijk genoot ik er van. Zeker nu ik de dochter zie stralen in haar jasje. En het werkt ongelooflijk bevrijdend om iets van mi