Naadjes en draadjes

Ondanks mijn voornemen om mijn stoffenvoorraad te doen slinken, wordt er af en toe toch nog iets gekocht. Zonder schuldgevoel, want ik ben al heel blij met het resultaat na mijn opruimactie. Er werden stofjes weggegeven, geruild en verkocht, waardoor mijn kastinhoud al bijna halveerde. Dus is er plaats voor iets nieuws. Al is de (door mezelf opgelegde) regel: kopen is verwerken, niet stockeren! Toen ik vorige week in De Stoffenstraat passeerde, waren ze net tricootjes aan het aanvullen. Zwartwitte tricootjes, zo leek het. Niets was minder waar. Deze stof is de nieuwste hype in naailand. Bij aanraking met UV-stralen verandert de stof van kleur. Ik twijfelde heel even, maar nam toch een lapje mee. Noor zou hiervoor haar neus wel ophalen, maar Ella, die kan ik daar nog heel blij mee maken. Leuke stofjes hoeven geen ingewikkelde patronen. Ik greep terug naar de Simple Dress van Katrien, een toppertje (zowel het kleed als Katrien natuurlijk). De panden werden in twee geknipt, om toc

De laatste tijd wordt hier heel veel van selfish sewing gedaan. Ne mens moet af en toe eens uit zijn comfortzone kruipen. (en zichzelf laten fotograferen, misschien is dat nog wel het meest confronterende gedeelte!) Er bestaan genoeg patronen voor dames, toch wil ik me af en toe eens laten verrassen door nieuwigheden. De allereerste blogtour van Petite Stitchery and Co op Facebook komt dus net op tijd. Ik was razend benieuwd naar hun patronen en snuisterde in de webshop. Je vindt er niet alleen damespatronen, ook voor kinderen en baby's zit er allerlei in hun assortiment. Naaien is dus iets van alle tijden en van werelddelen (al kan ik niet nalaten om te denken dat wij in ons Belgenlandje toch verwend worden als het op stofontwerpers aankomt!) Deze keer koos ik niks voor mijn dames, het zou iets voor mezelf worden. De Emerson-top kon me meteen bekoren. Ik vond in De Stoffenstraat een perfect stofje, zacht, licht en met een beetje glitter. Perfect voor mijn nieuwe c

Na de laatste Sew Challenge van Davina hield ik een goed gevoel over. Voordien zorgde keuzestress en deadline-naaien steeds voor een ongemakkelijk gevoel, maar de laatste keer vertrok ik met een andere ingesteldheid. Bij het krijgen van mijn criteria, wist ik meteen wat ik zou maken. Het feit dat mijn stoffenkast opgeruimd werd de weken voordien, zal zeker meegespeeld hebben. Ik kreeg drie criteria van Anske : 1. Gebruik enkel materiaal dat je in huis hebt. (Enkel bij hoge nood mag er iets aangekocht worden) 2. Gebruik een patroon dat je nog nooit hebt gebruikt. (Maar dus wel al in huis hebt, geen aankopen he ) 3. Betrek je dochter(s): laat ze stof kiezen of naaien, gebruik ze als inspiratie, laat ze de foto's nemen of,... Zie maar hoe. Mijn eerste gedacht was de bomber zonder sluiting , die ik jullie intussen al toonde. In mijn hoofd maakte ik een bijpassende handtas, ideaal voor deze challenge. In mijn archief zitten een aantal uitgeprintte, oude patronen. Deze s

Ken je dat? Je wandelt door de winkel op zoek naar stof voor een blouse, en ineens ligt daar een rol nickyvelours te blinken. Je gaat voorbij, draait om, kan je niet bedwingen om te voelen en ... je bent verkocht. Meer nog, je kan niet wachten om te beginnen knippen. Dit overkwam mij vorige week tijdens mijn bezoek aan De Stoffenstraat. Een kinderloze verlofdag en de perfecte stof zijn een paar ingrediënten voor een perfecte dag.  Ik viste mijn patroon van de Berlin Beat uit de kast. Omdat de paspelzakken van de Moiano zo geweldig schoon zijn, zocht ik ook die werkbeschrijving op. En net op dat moment kwam Isabel met een perfecte bombervoeringtuto op de proppen. Drie toppers in mijn kledingstuk. Zien jullie de bomber daar hangen? In realiteit ziet de bomber er even perfect uit als in mijn gedachten. De kleuren van de boordstof matchen perfect met de print, de paspelzakjes zijn een onopvallend detail, maar maken het toch af. En de voering zorgt voor een echt jasjesgevoel. T

Het petekindje kreeg voor zijn verjaardag de allerleukste tipi kado. Een fijn kado, waarvan ik weet dat deze met open armen ontvangen wordt. Toch maakte ik nog iets extra. Want jarigen pakken graag kadootjes uit (en de tipi werd niet ingepakt). Bij het opruimen van de stoffenkast legde ik twee stofjes opzij. Stukjes die te klein zijn om mijn dochters te voorzien van kledij, en waarvan de print hen met hun ogen deed rollen. Maar stukjes die ideaal zijn om er iets uit te knippen voor Jules. Ik knipte twee pyama's, ééntje voor hem en ééntje voor zijn pop. Kan je geloven dat dat kleinste pyamaatje het meeste werk was? En dat de dochters nadien jaloers waren? Uit het tweede lapje toverde ik een shirtje tevoorschijn. Mijn dames passen jammer genoeg niet meer in het patroon van Wensje, gelukkig zijn er kleine neefjes om dit goed te maken. Stof 2018: 7 in, 23 uit

Gisteren vierden we feest! Noor deed haar plechtige communie. We werden verwend door een stralende zon en genoten de hele dag van gezellig samenzijn en lekkere hapjes. Een paar weken geleden stelde ik Noor de vraag wat ze wou aandoen op haar dagje. Het antwoord luidde: 'Daar zullen we eens voor moeten gaan shoppen!'. Niks self-made dus. Na één winkelbezoekje waren we gesteld, hoera voor kinderen die weten wat ze willen. De rest van het huishouden kreeg ook een nieuwe outfit. Alleen de mijne bleef achterwege. Een paar overtollige kilootjes zorgen ervoor dat winkelen steeds werd uitgesteld. Vorige week kocht ik toch maar twee broeken en een shirtje, en besloot mijn jasje zelf te fabriceren. In mijn kast ligt al een tijdje een stofje te wachten om omgetoverd te worden tot de mooie bomber zonder sluiting uit SVDHZ3. En gek genoeg had zij hetzelfde idee. Toen ik haar foto zag, was ik meteen verkocht, dus twijfelen hoefde niet meer. Het patroon voorziet een voering in

Na het uitrommelen van mijn stoffenvoorraad bleek ik een hele berg stof zonder doel te hebben. Oorspronkelijk wou ik ze meenemen op naaiweekend, waar we een restjeshoekje hebben waaruit iedereen kan grabbelen, maar net op tijd kwam ik op het idee om ze te gebruiken voor het verjaardagskadootje van mijn neefjes. Het maken van een tipi stond al langer op de planning. Ik zocht en vond op het www verschillende werbeschrijvingen, legde ze naast elkaar, hield rekening met ieders opmerkingen en puzzelde zelf een patroon ineen. Omdat ik met restjes werken, duurde het uren, dagen, weken, voor ik klaar was met de panden. Er kroop niet alleen veel tijd in, ook kilometers draad. Alle spoeltjes en klosjes zwart, wit, beige, bruin en groen verdwenen één voor één uit mijn voorraad. Hoera voor de plaats in mijn kast. En nog meer hoera voor het resultaat. Hopelijk zijn de neefjes even blij als ik.   Stof 2018: 7 in, 20 uit