Naadjes en draadjes

Mijn grootvader zaliger woonde in een echt kempens boerderijtje, je kent dat wel, een lange gevel naast de straat, met daarin een raam, een deur, nog een raam en daarna begon de stal voor het vee.  Wat ik me vooral herinner zijn de ramen (alhoewel, ik herinner me ook nog de witte voordeur, waar zo'n brievenbus met een klep inzat, die zoveel lawaai maakte, zodat je altijd overal kon horen dat de postbode langskwam) en de raamkozijnen waar wel duizend lagen witte verf opzat, soms werd er zelfs niet te nauw gekeken en werd er ook het glas geverfd. Binnenkijken kon men niet. Daarvoor zorgden de planten op de vensterbank voor.  Na de dood van mijn grootvader werd de inboedel verdeeld en  het huis werd verkocht (en gerenoveerd). Een aantal jaren geleden stond er bij mijn tante een kadootje te wachten. Ik kreeg de planten die bij de va op de vensterbank stonden. Ik verzorgde ze met veel liefde (lees: niet te veel water) en deed gisteren een schoon werkske.  ...

De laatste weken waren druk. Niet alleen het einde van de vakantie, het begin van het schooljaar, het begin van allerhande hobby's, ook haalde ik het weer in mijn hoofd om ja te zeggen tegen een patroontest. Waarom? (dat vraag ik me dan ook dikwijls af) Omdat deadline-testen me toch achter mijn naaimachine dwingt. Deze keer twijfelde ik toch even. Het patroon was niet meteen iets dat ik in de kleerkast van de meisjes zag hangen. Maar dat was net de uitdaging. Ik ging overstag en dook in mijn stoffenvoorraad. Testen is ook één van de manieren om mijn overdaad aan stof te doen slinken. En het werkt nog ook. Sinds een jaar koop ik geen stofjes meer (met uitzondering van de stofjes van Strass, later hier meer over), en dat is intussen te merken in mijn stoffenhoek. Hoera voor mezelf. Maar we wijken af, ik wou jullie mijn versie van de Coffee Cup Dress van The Bella Sunshine Designs laten zien, een jurkje dat er misschien wat prinsesachtig uitziet, maar daarom net in smaak valt...

Na de geslaagde Hiekka-test , twijfelde ik geen seconde om het volgende patroontje van Pienkel te testen. Het werd weer een rokje, ééntje met meer zwier, daar zeggen mijn dames geen neen tegen. Het patroon, verkrijgbaar in het Engels en in het Nederlands, bevat verschillende opties. Ik maakte er eentje met twee lagen, de onderste even lang als de bovenste, het geeft het rokje nog net iets meer zwier. En dan vergat ik nog bijna te melden dat er ook zakken in de zijnaad zitten. Om meer rokjes van testers (en de vele opties) te bekijken, klik hier .   Ik moet er niet veel woorden aan vuilmaken: het is poepsimpel (dankzij de geweldige uitleg die bij het patroon zit), snel klaar en het geeft een tevreden dochter als resultaat. Wat wenst een moeder nog meer?

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Patronen testen is momenteel de enige manier om mij achter mijn naaimachine te krijgen. Het gaat gegarandeerd gepaard met deadline-stress.  Maar tot op heden heb ik het allemaal netjes overleefd.  En hoop ik dat de patroonontwerpsters tevreden zijn met het resultaat. Voorbije week knipte en naaide ik een tas in elkaar, de Linore tas. Een kleine uitdaging, want het was de eerste maal dat ik nepleer en Decovil Light gebruikte. Uiteindelijk was de stress nergens voor nodig.  De tas raakte tijdig klaar, het werken met nepleer verliep zonder problemen en de Decovil zorgt ervoor dat de tas mooi zijn vorm behoudt. De patroondelen van de grote tas werden op één avondje rustig getekend, en uit de stof geknipt, de volgende middag zat de tas in elkaar. Het resultaat is een ruime tas, waar perfect een kaft inpast. Ideaal om mee te nemen naar werk, school, voor boodschappen, ... De mijne werd meteen in gebruik genomen. Natuurlijk konden de dochters ni...

Het is weer voorbij, we kunnen weer vrolijk terugkijken op een geslaagde editie. Gitannekesfoor , het zegt jullie waarschijnlijk niet veel, maar voor ons is het 'het' weekend van het jaar. Een weekend vol lachende gezichten, muziek, circus en plezier. Een weekend waar wij allemaal een heel jaar naar uitkijken.  Vele vrijwilligers zorgen ervoor dat het hele gebeuren kan plaatsvinden, zonder sponsoring of reclame. Er wordt aan de ecologische voetafdruk gedacht. Het hele festival is opgebouwd uit sloopafval, alle bekers en bordjes worden gerecycleerd, er is zelfs een heus kaka-team aanwezig om ervoor te zorgen dat de inhoud van de toiletten bij de boer op het veld belanden. Voor sommigen een stap te ver, maar op Gitannekesfoor kan het allemaal. En dat maakt het net zo leuk. Drie kilometer hier vandaan rijden we een andere wereld binnen. Een wereld voor groot en klein, waar iedereen familie van elkaar lijkt, een wereld waar het gezellig toeven is (en w...

Kringloopgeluk!