Naadjes en draadjes

Ik maakte geen goede voornemens voor dit jaar. Of misschien toch ééntje, maar nog niet officieel. Dus bij deze: Ik wil dit jaar meer voor mezelf naaien. Dit gebeurde vroeger af en toe, maar naaien voor de dochters is nu eenmaal makkelijker. En al arbeidsintensief genoeg. Neem daarbij nog dat ik niet altijd zo content ben met mijn lijf, dan is dit voornemen ook een beetje een stapje uit mijn comfortzone. Vorige week werd mijn stoffenstapel opgeruimd. Al twee jaar doe ik aan stashbushing, en eindelijk kan ik zeggen dat mijn stapel netjes in drie (grote) dozen past. Hoera voor mezelf! Elk stofje ging dus door mijn handen en zo kwam ik, naast een aantal miskopen, ook een paar schatten tegen. Ook de kast met patronen en naaiboekjes werd geordend. En ineens was er een match. Ik vond een patroon voor mijn stof, of andersom, een stof voor mijn patroon. Tijdens de 'Meet the Sewer'bijeenkomst won ik  La Maison Victor, editie november, december 2016. De Helen jas sprak me meteen aan....

Voila, de eerste naaisels van 2017 zijn klaar. Al moet ik eerlijk toegeven dat een groot deel van de werken al gebeurde in 2016. Ik was één van de gelukkigen die mocht deelnemen aan het testen van de Louisajas van Compagnie M. Een verkeerde printerinstelling (jawel, dat vierkantje, glad vergeten na te meten) zorgde ervoor dat mijn creatie niet aan de eisen voldeed. Maar ik gaf de moed niet op. Op vijf november zat ik met vele andere creatievelingen samen tijdens 'Meet the Sewer 2016'. Ik prepareerde daar delen van de buitenjas, maar verder dan dat geraakte ik niet. Ik zag vele mooie exemplaren passeren voor de wedstrijd van Marte, dus die deadline liet ik aan me voorbijgaan. De stofdelen werden netjes opgeborgen en riepen elke dag, maar de moed ontbrak me. Tot ik vorige week Frank Deboosere iets hoorde zeggen over een winterprik. Huppekee, mijn naaimachine werd in gang gestampt en kon niet meer stoppen. Twee dochters in huis, dat betekent twee jassen maken. De stoffenvoorra...

Hoe zat het nu met Declutter December? Wel, ik moet eerlijk zeggen dat het de eerste keer is dat ik een lijstje volledig doorstreept heb. En ik ging zelfs nog een stapje verder.  Eergisteren kriebelde het en ik begon boven: alle kussens, lakens, matten, knuffels, jassen, handschoenen, sjaals werden verzameld en de wasmachine draaide op volle toeren. Een proper begin van 2017 dus! Maandag, als iedereen naar school is, dan ruim ik mijn to sew lijstje nog eens op en rest er mij alleen nog tijd om dat af te werken. Een opgeruimd huis en een opgeruimd hoofd geven mij hopelijk bergen creativiteit! Hoe ging het bij jullie?

Naar jaarlijkse gewoonte wil ik jullie mee laten genieten van momenten die ervoor zorgden dat 2016 voor mij een mooi jaar werd. Deze foto werd genomen op de laatste avond van onze reis naar Bretagne afgelopen zomer. Mijn twee bloedjes en een geweldig mooie locatie, meer moet dat niet zijn. Ergens in het voorjaar kwam deze cutie bij ons wonen.  Intussen is hij uitgegroeid tot een wolf, maar dan wel eentje met puppy-oogjes.  Ondanks dat een hond heel wat werk met zich meebrengt (lees kapotgebeten buitenkraantje, uiteengehaalde houtstapel, hier en daar een gat in de gazon), weegt dat niet op tegen zijn onvoorwaardelijke liefde. Nogmaals een foto van mijn twee dames, hier in een spontane omhelzing. Opdracht was: doe eens lief, en dan krijg je zoiets.  Deze twee foto's horen samen, ik kon niet kiezen. Noor en Ella mochten in opdracht gaan poseren. Voor mij zijn niet alleen de foto's specia...