Doorgaan naar hoofdcontent

Koning, Keizer, ...

Lang, heel lang geleden, pakweg dertig jaar geleden, was Nathalie mijn beste vriendinneke. We woonden in hetzelfde dorp, een boerengat, twee straten groot, en deelden lief en leed. Elke verjaardag maakten we voor elkaar een kadootje. Nathalie kon tekenen als de besten, toveren met potloden en kleurtjes. Ik knutselde voor haar. Iets met doorgekregen genen. En zo werden we groot.
In de middelbare school verloren we elkaar uit het oog. Tot ik op spoed haar mama als collega kreeg. En toen haar mama op pensioen ging, was er Facebook en Instagram.

Nathalie hield van jongsaf van dieren, vooral van katten. Daarom begon ik ooit aan een lapje met kruisjessteek. Een huzarenwerkje, niet zo'n voorgedrukt ding, maar wel een witte lap en een gedrukt papiertje met telraam. Uren en uren werkte ik eraan. Met veel geduld en veel liefde.

Onlangs deed ik grote kuis op de zolder bij mijn ouders. En daar tussen allerhande stofjes vond ik het lapjes terug. Helemaal klaar, en nooit afgegeven.

Het lapje werd gewassen en deze keer was het mij om te toveren.
Het www liet me weten dat er bij Nathalie twee katten rondlopen, Koning en Keizer. Ik zorg voor haar voor Admiraal!



Nathalie, merci voor alle vriendschap, hopelijk krijgt dit kussen een mooi plaatsje in je huis.

Reacties

  1. De tranen staan in mijn ogen..Je kan je niet voorstellen wat dit met me doet, Hanne!
    HĆ©Ć©lHĆ©Ć©lHĆ©Ć©l veel dank voor je mooie woorden en de zo originele verrassing.
    Jouw kussen wordt nu al gekoesterd!
    Op onze vriendschap!
    xxxx

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pud...

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, Ć©Ć©n intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn Ć¼berschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Marcia

 Terwijl mijn kinderen de voorbije jaren groeiden, deden mijn stoffen dat niet. Enter langgekoesterde lappen, die intussen grandioos te klein zijn om kledingstukken uit te fabriceren. Neem daarbij nog dat de dames een eigen mening hebben over kledij en er al eens geroloogd wordt als ik iets tevoorschijn tover, ... u begrijpt dat het naaien voor de pubers op een laag pitje staat. Toch trok ik onlangs mijn stoute schoenen aan en trok een knuffelzacht pelsje uit de voorraad. Ik daagde mezelf uit om uit de70cm stof een FibremoodMarcia te maken, zonder medeweten van de dochter. Welke koukleum zou er kunnen weerstaan aan een superaaibaar mouwloos vestje, om op kille avonden bij aan te trekken? Alles verliep volgens plan (als je niet meetelt dat mijn huis, na het knippen van de stof, eruitzag alsof er een konijn gestroopt werd). Het voeren van het vestje zorgde voor wat hersengekraak, maar verliep zonder het gebruik van mijn tornmes. Applaus voor mezelf.  De eerste sneakpeek leverde ...