Naadjes en draadjes

Jawel, ik herhaal: Ik breide een trui! Niet zomaar een trui. Ik breide de Tara-mini, een breipatroon te vinden in de allereerste Fibre Mood. Onlangs schitterden ze met het (gratis) Frances-patroon , nu maken ze iedereen blij met hun nieuwe magazine, waar twaalf naai- en vier breipatronen in te vinden zijn. Ik werd instant verliefd op de Tara , perfect gerief voor de oudste dochter. Een beetje rechts, een beetje averechts, dat lukt nog wel. Maar verder dan een sjaal ben ik eigenlijk nog nooit geraakt. Tot nu dus. Het patroon wordt fijn beschreven en het lukte me dus werkelijk om een trui tevoorschijn te toveren. Breien met priemen nr 8 gaat vooruit als een trein. Ideale vakantiebezigheid.   Wol zocht ik op zolder bij mijn moeder (daar ligt trouwens wol om mijn dochters tot hun achtiende verjaardag van truien te voorzien). Ik gebruikte als basis Malou Light van Lang Yarns, een baby alpaca, een superzacht wolletje. Om niet meteen aan een groot werkstuk te beginnen, m...

Op mijn eindeloze to do lijst stond een boekentas. Maar wegens geen interesse van de dochters, en mijn ook eindeloos uitstelgedrag bleef die dus ergens onderaan bengelen. Tot Piekewieke testers zocht voor haar nieuwe patroon, de Big Hawk . Het ideale moment om van lijstjesschrapperij te doen. Lieve maakte een prachtig patroon, met een nog voorbeeldigere handleiding. Stap voor stap word je door het patroon geloodst. Ik leerde over verschillende verstevigingen, over hoekjes en kantjes en kon tussendoor niet genoeg krijgen van mijn naaisel en alle leuke details.   Om mijn kastinhoud te doen dalen, zocht ik daar matchende stofjes en leertjes. Ik vond er ook een deel van de fournituren en kon meteen beginnen. Tot ik bij een item kwam dat niet in mijn voorraad aanwezig was. Gelukkig is er Huis van Katoen , niet zo ver hier vandaag, die dan ook nog gewoon op donderdagavond open is. Dank u, Marlies, voor die luxe!   Het maken van een tas is niet persé zo moeilij...

De zomer is niet zo mijn seizoen. Te warm, te druk, te vanalles. Geef mij maar de lente of de herfst, het moment waarop je de natuur ziet veranderen, van dorre bomen tot bloeiende bloemen, van kleurenpracht en lange wandelingen. Het mindere weer neem ik er met plezier bij. Afgelopen weken leerde ik de zomer appreciëren. Het was niet van willen, het was van moeten, met zulke temperaturen kan je natuurlijk anders. Zomerkledij is schaars. Je zal me niet snel met blote benen zien rondhuppelen. Iets met complexen enzo. Toch deed ik van selfish sewing. Deze week kwam het Lux patroon voor dames uit, een prachtpatroon dat elk seizoen kan omgetoverd worden tot een geweldige jurk.  Bij Isabel kan je alvast inspiratie opdoen. Ik ging voor de maxidress, tot op heden ontbrekend in mijn garderobe. Omdat ik vooraf niet zeker was of een lange jurk wel iets voor mij ging zijn, koos ik een niet te dure, asymmetrische streepjesstof uit. Mijn vrees bleek ongegrond.  Luchtig, za...

Ondanks dat ik toen schreeuwde dat ik het nooit meer opnieuw zou doen, begon ik er weer aan.  Want uiteindelijk was het helemaal niet zo moeilijk, toch? Mijn vorige versie had een paar structurele probleempjes en die wou ik graag oplossen. Ik naaide toen tunnels om stokken in te steken en stikte deze onderaan toe, zodat de tent er mooi in kon staan. What was I thinking?!! Meermaals zeeg de tent neer, zwaartekracht, you know!   Ik diende een baby te voorzien van een kadootje en sloeg enkele stofjes in. Yeps, af en toe mag ik nog eens zondigen. Zeker als het object te groot is voor het project dat ik in mijn hoofd heb. En zodat ik niet weer uren aan een stuk zou moeten puzzelen. Want dat maakte van de vorige tent een huzarenstukje. Deze keer pakte ik het wat anders aan. Ik naaide de stoktunnels bovenaan toe, logischerwijs. En de tent? Die blijft gewoon staan. Eat this, zwaartekracht! Met de restjes knutselde ik nog een ...