Doorgaan naar hoofdcontent

Constance

Soms zitten er ideeën in mijn hoofd, maar zit de tijd niet mee. Zo gebeurde het dat ik voor Nieuwjaar een hele lap babyvelours verknipte. Her en der werden er al dingen aan elkaar genaaid. Niet volgens de chronologische stappen van de werkbeschrijving, want zo zit ik dan weer niet in elkaar. Neen, ik bekijk alles een keer, en begin dan hier en daar wat te naaien. En meestal loopt het wel goed af. Meestal.

Maar de tijd zat dus niet mee. De goesting ook niet. Dus bleef er een stapeltje knipsels ergens in een hoekje liggen. Tot afgelopen vrijdag. Ik raapte de moed bij elkaar, legde de werkbeschrijving naast me en begon aan een puzzel. Patroondeel per patroondeel, zoekend naar wat welk stuk zou zijn, en welke stap van de werkbeschrijving ik al voltooide. Niet echt motiverend, er kwam wel wat gesakker aan te pas, dus laat het een les zijn voor de toekomst. Volg het patroon, vrouw, gewoon volgen!

Maar wat ben ik blij dat ik doorzette. En de dochter nog meer.

Want ergens daar voor Nieuwjaar besliste ik om Constance van Fibremood te maken. Een hippe salopette. Ideaal tienergerief.

Ik maakte de kleinste maat, veranderde niks aan het patroon. En de salopette zit als gegoten. Dat bewijzen de apenkuren van de dochter tijdens de fotoshoot.  











Patroon: Constance van Fibremood

Stof: Huis van Katoen


Stoffenstand 2021: 9 in, 8 uit

Labels:

Reacties

  1. Anja VH8 maart 2021 om 07:52

    Het is duidelijk hoe blij de dochter is met haar nieuwe salopette, en terecht: zo mooi!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Khadetjes8 maart 2021 om 10:04

    Ik vind uw dochter gewoon geweldig ♥
    Oh, en gij ook, voor het maken van een ding met véél patroondelen zonder u aan de handleiding te houden - da's durven en daar maak ik een diepe buiging voor ♥

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pud...
313 reacties
Meer lezen

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!
25 reacties
Meer lezen

Marcia

 Terwijl mijn kinderen de voorbije jaren groeiden, deden mijn stoffen dat niet. Enter langgekoesterde lappen, die intussen grandioos te klein zijn om kledingstukken uit te fabriceren. Neem daarbij nog dat de dames een eigen mening hebben over kledij en er al eens geroloogd wordt als ik iets tevoorschijn tover, ... u begrijpt dat het naaien voor de pubers op een laag pitje staat. Toch trok ik onlangs mijn stoute schoenen aan en trok een knuffelzacht pelsje uit de voorraad. Ik daagde mezelf uit om uit de70cm stof een FibremoodMarcia te maken, zonder medeweten van de dochter. Welke koukleum zou er kunnen weerstaan aan een superaaibaar mouwloos vestje, om op kille avonden bij aan te trekken? Alles verliep volgens plan (als je niet meetelt dat mijn huis, na het knippen van de stof, eruitzag alsof er een konijn gestroopt werd). Het voeren van het vestje zorgde voor wat hersengekraak, maar verliep zonder het gebruik van mijn tornmes. Applaus voor mezelf.  De eerste sneakpeek leverde ...
1 reactie
Meer lezen