Naadjes en draadjes

Jawel, morgen is het D-Day! Ik liet me weer overtuigen om mee te fietsen voor Kom op tegen Kanker. Een sportieve uitdaging die de voorbije edities steevast voor kippevel zorgden. Enkele jaren geleden werden we op het werk tweemaal van dichtbij geconfronteerd met deze verschrikkelijke ziekte.  Om onze collega's steun te betuigen, besloten we deel te nemen aan de 1000km. Ik, Miss Onsportief, had toen nog nooit een koersfiets van dichtbij gezien, laat staan ermee gereden. Dankzij enkele bereidwillige collega's, brandweermannen en manlief leerde ik de kneepjes van het vak. Ik kwam alles te weten over versnellingen, remmen, zadelpijn, al rijdend drinken uit een drinkbus (ik zie u al rologen, maar ik daag u uit!), slechte benen,  ... Zij deden me grenzen verleggen.  Thank you guy's! Intussen is het de derde keer dat ik deelneem. De allereerste editie werd er heel hard getraind. Wekelijkse ritjes doorheen de regio, kleinere toertjes om technieken te leren, ... Dit jaar zorg...

Ergens eind januari kwam er een testersoproep. Anne van Sofilantjes had een nieuw patroontje uit. Niet dat ik moest twijfelen, haar patronen zijn steeds geweldig, maar de bijhorende foto's overtuigden me meteen om me kandidaat te stellen. De laatste tijd vind ik het moeilijker dan ooit om mijn prille tieners in nieuwe kleren te steken. Rokken en jurken zijn not-done. Skinny broeken en hippe vestjes daarentegen .... Als mama weet je perfect hoe je je meisjes kan bekoren. In mijn voorraad lag nog een prachtig paneelstofje, helemaal geknipt voor dit patroon. Intussen hoef ik jullie de Cicero waarschijnlijk niet meer voor te stellen. Het is een patroon dat zowel voor jongens als meisjes kan. Er zijn twee mouwopties en je kan kiezen voor een kraag of een kap. Het voorpand heeft twee opties, die je met gemak nog kan vermenigvuldigen. Op naaiweekend zat ik met open mond te kijken hoe Miranda zichzelf tot lapjespuzzelkampioen kroonde. Prachtig hoe zij stofjes kan combineren. Terug ...

Onlangs werd Jules twee! Na mijn beste kerstkadootje ever , moest ik dus op zoek naar een nieuwe verrassing. Gelukkig maakte Tante Hilde niet alleen het Poppenboek , ze schreef ook een mooi boekje over een klein poppenmeisje, Felicia. Het boekje is voorzien van leuke fotoprenten, een schattig verhaaltje, een receptje voor koeken en patroontjes voor tien geweldige maskers om zelf te maken.  Ik kocht het boekje, naaide een tasje, twee maskertjes en bakte wat koekjes. Een voormiddagje werk, met geweldig resultaat. En de restjes vilt werden gewoon meegegeven zodat de mama van Jules binnenkort zelf aan de slag kan! Dank u, Tante Hilde voor deze prachtige inspiratie. (en ik hoop stiekem dat er nog een vervolg komt op je leuke boeken)

Een uitstapje gaat bij ons liefst gepaard met spek voor ieders bek. De meisjes krijgen wat 'speel'tijd, terwijl wij ook willen genieten op onze maat. Oostende is de place to be. Ik ken deze stad vooral als badstad die makkelijk te bereiken is met het openbaar vervoer, een lange winkelstraat heeft en dan ook het bijhorende dijk en strand-gebeuren. Gisteren werd ik dus verrast door het onbekende dat de stad ons te bieden had. We vertrokken op een deftig uur en picknickten bij aankomst in de buurt van een randparking. Er is een pendelbus voorzien naar het centrum, maar het mooie weer zorgde ervoor dat we er een wandelingetje van maakte. De dame van het toeristisch bureau voorzag ons van plannetjes en een hoop activiteiten, waardoor we al meteen spijt kregen dat we diezelfde avond al weer naar huis moesten. Fort Napoleon was onze eerste bestemming. Er loopt daar momenteel een expo rond de boekenreeks 'De Waanzinnige Boomhut', zeer geliefd bij onze jonge dames. Om daar...

Na vorige geslaagde editie van de Sew Challenge , had ik de smaak wel te pakken. Er volgde onlangs een nieuwe blogmeet, die ik jammer genoeg aan me moest laten voorbijgaan. Maar tegen de Sew Challenge zei ik geen neen. Ik kreeg van Sofie nieuwe criteria waaraan mijn naaiwerk moest voldoen: 'Princesstyle yourself'. Mijn brein maakte overuren, ik dook in mijn stoffenmand en begon ijverig te naaien. Tijdens ons laatste naaiweekend ontdekte ik in een La Maison Victor een jurk die meteen hoog op mijn to do lijstje stond. In mijn stoffenvoorraad lag een een vuilroze lap tricot (aja, roze voor een prinses), een matching stofke voor een vest werd gekocht en joehoe, in mijn hoofd zag het er fantastisch uit. Tot de eerste pasbeurt. Op zich niks mis met het patroon, ook niks met de stof, maar ik verzoop letterlijk in het kleed. En dan de kleur. Mijn trouwjurk had de ideale kleur, maar nu leek het alsof ik niks aanhad. Ik bespaar jullie van het gevloek dat volgde. En besloo...

Na het maken van mijn vorige twee tassen, kon ik niet meer stoppen. Ik wilde mezelf ook verwennen met een nieuwe tas. Net op tijd zag ik de oproep van Sabrina van De Stoffengalerij , zij had een nieuw patroon dat mocht getest worden. De Ethan bag is een grote tas, die gerust dienst kan doen als logeertas, zwemtas, sporttas, plaats zat. Ik gebruik ze vooral om te gaan werken. Mijn lunch, tussendoortjes, af en toe wat boeken en cursussen, alles gaat er vlotjes in. Het ritstasje vooraan zorgt ervoor dat ik niet heel mijn tas hoef om te kieperen om mijn tikkaart te zoeken. Omdat de tas voor mezelf moest dienen, stond ik me toe om stof te kopen. (Joehoe, na twee jaar stashbushing). Dankzij Sofie vond ik de perfecte stof bij Kwantum , aan een meer dan vriendelijk prijsje. Fournituren komen uit de plaatselijke stoffenwinkel. Ook interesse in de tas? Het patroon is nu te koop bij De Stoffengalerij. Nog wat meer voorbeeldjes nodig? Klik dan door naar volgende blogsters: Hutsepru...

Tijdens het naaiweekend werd er niet alleen gegeten, gedronken en gelachen. Neen, er werd ook een beetje gewerkt. Ondanks mijn goede voornemen om dit jaar heel georganiseerd te vertrekken, slaagde ik er niet in om keuzes te maken. Ik vertrok met een stapel patronen, een wasmand vol stofjes en een extra tas restlapjes. Het leuke was dat er velen hun restlapjes hadden meegebracht. Zo hadden we een heuse stoffenwinkel waarin gretig kon gegraaid worden. Zaterdagavond besliste ik om twee tassen te maken voor de dochters. Het patroon werd overgetekend, stofjes vond ik in de restjeshoek, ik puzzelde en zondagmiddag keerde ik huiswaarts met twee leuke afgewerkte tassen.  Ik gebruikte de voorgeschreven vlieseline, jammer genoeg trekt de stof nog steeds in rimpeltjes. Hopelijk verdwijnt dit bij veelvuldig gebruik. Patroon: Ida uit 'Mijn tas' Stofjes: Paneel stokstaartjes van Finch Fabrics