Doorgaan naar hoofdcontent

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.

                        

Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd voorzien voor de schoudervulling, knipte ik weg, ik zette de boord aan en klaar.

                                    

Ben ik tevreden van de top? Eigenlijk wel ja. Al gaat er nog een herkansing gebeuren in een zwaardere stof, zodat ik de schoudervullingen niet voor niks kocht.

En nog meer tevreden ben ik met mijn fotograaf, want wie krijgt het nu in godsnaam geflikt om een foto te maken waarop de kleur van mijn ogen dezelfde is als die van mijn naaisel?



Patroon: yushu uit Fibremood 25

Stof: Huis van Katoen in Aarschot

Stoffenstand 2023 (oh ja, ik sta wat achter met posten) 26 in, 13 uit









Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Into Hazel

De derde editie van FibreMood is er, en wat voor ééntje.  Het is een editie op mijn lijf geschreven. Wat een prachtige patronen, er zal hier nog wat genaaid worden, komende weken! Om jullie te doen meegenieten, maakte ik in voorproef al de Hazel. Oorspronkelijk plande ik een versie voor de oudste dochter, maar een blik in haar kleerkast leerde me dat daar niet echt nood aan was. Het werd een sportieve lange vest, met rits en kap voor mezelf dus. Omdat ik niet zo sportief ben (aheum, understatement of the year), koos ik voor scuba crèpe in plaats van joggingstof. En dat heb ik me niet beklaagd. Wat een zaligheid om te dragen. Ik moest wat puzzelen om alles uit de stof te krijgen, ik volgde niet de aanbevolen hoeveelheid stof, maar hé, het lukte net! Het maakproces verliep supervlot. Ik voegde enkel een voering voor de kap toe om mijn beige overlockgaren te camoufleren. Ik kijk nu al uit naar de lente, zodat ik mijn winterjas kan inruilen voor mijn Hazel. Patroon: Haze