'Mama, ik zou een tas nodig hebben om mijn cachon in te vervoeren'. Dat was de kreet die de dochter onlangs uitschreeuwde. Dochterlief gaat samen met haar klasgenoten af en toe musiceren om centjes in het laatje te brengen voor hun eindproject volgend schooljaar.
Voor diegenen die een cachon niet kennen, het is een grote houten 'bak' die als slagwerkinstrument fungeert. De foto hieronder doet het instrument geen eer aan, het lijkt eerder op een wasmachine voor kleuters, maar toch wordt het gebruikt om ritme te verspreiden en muzikanten te ondersteunen.
Ik vertrok van mijn tassenkennis uit vorige naaisels, nam de maten van de cachon en begon te puzzelen. De stof voor de buitenkant lag al in de kast. Gele zachte velours, hip en trendy, ideaal om me op trot te gaan met de dochter. Om het geheel te verstevigen koos ik plakkatoen en stylevil, zodat de cachon toch een beetje beschermd is tegen schokken. Er passeerden verschillende opties de revue. Een tas met rits, een tas met klitteband, ... De luie naaister in mij kreeg de bovenhand en ik ging voor een magnetische sluiting en trekkoordjes.
Voor de voering wou ik een stof die tegen regen kon. Ik had ik iets neutraal in gedachten, jammer genoeg was er lastminute (jawel, ik was welgeteld vijf minuten in de winkel) alleen maar keuze uit iets schreeuwerigs of kleurrijks, not my cup of tea. Het ging van ienemienemutte, want kiezen lukte niet. Gelukkig zijn er weinigen die deze binnenkant te zien krijgen.
De tas ziet er ongeveer uit zoals ik in gedachten had. Al zijn er altijd details die beter kunnen, maar om de eerste keer een tas uit losse pols te naaien, mag deze zeker gezien worden.
Dochterlief kan gepakt en gezakt op pad met haar instrument. Dus kom je een groepje 17jarigen tegen die de straat opfleuren met live muziek, vergeet dan geen centje in hun hoed te gooien. Ze gaan je dankbaar zijn!
Stof: velours uit Kwantum
Waterdichte voering uit De Stoffenstraat
Fournituren: Huis van Katoen in Aarschot
Stof 2023: 16 in, 11 uit
Reacties
Een reactie posten