Doorgaan naar hoofdcontent

Tassenliefde of niet?

 'Mama, ik zou een tas nodig hebben om mijn cachon in te vervoeren'. Dat was de kreet die de dochter onlangs uitschreeuwde. Dochterlief gaat samen met haar klasgenoten af en toe musiceren om centjes in het laatje te brengen voor hun eindproject volgend schooljaar. 

Voor diegenen die een cachon niet kennen, het is een grote houten 'bak' die als slagwerkinstrument fungeert. De foto hieronder doet het instrument geen eer aan, het lijkt eerder op een wasmachine voor kleuters, maar toch wordt het gebruikt om ritme te verspreiden en muzikanten te ondersteunen.

Ik vertrok van mijn tassenkennis uit vorige naaisels, nam de maten van de cachon en begon te puzzelen. De stof voor de buitenkant lag al in de kast. Gele zachte velours, hip en trendy, ideaal om me op trot te gaan met de dochter. Om het geheel te verstevigen koos ik plakkatoen en stylevil, zodat de cachon toch een beetje beschermd is tegen schokken. Er passeerden verschillende opties de revue. Een tas met rits, een tas met klitteband, ... De luie naaister in mij kreeg de bovenhand en ik ging voor een magnetische sluiting en trekkoordjes. 

Voor de voering wou ik een stof die tegen regen kon. Ik had ik iets neutraal in gedachten, jammer genoeg was er lastminute (jawel, ik was welgeteld vijf minuten in de winkel) alleen maar keuze uit iets schreeuwerigs of kleurrijks, not my cup of tea.  Het ging van ienemienemutte, want kiezen lukte niet. Gelukkig zijn er weinigen die deze binnenkant te zien krijgen. 



De tas ziet er ongeveer uit zoals ik in gedachten had.  Al zijn er altijd details die beter kunnen, maar om de eerste keer een tas uit losse pols te naaien, mag deze zeker gezien worden. 

Dochterlief kan gepakt en gezakt op pad met haar instrument. Dus kom je een groepje 17jarigen tegen die de straat opfleuren met live muziek, vergeet dan geen centje in hun hoed te gooien. Ze gaan je dankbaar zijn!



Stof:     velours uit Kwantum

              Waterdichte voering uit De Stoffenstraat

 Fournituren: Huis van Katoen in Aarschot


Stof 2023: 16 in, 11 uit

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pud...
327 reacties
Meer lezen

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!
30 reacties
Meer lezen

Marcia

 Terwijl mijn kinderen de voorbije jaren groeiden, deden mijn stoffen dat niet. Enter langgekoesterde lappen, die intussen grandioos te klein zijn om kledingstukken uit te fabriceren. Neem daarbij nog dat de dames een eigen mening hebben over kledij en er al eens geroloogd wordt als ik iets tevoorschijn tover, ... u begrijpt dat het naaien voor de pubers op een laag pitje staat. Toch trok ik onlangs mijn stoute schoenen aan en trok een knuffelzacht pelsje uit de voorraad. Ik daagde mezelf uit om uit de70cm stof een FibremoodMarcia te maken, zonder medeweten van de dochter. Welke koukleum zou er kunnen weerstaan aan een superaaibaar mouwloos vestje, om op kille avonden bij aan te trekken? Alles verliep volgens plan (als je niet meetelt dat mijn huis, na het knippen van de stof, eruitzag alsof er een konijn gestroopt werd). Het voeren van het vestje zorgde voor wat hersengekraak, maar verliep zonder het gebruik van mijn tornmes. Applaus voor mezelf.  De eerste sneakpeek leverde ...
2 reacties
Meer lezen