Naadjes en draadjes

Morgen is het grootoudersfeest. Aan de bereidwillige mama's (en papa's natuurlijk) werd gevraagd om een cake te maken, zodat de kinderen iets lekkers kunnen presenteren aan al die moemoes en vava's. Deze ochtend ging ik nog even langs de buurtwinkel voor een grote reep chocolade. Toen Ella enkele weken geleden jarig was, maakte ik een lekkere chocoladetaart, en die zou ik in de voormiddag ook bakken. Maar waar was het recept gebleven? Een half uur later zette ik dus maar de computer op en googlede naar 'chocoladecake'. De eerste link was die van Piet Huizentruit (laat dat 'ten eerste' net de man zijn waar mijn haren recht van omhoog gaan staan, 'ten tweede' ... hihihi). De volgende link was die van ... Tante Hilde. Dat is dus de dame die van die geweldig mooie poppen maakt. Als die een receptje blogt, wil ik dat maar al te graag proberen. Het werd al een paar jaar geleden gepost, maar zoiets vervalt niet, dus ging ik aan de slag. Zonder helpende kin...

Lang geleden, maar ik heb niet stilgezeten intussen. Onlangs won ik dit leuke pakketje: Om haar te bedanken, viltte ik een klein tasje en versierde dit met de gekregen spulletjes. Ik hoop dat het ondertussen al aangekomen is in het verre Nederland. Lang geleden kreeg ik van deze dame dit , en om haar te bedanken, maakte ik een vlaggenslinger. Leuk om te maken, en, al zeg ik het zelf, heel mooi om af te geven. En dan nam ik vorige week nog deel aan een workshop parels maken, met dit halssnoer als resultaat. En nu ga ik eindelijk proberen om de kast met halfafgewerkte dingen leeg te maken. Actie dus!

Dit werd dit. Vorig jaar was mijn mama begonnen aan een kleedje voor Ella. Leuk, tot we het haar pasten. Het stofje stond haar totaal niet. Het half-affe kleedje vloog dus in de kast. Onlangs deed ik grote kuis in de stoffenkast en besloot de stapel onaffe dingen af te maken. Ziehier mijn eerste project (en let nu niet op de slecht genomen foto's, dat is niet mijn beste kant): Het kleedje voor Ella werd een rokje voor Noor. En dat nog wel zonder patroon en met het Aldi-machien. Gewoon een beetje meten, plooien en stikken maar. Ne kus van de juffrouw en een bank vooruit. Al zeg ik het zelf.

Mijn naaimachine is een weekje in verlof. Ik ben er juist mee langs de winkel gegaan omdat de laatste tijd de steken niet meer zo mooi waren. Blijkbaar is de veer van de draadspanning versleten. Met een beetje geluk mag ik vrijdag alweer mijn machineke gaan halen (en kost het me 'maar' 60 euro). De man van de winkel gaf me direct tegen mijn voeten: 'Ge moet altijd stikken met goeien draad, hé madammeke! Da van den Aldi of van Ikea, da deugd nie zalle, zo doede uw machien kapot!' Ik heb hierboven nog een machien van 'den Aldi' staan. Misschien dat ik dat nog eens ne keer onder het stof onderuit haal.