Naadjes en draadjes

Feest, donderdag was het hier feest. Omdat Noor haar eerste communie deed.  Jawel, wij zijn nog van die mensen die beslist hebben hun kind een katholieke achtergrond mee te geven. Zoals meneer pastoor vertelde: een kind mag weten dat er iets is, waarop men in moeilijke tijden kan terugvallen.  De viering zat super in elkaar. De leerkrachten zorgden ervoor dat het een luchtig geheel werd, waarin elk kind (gelukkig waren er maar 17 feestelingen) zijn steentje aan mocht bijdragen.  En nadien werd er dus een feestje gevierd, hier ten huize. We deden niks ongewoons, gewoon lekker eten, uitgekozen door het feestvarken zelf: Aspergesoep videe of stoofvlees met frietjes ( en natuurlijk groentjes) dessertjes à volonté: chocomousse, rijstpap,  fruitjes die je in de chocoladefontein kon dopen of een suikerspin Tussendoor werd er gebadmintond dat het niet meer mooi was. Kortom, Noor had het feest van haar dromen. Waar jullie natuurlijk op z...

Lotje werd tante en zocht een origineel kadootje.  Ze kocht zelf stofjes die ik mocht omtoveren tot een vlaggenlijn en een dekentje. Ik kreeg een gesloten enveloppe met de naam van het toekomstige neefje in mijn handen en moest heel lang zwijgen. Maar het is gelukt. Welkom kleine Vic! Uit de restjes van de stof toverde ik nog een knuffel en kussen en een pamperzakje. Zo kreeg tante Lotje niet twee maar vijf kadootjes in haar handen. 

Drie jaar geleden trokken we terug in ons verbouwde huis, ondanks het vele werk dat er nog was. Alle goede voornemens ten spijt, vielen we cliché-gewijs stil, en gebeurde er weinig. Tot ik een half jaar geleden het niet langer kon aanzien. Ik liet jullie al een paar foto's van werkzaamheden  zien, jammer genoeg staat de pot verf er nog steeds hetzelfde bij. Gelukkig heeft manlief meer karakter en zag ik hem twee maanden aan een stuk elke vrije moment met een schup en ne kruiwagen rondlopen. Het resultaat mag gezien worden. Stoefen met gras, klinkt misschien stom, maar jullie weten niet hoe blij ik ben. Gedaan met gele en bruine zand die ik overal tegenkwam, eindelijk propere voeten als men binnenkomt, en vooral, eindelijk een plaatske om lekker in het zonneke te gaan zitten. De voor-foto's dateren van begin maart, toen Ella haar verjaardagsfeestje gaf. En sinds vandaag hebben we nen echte gazon, En een kruidentuintje. Binnenkort ee...

Vandaag vierden we feest. Geen groot feest, eerder een kleintje. Het kortste feestje dat ik ooit heb meegemaakt. Welgeteld drie minuten feest.  Vandaag werd Arno 11 jaar oud.  Toen hij iets meer dan tien jaar geleden hier aankwam, was het meteen liefde op het eerste gezicht. Intussen is hij al wat grijzer, niet meer van de snelste, maar hij is nog steeds mijn dikste vriend. Arno weet goed genoeg dat hij bij ons een tweede kans gekregen heeft, dat hij tien jaar geleden gered werd van het asiel, en dat hij bij ons steeds mocht doen wat hij graag doet, namelijk eten, wandelen en slapen. Soit, feest vandaag.  Dat verdient een kroon, (let niet op de 'neen,mama, ik moet geen pipi doen'-pose van de jongste dochter)  een liedje, en lekker eten. Drie minuten dus, toen was het liedje gedaan en het eten op. Hoera, Arno!

In den beginne deed ik gewoon of hij er niet was, de Zanussi. Hij stond mooi verscholen in de kast, en die afwas deed ik gewoon netjes zelf. Ongeveer 2 maanden (jawel, de volle twee maanden) heb ik het volgehouden. Tot de buren eens kwamen eten en de berg te groot werd. Sindsdien is de Zanussi onze beste vriend. Na elke maaltijd verdwijnt alles netjes in de machine, zodat de keuken er steeds een beetje ordelijk uitziet (aheum, aheum) en 's nachts wordt er door hem afgewassen. (het stukje dat er steeds ruzie gemaakt wordt om het uit te laden, laat ik achterwege) Tot een paar weken geleden. Ik zette de Zanussi op, hij begon vrolijk te draaien en ineens ... niks meer. Op de bodem stond een plakes vettig water, de vaat was koud en nat, allesbehalve leuk. De MDH checkte elke afvoer, haalde het machien leeg (dankudankudanku), zorgde dat de plas water verdween, maar kreeg hem niet aan de praat.  Na twee weken vond een deskundige de oorzaak: een rood velletje van rond de boterhamworst ...