Naadjes en draadjes

Hebben jullie dat ook voor? Je staat in de winkel aan de kassa en de dame voor u heeft een rol prachtige stof vast. Ze neemt haar deel en ik hoor de kassière zeggen: nog één metertje en dan is deze al uitverkocht. Wat doen jullie dan? Zo ging ik dus een tijdje geleden naar de stoffenwinkel en stond ik iets later weer buiten met meer stof dan op de planning stond. Ik kon het laatste metertje Flower Garden toch niet laten liggen? Al van in de winkel wist ik wat ik met het lapje ging doen. De Berlin Beat werd al meerdere keren gemaakt, en blijft een topper. Ideaal tussenseizoensgerief. Het metertje stof werd aangevuld met de bijpassende kleur French Terry. Zo verkreeg ik een hippe, sportieve bomber. Een tijdje geleden maakte ik de Connor vest van Fibremood (ongeblogd zelfs) voor de dochter, en ik was op slag verliefd op de boordband hiervan. Tikkeltje anders dan bij de Berlin Beat, maar zeker een mix and match waard. Het werd een naaistuk in stukken en brokken, wat resul...

Soms vallen puzzelstukjes in elkaar. Dat gebeurde ook toen ik haar deze mooie rugzak zag maken. Plots wist ik waarom ik al zolang een kinderdekbed bewaarde bij mijn stofjes. Het werd gewoon zolang bewaard tot het terug hip was! Toen ik de stof bovenhaalde, viel het wat tegen, de tekeningen waren net te groot om te gebruiken in het rugzakje. Dus knipte ik de mooiste prenten uit en ging op zoek naar bijpassende stof in mijn voorraad. Blauw is mijn minst favoriete kleur, dus moest ik het doen met het enige lapje zachte badstof. Deze werd deftig verstevigd en voila, een knuffelzacht rugzakje werd geboren.       Net zoals bij de meeste van mijn naaisels, slaag ik erin om hier en daar een eigen kronkel toe te voegen of weg te laten. Deze keer verstevigde ik de riempjes extra voor extra draagcomfort (god weet waarom, net alsof een kleuter bakstenen gaat meezeulen, maar kom), waardoor deze iets te stijf zijn. En ik liet de gespen van de draagriempjes achterwege...

Het iets minder warme weer deed me verlangen naar een warme trui. Zo eentje waar je in kan verdrinken, die knuffelzacht is en die je nooit meer wil uitdoen. Wel, zo een trui lag er hier te wachten, netjes gebreid, een klein beetje avontuurlijk geëindig en daardoor weggelegd, wachtend op de finishing touch! Wat een winterwerkje ging worden (jaja, voorgaande dateert van ergens in november), werd dus een lente-opdracht. Vandaag presenteer ik jullie mijn Lila, uit de tweede editie van Fibremood. Ik leerde breien in het vierde leerjaar, bij juf Mariette. Je weet wel, rechts en averechts, met veel steken die vielen en dan door de juf met veel geduld weer opgehaald werden. Een lap met veel wit een rood, en vooral veel gebroddel. Veel verder dan dat raakte mijn opleiding (in breien dan) niet. Er werd de laatste jaren wel meer gebreid hier thuis, maar veel verder dan een sjaal of een dekentje geraakte ik niet. Fibremood bracht daar verandering in. De grote wolzolder bij ons mama en...

Naar jaarlijkse traditie krijgen jarige petekindjes zelfgemaakte kadootjes . Dit jaar had ik heel wat plannen, maar ik stond een beetje in overleefmodus en deed weer van deadlinesewing. Na het maken van de tipi wordt het moeilijker om mezelf te overtreffen. Al heb ik nog wel iets leuks in petto, ooit. Deze keer mocht Wolf van Zonen09 eindelijk uit de kast. Ik kocht het patroon enkele jaren geleden, intussen zijn de dochters groter dan de voorgeschreven maten. Gelukkig zijn er dan petekindjes. Ik rommelde in de stoffenvoorraad, en niet veel later lag er een nieuwe pyama klaar. Niet alleen voor Jules, ook voor zijn pop . Instant liefde, al zeg ik het zelf! Patroon: Wolf van Zonen09 Stof: voorraad Stof 2019: 22 in, 18 uit