Doorgaan naar hoofdcontent

Ridder Noor

Verjaardagsfeestjes zijn leuk, maar bij de gedachte aan de zoektocht naar een gepast kadootje breekt het zweet mij al uit. Vorig jaar heb ik besloten om me niet meer suf te zoeken. Ik maak gewoon zelf iets. Ik moet eerlijk bekennen dat wegens tijdsgebrek dit goed voornemen wel eens aan de kant gezet wordt. Maar meestal slaag ik er wel in om iets tevoorschijn te toveren (en dan nog op het laatste nippertje, wat dan heel wat stress meebrengt.)


Deze keer verliep alles wat vlotter. Een geweldige madam kwam onlangs met een nog geweldiger idee op de proppen. Noor moet morgen naar een verjaardagsfeestje en daarom maakte ik gisterenavond (jaja, geen stress) een geweldig pakje. Al zeg ik het zelf. En intussen mag ik me ook de Biais-kampioen noemen!





Noor is helemaal in haar nopjes nadat ik haar verteld heb dat ze zelf een ridderkostuum krijgt binnenkort. Als het aan haar lag, krijgt Ella een paarden-outfit, dan kunnen ze echt oorlog voeren.

Reacties

  1. Wat een fantastisch idee om dit als verjaardagskadootje mee te geven !

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Das zo tof, omdat het gelukt is Ć©n omdat die handleiding dus ook echt tot iets dient. Stoere Noor!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. euh... wauw?? Ik vind het echt prachtig!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Echt tof! Daar kun je iemand super blij mee maken! Zo mooi is het in de winkel niet te krijgen. Liefs MiM

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat leuk!!! Een zalig ridderkostuum, wat een stoere meid heb jij!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Super! Moet Noor volgende keer zeker uitnodigen. Der gaat er enen content zijn dan! :)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, Ć©Ć©n intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn Ć¼berschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo