Doorgaan naar hoofdcontent

1000 km!

Donderdag 19 mei 2012.
Een dag waar ik al lang had naar uitgekeken, vol spanning, vol vragen, vol hoop.
De dag dat ik 125 km fietste voor Kom op tegen Kanker, helemaal van Wemmel naar Mechelen.

Begin januari 2012 kreeg ik een koersfiets van manlief en begonnen mijn trainingen: met de fiets naar het werk (14km heen en 14km terug), af en toe een ritje met de collega's, allemaal voor het goede doel.

Ja, ik, die nog nooit verder gereden had dan van hier thuis tot aan het scholeke, ik ben erin geslaagd. Het is me gelukt, en daar ben ik fier op.

Alles zat mee: het weer (niet te warm en niet te koud), de wind (uit de juiste richting), de rest van het peleton, de organisatie en niet te vergeten: mijn benen.

Het was een hele rit, met af en toe een traan van ontroering, maar vooral veel solidariteit. De supporters aan de kant van de weg, de spandoeken, de toeters en bellen en het applaus aan de finish. Ik voelde me echt een held.

Maar het ging niet over mezelf, het ging over alle mensen die te maken hebben met kanker, dag in dag uit, zij die de strijd aangaan tegen deze verschrikkelijke ziekte, die zoveel meer lijden is dan 1000 km fietsen.

Een overzichtje van het hele gebeuren vind je hier. Bij de reportages van de 1000km vind je een videoverslag gemaakt door Woestijnvis. Echt nen aanrader.

Diegenen die onze bijdrage wil bekijken, die vind je hier, vanaf minuut 3.50. Let vooral op de enthousiaste meisjes met de spandoek, mijn lieve dochters, die het hardst gesupporterd hebben.




Reacties

  1. En terecht dat je trots bent! Goed gedaan meid!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wauw ontzettend knap van je! Daar mag je met recht trots op zijn!

    Alvast fijne pinksterdagen!

    groetjes, Elske

    BeantwoordenVerwijderen
  3. knappe prestatie. Ik fiets ook veel en deed onlangs eens van Ranst naar Geel en terug. En op de 77km wist ik dat het een tikkel te ver was zonder echte lange trainingen. Wil toch 100km kunnen fietsen per dag. Heel knap gedaan. Proficiat

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pudding

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, Ć©Ć©n intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn Ć¼berschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Yushu

 De nieuwe Fibremood (nummer 25intussen al) deed mijn hoofd tollen. Een prachtige herfstcollectie , maar mijn brein is nog in zomermodus. Daarom koos ik voor een top die nu al kan gedragen worden, maar perfect nog een tijdje meekan. Yushu is de naam van een patroon voor zowel een jurk als een bovenstuk. De snit is eenvoudig, het is de afwerking van de schouders die mij meteen in het oog sprong. Plooitjes, een schoudervulling, ik zag het al zo voor me.                               Het maakproces viel iets tegen. Ik koos voor een soepelvallend stofje en ploeterde met de afwerking van de armsgaten. De bijpassende elastische biais die ik kocht, was te zwaar, deed het geheel volledig uitlubberen. Biais gemaakt van de stof zelf, zorgde ook voor een dikte, die de top geen eer aandeed. Dus na veel zuchten, tornen, naaien, zuchten, tornen, naaien,  en dat nog eens maal 3, besloot ik de armsgaten gewoon af te werken met een zelfgeknipte boord uit mijn laatste restje stof.  Het beleg dat werd vo