Doorgaan naar hoofdcontent

Hip, hip, HOERA!

Thieu, mijn petekindje, werd drie jaar. En wat zien jongetjes van die leeftijd graag? 
Juist, auto's.



Om hem te laten zien dat niet alle auto's rood zijn (Bliksem Mc Queen is zijn held), maakte ik een blauw kussen met zijn naam op (en voor de muggezifters: het puntje op de i plakt aan mijne strijkdoek, hahahaha)

Drie dikke kussen vriend. Ik heb genoten van je feestje.

Reacties

  1. Edje17 augustus 2012 om 21:47

    Wat een leuk kussen! Mooi gemaakt!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Unknown17 augustus 2012 om 22:14

    Waar heb je de stof gevonden? Kei leuk.. Miko hier loves auto's... Altijd een leuk cadeautje voor een klein ventje.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hanne17 augustus 2012 om 22:28

    Ik heb dat ooit ne keer meegebracht op een stoffenspektakel een aantal jaren geleden. En het is eindelijk in gebruik.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. les quatre mères17 augustus 2012 om 22:34

    Kussens zijn er nooit te veel: om op te slapen, een boek te lezen, te knuffelen,... Altijd een goed kado dus en zeker in zo'n mooi stofje.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. cindy @ ateliergeorgette17 augustus 2012 om 23:12

    Amai, zo'n leuk ideetje! Om te onthouden!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Blomkes18 augustus 2012 om 08:59

    Dat is leuk voor zo'n kleine man. Heel mooi geworden!

    groetjes, Elske

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Juffertje Uil18 augustus 2012 om 17:46

    Super leuk zo'n lekker stoer "autokussen".

    BeantwoordenVerwijderen
  8. eva maria20 augustus 2012 om 18:12

    Cool kussen zeg ! Ik zoek me altijd te pletter achter leuke jongensstoffen, niet zo gemakkelijk te vinden ...

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Kaatje101026 augustus 2012 om 18:32

    gaat eens op mijn blog zien... je hebt iets gewonnen :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pud...
313 reacties
Meer lezen

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!
25 reacties
Meer lezen

Marcia

 Terwijl mijn kinderen de voorbije jaren groeiden, deden mijn stoffen dat niet. Enter langgekoesterde lappen, die intussen grandioos te klein zijn om kledingstukken uit te fabriceren. Neem daarbij nog dat de dames een eigen mening hebben over kledij en er al eens geroloogd wordt als ik iets tevoorschijn tover, ... u begrijpt dat het naaien voor de pubers op een laag pitje staat. Toch trok ik onlangs mijn stoute schoenen aan en trok een knuffelzacht pelsje uit de voorraad. Ik daagde mezelf uit om uit de70cm stof een FibremoodMarcia te maken, zonder medeweten van de dochter. Welke koukleum zou er kunnen weerstaan aan een superaaibaar mouwloos vestje, om op kille avonden bij aan te trekken? Alles verliep volgens plan (als je niet meetelt dat mijn huis, na het knippen van de stof, eruitzag alsof er een konijn gestroopt werd). Het voeren van het vestje zorgde voor wat hersengekraak, maar verliep zonder het gebruik van mijn tornmes. Applaus voor mezelf.  De eerste sneakpeek leverde ...
1 reactie
Meer lezen