Doorgaan naar hoofdcontent

Song for life!

Ik werd verrast. Het enige dat ik tot gisterenavond wist, was: vrijdagavond, iets na zessen, ergens in Brussel en een kwartiertje. Er was al vanalles door mijn koppeke geschoten, maar niet hetgene wat er uiteindelijk op den agenda stond.

Een verrassing dus. Na zeven en half jaar deden wij onze openingsdans opnieuw in het VRT-gebouw, in het Bedankt-café van Studio Brussel. Allemaal voor Music for life, dat dit jaar in het teken staat van dementie. 

 
 
De jaarlijkse solidariteitsactie van Stubru verloopt deze keer zonder inzamelactie. Men wil in de eerste plaats dementie bespreekbaar maken. Omdat muziek hetgene is wat het langst in ons geheugen gegrift staat, is de naam Music for Life meer toepasselijk dan anders.

De twee dochters gingen mee en vonden het te gek. We werden onthaald als BV's, zagen een hele hoop bekende gezichten en bekende stemmen en waren even ook de ster van de dansvloer.


Merci Kris, voor de verrassing. Merci Stubru voor de leuke avond.

En voor diegenen die eraan twijfelden: ja, dat is mijn originele trouwkleed, en het paste nog!

Reacties

  1. Wauw seg,dat is een verrassing van formaat.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oh! Ik heb dat gehoord! Stond met al de hormonen in mijn lijf te janken :) zo schoon! En dan vroeg ik me af, omdat ze heel specifiek zeiden dat de meisjes heeeeeel mooie jurken aanhadden, of hè zelfgemaakte zouden zijn en wie dan de blogster zou zijn! Jij dus :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. van een verrassing gesproken zeg! De max!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoe kan het dat ik deze post gemist heb?
    Zo zalig! Zowel de verrassing als het feit dat ge nog in uw trouwkleed kon!
    Had hij dat meegenomen of had ge het toevallig aan die avond? ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ja, Sanseveria, elke vrijdagavond na zes uur doe ik dat terug aan om dieje bewuste 25 juni niet te vergeten. Gniffel, gniffel.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. lopez perez francisca26 december 2012 om 23:06

    Hallo, Ben op u blog gekomen omdat ik opzoek ben naar naaiclub/lessen . U zocht mensen van de Kempen ? Is Nooderwijk bij Herentals voldoende Kempachtig... Komen jullie nog samen om te naaien ? Zoeken jullie nog volk? Is er een lesgever? of toch iemand die er meer van kent als ikke ?
    Ik ben op veel vlakken heel creatief ..Maar nu ik na veel jaren nog eens een perfect passend kleedje vond dacht ik bij mezelf DAT MOET IK TOCH OOK KUNNEN NAMAKEN !!!! Ik hoor het wel hoe jullie tewerk gaan . U kan me bereiken op lopez.perez@skynet.be groetjes ,fra

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bommeke!

Het dessert, mijn favoriet deel van de hele menu. Een echte zoetebek ben ik. Aan een stuk chocola kan ik geen neen zeggen. Dat maakt ook dat ik gezegend ben met een aantal overtollige kilootjes. Omdat ik vrees dat ik het snoepen nooit ga kunnen laten, heb ik me er al lang bij neergelegd dat ik er nooit gestroomlijnd zal uitzien. Een toertje lopen is de perfecte manier om het zondigen af en toe door de vingers te zien. Onlangs bracht een collega de lekkerste taart ter wereld mee. Het recept werd hier al verschillende malen geprepareerd, en telkens met veel gejuich onthaald. Daarom wil ik het ook met jullie delen! Nodig: 500ml melk 60g maizena 250g boter 2 eieren 100g chocolade 2dozen madeira-koeken  (lange vingers gaat ook maar kruimelt harder) 250g suiker Start: Meng de melk en de maizena, laat het koken en zorg dat het afkoelt. Voeg boter, suiker en de eierdooiers samen en klop dit tot room. Klop de room en de afgekoelde maizena-pap tot pud...

Casa Lapino

Huisdieren, elk kind vraagt er wel eens naar. En soms kan mijn hart ook niet weerstaan aan een dosis schattigheid. Sinds het begin van de grote vakantie huppelen er vier knuffelkonijnen in onze tuin rond. Vraag me niet naar hun naam, kinderen en het kiezen van namen eindigt altijd in onzin, gewoon konijn dus. We zochten een plekje waar er zon en schaduw is, een plekje waar ze rustig kunnen schuilen en toch nog kunnen genieten van het buitenleven. En dat plekje is onder de enige boom die hier nog staat. Het tweedehandse kippenhok werd een konijnenhok en klaar. (of toch niet, ik vergat even de afsluiting, het poortje en de stapstenen rond het hok) Maak kennis met onze drie dames, één intussen-geen-mannetje meer en hun buitenverblijf. De diertjes zijn überschattig en handtam. Als je wil komen knuffelen, ben je steeds welkom!

Marcia

 Terwijl mijn kinderen de voorbije jaren groeiden, deden mijn stoffen dat niet. Enter langgekoesterde lappen, die intussen grandioos te klein zijn om kledingstukken uit te fabriceren. Neem daarbij nog dat de dames een eigen mening hebben over kledij en er al eens geroloogd wordt als ik iets tevoorschijn tover, ... u begrijpt dat het naaien voor de pubers op een laag pitje staat. Toch trok ik onlangs mijn stoute schoenen aan en trok een knuffelzacht pelsje uit de voorraad. Ik daagde mezelf uit om uit de70cm stof een FibremoodMarcia te maken, zonder medeweten van de dochter. Welke koukleum zou er kunnen weerstaan aan een superaaibaar mouwloos vestje, om op kille avonden bij aan te trekken? Alles verliep volgens plan (als je niet meetelt dat mijn huis, na het knippen van de stof, eruitzag alsof er een konijn gestroopt werd). Het voeren van het vestje zorgde voor wat hersengekraak, maar verliep zonder het gebruik van mijn tornmes. Applaus voor mezelf.  De eerste sneakpeek leverde ...